Unikatowy, XIX wieczny wiktoriański, stojący barometr gabinetowy z odkrytą duszą zakuty w bogato zdobny postument wykonany z lanego brązu spiżowego. Niespotykany antyk cechowany jako 860 kolejny egzemplarz. Mechanizm barometru idealnie sprawny. Opisy w języku angielskim, piękne i bogate zdobienia eklektyczne okresu nurtu wiktoriańskiego. Klasycystyczne wzory, kwiatów i liści akantu, klasyczne zdobienia w woluty z równoczesnymi neo barokowymi zdobieniami anielskich głów aniołów ze skrzydłami umieszczonych po obu stronach postumentu. Pomimo ciężaru brązu, całość dzięki ażurowej konstrukcji, miejscami stylizacji fal morskich sprawia wrażenie lekkości i harmonii.

Wyjątkowy, elegancki i wytworny prezent do gabinetu Prezesa, kancelarii, szacownych biur i bogatych salonów. Praktyczny, ciągle do użytkowania, sprawnie działający. Luksusowy, arystokratyczny i unikalny prezent wystroju bogatych wnętrz z nutką angielskiej niewzruszonej patyny czasu.

Historia:

Epoka wiktoriańska - okres w dziejach Wielkiej Brytanii od 1837 do 1901 pod panowaniem królowej Wiktorii Hanowerskiej. Był to jeden z najdłuższych nieprzerwanych okresów panowania jednego monarchy. Wielka Brytania była wtedy u szczytu potęgi imperialnej, mówiło się, że nad Imperium Brytyjskim „słońce nigdy nie zachodzi”. W kraju panowała rewolucja przemysłowa niosąca wzrost dobrobytu, złotą erę przeżywał również kolonializm, a Imperium Brytyjskie stało się największym mocarstwem światowym.

Źródło: Wikipedia

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).

Źródło : Wikipedia

Barok - termin „barok”, którego geneza jest wciąż niewyjaśniona, najprawdopodobniej pochodzi od portugalskiego barroco, które oznacza perłę o nieregularnym kształcie. To główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna. Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej. U jego podstaw leżało twórcze przekształcenie renesansowego klasycyzmu w dążeniu do uzyskania maksymalnego oddziaływania na odbiorcę. Barok jest pojęciem bogatszym od manieryzmu, przede wszystkim dlatego, że konotuje tylko sam styl, ale jak dowodzą niektórzy badacze również procesy historyczne, spory filozoficzne i teologiczne oraz nastroje społeczne. Bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę styl architektoniczny, malarski i literacki baroku z założenia opierał się na ignacjańskiej zasadzie applicatio sensuum, polegającej na wykorzystaniu ludzkiej zmysłowości do przekazania określonych treści (stąd figury świętych w ekstazie czy wyrazy uczuć skierowane do Chrystusa).

Neobarok – nurt w ramach historyzmu nawiązujący formalnie do baroku rozpowszechniony pod koniec XIX w.

Źródło: Wikipedia