Srebrna próby 925 Ag łopatka Robbe & Berking do ciast i ciasteczek. Słynna niemiecka pracownia z Flensburg o ponad 140-letniej tradycji - istniejąca do dzisiaj, specjalizujaca się w wysokiej klasy i kunszcie przedmiotach użytkowych stołowych z metali szlachetnych.

Stylistyka klasyczna. Gładka i lśniąca, polerowana. Nabierak duży w kształcie kropli wody. Rękojeść długa, smukła, rozszerzająca się ku końcowi i zaokrąglona. Brzeg rękojeści dekorowany delikatnym o miękkim kształcie żłobkowaniem. Urocza, elegancka pamiątka.

Piękny, luksusowy i wytworny prezent codziennego użytku. Niezbędne akcesorium dla Domu.

Możliwość wykonania indywidualnej grawerki z dedykacją lub monogramem.

Historia:

Robbe & Berking – słynna niemiecka manufaktura jubilerska pracująca do dzisiaj https://www.robbeberking.com/de/home.html. W niewielkim miasteczku Flensburg w północnych Niemczech w 1874 roku Nicolaus Christhoph Robbe założył wraz z zięciem Robertem Berkingiem małą manufakturę złotniczą. Wyszukane wzornictwo i perfekcjonizm obu rzemieślników, a przede wszystkim elitarny charakter produktów sprawiły, że ich wyroby szybko wzbudziły ogromne zainteresowanie, a ich manufaktura nabrała rozgłosu.

Niestety w 1908 roku, w wypadku na wodach Flensburgskiego Fiordu zginął Robert Berking. Dzięki wielkiej przedsiębiorczości żony Roberta, Henrietty, matki czworga dzieci, firma przez nią poprowadzona przetrwała. Po 15 latach, najstarszy syn Theodor przejmuje zarządzanie firmą i w ciągu kilku kolejnych dekad rozsławia flensburską manufakturę w całej Europie. Obecny właściciel, Oliver Berking, kierujący firmą w piątym pokoleniu, zachował manufakturowy charakter fabryki dzięki starannej pielęgnacji bogactwa tradycyjnej sztuki rzemieślniczej. Umiejętności dawnych mistrzów pozostają zachowane, a kształt i wzór kreślone są wyłącznie ręką artysty. Podobnie jak u XVIII-wiecznych kowali augsburskich forma sztućca powstaje przy pomocy srebrnego młotka i rylca. Delikatne brzegi i plastyczne zdobienia zachowują swój urok dzięki ostrożnym szlifom ręcznym i precyzyjnemu polerowaniu. Dzisiaj flensburskie srebra firmy Robbe & Berking używane są w najelegantszych salonach świata, w najbardziej znakomitych dworach [na dworze księcia Aga Khana IV, u prezydenta Rosji Władimira Putina, kanclerza Niemiec, sułtana Brunei, na dworach króla Jordanii i Malezji].

Źródło : http://ambiente.gliwice.pl/marki-i-kolekcje/robbe-berking

Srebro a zdrowie ! - zdrowotne działanie srebra na organizm ludzki doskonale obrazuje stary angielski zwyczaj obdarowywania nowo narodzonych dzieci srebrną łyżeczką. Korzenie tej tradycji sięgają XIV wieku kiedy to podczas epidemii dżumy odkryto, że liczba zgonów wśród ludzi zamożnych jest znacznie niższa niż wśród ubogich. Okazało się, że używanie srebrnej zastawy stołowej powoduje przenikanie do organizmu cząsteczek srebra niszczących ewentualne zarazki dżumy, chroniąc tym samym przed zakażeniem. Srebrne łyżeczki stały się zatem antidotum na epidemię – rodzice, których tylko było na to stać, kupowali je swoim dzieciom jako swego rodzaju antybiotyk. Dziś epidemia dżumy nam nie grozi, ale pamięć tamtych wydarzeń przetrwała w tradycji kupowania srebrnych łyżeczek jako prezentu na chrzest i w angielskim powiedzeniu „born with a silver spoon in your mouth” / “urodzony ze srebrną łyżeczką w ustach”, ale nie tylko. Całe zastawy i sprzęty środka stołu miały i mają lecznicze i odkażające znaczenie dla jedzenia i zdrowia ich użytkowników. Słynna angielska czarna herbata “5 o’clock” podawana obowiązkowo w srebrnych dzbankach / czajniczkach / bulierach zawsze inaczej smakowała i smakuje do dzisiaj, aniżeli w zwykłym metalu, warto się o tym przekonać.

W XIX wieku rozpowszechniła się metoda zakraplania oczu noworodków roztworem azotanu srebra, co zapobiegało zapaleniu spojówek i rozwojowi trwałej ślepoty u dzieci. O skuteczności tej metody świadczy fakt, że wkrótce po jej pierwszym zastosowaniu została ona wprowadzona, jako obowiązek ustawowy.

Źródło: wypisy z różnych stron internetowych oraz przekazów pisemnych książkowych o srebrze

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).

Źródło : Wikipedia