Srebrny próby 835 Ag komplet do kawy ze słynnej niemieckiej pracowni M.H. Wilkens & Söhne z Bremy. Filigranowy. Trójelementowy: mlecznik, cukiernica i taca. Mlecznik i cukiernica wewnątrz złocone. W formie okrągłej wazy dołem lekko wybrzuszonej o puklowanej powierzchni. Całość osadzona na czterech giętych nóżkach. Mlecznik z szeroką, wywiniętą wylewką. Ucho w kształcie litery S zbudowane z dwóch zespolonych ze sobą wolut. Cukiernica zwieńczona kołnierzem. Tacka prostokątna z zaokrąglonymi narożami. Ścianki lekko, skośnie wyniesione ku górze zwieńczone wypukłym kołnierzem o nieregularnym brzegu. Całość gładka i lśniąca. Wspaniała, elegancka ozdoba stolika kawowego. Wytworny i luksusowy, niezobowiązujący prezent dla domu, gabinetu i na każdą okoliczność.

Historia:

M H Wilkens & Söhne – Pracownia założona przez Martina Heinricha Wilkensa w 1810 roku, w Bremie w Niemczech . Na początku specjalizowała się w naprawie srebra i złota. Po paru latach do współpracy dołączyli synowie założyciela i wspólnie zaczęli produkcje medali i monet.

Rozwój nastąpił w 1859 roku, kiedy pracownia otrzymała zamówienie na sztućce do Królestwa Hannoveru, w przeciągu kolejnych 10 lat fabryka otrzymała w praktyce monopol na dostarczanie całej zastawy królewskiej. W 1869 roku zmarł założyciel pracownia M H Wilkens & Söhne a ówczesna fabryka zatrudniała ponad 100 pracowników.

W 1917 pracownię przejął prawnuk założyciela o tym samym imieniu Martin Heinrich Wilkens, który od najmłodszych lat zdobywał praktyki złotnicze. Był także przewodniczącym Stowarzyszenia Producentów Srebra w Niemczech. W 1921 nabył większość udziałów w Bremer Silberwarenfabrik AG (BSF). W 1969 obie firmy połączyły się z tworząc spółkę Wilkens Bremer Silberwaren AG działającą niezależnie do 1995 roku. Warto wspomnieć, że Martin Wilkens był aktywny politycznie, a za swoje zasługi wybrany w 1952 na Wice przewodniczącego Niemieckiej Izby Handlowej.

Po 1995 roku fabryka została wchłonieta przez korporację Zwilling JA Henckels, a następnie w 2006 przejęta przez dwóch członków zarządu, którzy za porozumieniem odrodzili pierwotną pracownię Wilkens & Söhne GmbH i zajęli się produkcją sztućców.

Pierwsze dzieła wykonane są w panującym w XIX wieku stylu Neo Empire i Biedermeier, a kolejne wraz z coraz bogatszą ornamentyką i zdobnictwem to przedstawiciele Neorokoka, aż po niemiecką secesję – Jugendstil z XX wieku.

Obecnie srebrne przedmioty są łakomym kąskiem w handlu antykami. Obszerny zbiór posiada Muzeum Focke w Bremie.

Źródło: Wikipedia

Srebro a zdrowie ! - zdrowotne działanie srebra na organizm ludzki doskonale obrazuje stary angielski zwyczaj obdarowywania nowo narodzonych dzieci srebrną łyżeczką. Korzenie tej tradycji sięgają XIV wieku kiedy to podczas epidemii dżumy odkryto, że liczba zgonów wśród ludzi zamożnych jest znacznie niższa niż wśród ubogich. Okazało się, że używanie srebrnej zastawy stołowej powoduje przenikanie do organizmu cząsteczek srebra niszczących ewentualne zarazki dżumy, chroniąc tym samym przed zakażeniem. Srebrne łyżeczki stały się zatem antidotum na epidemię – rodzice, których tylko było na to stać, kupowali je swoim dzieciom jako swego rodzaju antybiotyk. Dziś epidemia dżumy nam nie grozi, ale pamięć tamtych wydarzeń przetrwała w tradycji kupowania srebrnych łyżeczek jako prezentu na chrzest i w angielskim powiedzeniu „born with a silver spoon in your mouth” / “urodzony ze srebrną łyżeczką w ustach”, ale nie tylko. Całe zastawy i sprzęty środka stołu miały i mają lecznicze i odkażające znaczenie dla jedzenia i zdrowia ich użytkowników. Słynna angielska czarna herbata “5 o’clock” podawana obowiązkowo w srebrnych dzbankach / czajniczkach / bulierach zawsze inaczej smakowała i smakuje do dzisiaj, aniżeli w zwykłym metalu, warto się o tym przekonać.

W XIX wieku rozpowszechniła się metoda zakraplania oczu noworodków roztworem azotanu srebra, co zapobiegało zapaleniu spojówek i rozwojowi trwałej ślepoty u dzieci. O skuteczności tej metody świadczy fakt, że wkrótce po jej pierwszym zastosowaniu została ona wprowadzona, jako obowiązek ustawowy.

Źródło: wypisy z różnych stron internetowych oraz przekazów pisemnych książkowych o srebrze

Barok - termin „barok”, którego geneza jest wciąż niewyjaśniona, najprawdopodobniej pochodzi od portugalskiego barroco, które oznacza perłę o nieregularnym kształcie. To główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna. Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej. U jego podstaw leżało twórcze przekształcenie renesansowego klasycyzmu w dążeniu do uzyskania maksymalnego oddziaływania na odbiorcę. Barok jest pojęciem bogatszym od manieryzmu, przede wszystkim dlatego, że konotuje tylko sam styl, ale jak dowodzą niektórzy badacze również procesy historyczne, spory filozoficzne i teologiczne oraz nastroje społeczne. Bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę styl architektoniczny, malarski i literacki baroku z założenia opierał się na ignacjańskiej zasadzie applicatio sensuum, polegającej na wykorzystaniu ludzkiej zmysłowości do przekazania określonych treści (stąd figury świętych w ekstazie czy wyrazy uczuć skierowane do Chrystusa).

Neobarok – nurt w ramach historyzmu nawiązujący formalnie do baroku rozpowszechniony pod koniec XIX w.

Źródło: Wikipedia