Przepiękny i urokliwy wazonik srebrno-szklany próby 800 na wiele pojedynczych kwiatów (24 miejsca kwiatowe). Mimo masywnego szkła, w kompozycji z lekką srebrną ażurową podstawą stwarza wrażenie lekkości oraz oryginalnego, użytkowego wystroju wnętrz. Bardzo rzadki w swojej formistyce i pomyśle twórczym (styl przełomu włoskiej moderny i postmodernizmu). Idealnie zachowany wkład szklany bez żadnego uszczerbku. Dodatkowym oryginalnym elementem jest obecność turkusów w stanie nienaruszonym i pięknie komponujących się ze srebrną ażurową oprawą. Wazon elegancko prezentuje się jako ozdoba wnętrz natomiast wypełniony kwiatami staje się niespotykanym, luksusowym, designerskim elementem wystroju wnętrz. Unikalny, elegancki i wytworny prezent okolicznościowy, jubileuszowy dla Pani domu i Wybranki Serca. Uroczy w każdym calu !!!

Historia:

Tadiello Gaetano - ukończył studia na Akademii Sztuk Pięknych Brera w Mediolanie. W 1915 roku założył pracownię Gaetano Tadiello. Jego celem było zaspokoić gusta miłośników srebra w klasyczne zdobione techniką ażurowania przedmioty użytkowe. Pracownia mieściła się przy Via Montevideo .

Punca 515 MI została zarejestrowana w 1955, a wygasła z dniem 31 grudnia 1971. Punce używane we Włoszech w latach 1944 – 1970 miały kształt wieloboku i zawierały numer identyfikujący złotnika oraz nazwę prowincji, oznaczoną dwoma literami.

Źródło: silvercollection.it

Postmodernizm – lata 60/80-te XX wieku: nazywany powszechnie w Europie postmoderna, narodził się we Włoszech, styl ten opierał się na kwestionowaniu założeń dotyczących logiki, prostoty i porządku. Powszechne było odwoływanie się do symbolizmu, co wynikało z przekonania, że ludzie lepiej odbiorą wzornictwo jeśli przedmioty będą niosły za sobą symboliczną treść. Często forma wyrobów użytkowych nie podążała za ich funkcją. W latach 80-tych postmodernizm włoski przyjął nazwę transavanguardia.

Źródło: Wikipedia

Modernizm − to ogólne określenie prądów w architekturze światowej rozwijających się w latach ok. 1918-1975, zakładających całkowite odejście nie tylko od stylów historycznych, ale również od wszelkiej stylizacji. Architektura modernistyczna opierała się w założeniu na nowej metodzie twórczej, wywodzącej formę, funkcję i konstrukcję budynku niemal wyłącznie z istniejących uwarunkowań materialnych .To również początek sztuki nowoczesnej okresu powojennego. Jest to czas ożywienia wszelkiej aktywności twórczej. W Europie nastąpił proces odbudowy po wojnach światowych, a Ameryka była na drodze do osiągnięcia potęgi światowej. Produkcja złotnicza nadal pozostała tradycyjna, ale również powstały i rozwinęły się nowe firmy kształcące nowych i wybitnych projektantów. Jednak po II wojnie światowej nadal ogromne wpływy pozostały w rękach burżuazji co sprawiło, że wyroby złotnicze naśladowały wzór klasycystyczny nieraz niemal stanowiły kopię pierwowzoru. Główny okres rozwoju modernizmu to lata międzywojenne, dojrzały okres to lata 50-60 te XX wieku. W Anglii początki datuje się na lata 30-te XX wieku , swoje apogeum stylistyczne osiągnął w latach 50-tych XX wieku.

Źródło: Wikipedia.