Srebrna próby 800, włoska, neo empirowa, dwuelementowa cukiernica kryta z pokrywką zdejmowaną, stojąca na eleganckiej okrągłej nóżce. Na nóżce, czarze i pokrywce zastosowano bogaty pasmowy ornament zbliżony do klasycystycznego. U podstawy czary elegancki pierścień z wyżłobień. Na uwagę zasługują dwa zdobne, miękko gięte odlewane ucha z delikatną cyzelką zdobną florystycznie. Ciekawa budowa wyoblanej pokrywki zwieńczonej odlewanym, bogatym, rzucającym się w oczy uchwytem ala dojrzały kiść winogron. Wygodny chwyt.

Środek czary i pokrywki złocony od wewnątrz.

Całość wizualnie charakterystyczna dla pucharu empirowego.

Filigranowa, ale ponad 150 gramowa, sprawia wrażenie lekkiej ale jednocześnie o stabilnej i mocnej budowie. Wyjątkowa, nietuzinkowa ozdoba każdego stolika i saloniku kawowego. Doskonała na cukier, miód, słodkości. Idealna na elegancki i szykowny ale jednocześnie praktyczny prezent dla wymagającej Pani domu.

Historia:

CATTANEO ENRICO di Giuseppe - pracownia powstała w Mediolanie w I połowie XX wieku. Usytuowana była w centrum miasta przy Via Rubens 21. Punca 196 MI używana we Włoszech w latach (1944 – 1970) miała kształt wieloboku i zawierała numer identyfikujący złotnika oraz nazwę prowincji, oznaczoną dwoma literami.

Źródło: www.silvercollection.it

Neo Empire – styl , który wywodzi się z pierwotnie z kierunku Empire: (styl cesarstwa) – odmiana późnego klasycyzmu powstała we Francji w latach 1800-1815, występująca w modzie, architekturze, malarstwie i sztuce użytkowej podczas panowania Napoleona w Europie, zwłaszcza na terenach obecnej Polski (Księstwo Warszawskie) i w Rosji). W Niemczech i Austrii empire współistniał ze stylem Biedermeier. Styl wzorował się na sztuce starożytnej Grecji, Rzymu i Egiptu. Twórcami stylu empire byli francuscy architekci Charles Percier oraz Pierre François Louis Fontaine zaprojektowali meble i wystrój wnętrz cesarza. Wydali oni również „Palaise maisons et autres edifices de Rome moderne” (1802, Paryż) oraz „Residences des souverains” (1833, Paryż), w których to zawarli założenia stylu. Przykładem zastosowania stylu empire są wnętrza pałacowe Luwru, Wersalu, Rueil-Malmaison i Fontainebleau, kościół La Madeleine oraz łuk triumfalny na Placu du Carrousel. Wielki powrót do tradycji antyku dał również Italii niezwykle korzystną pozycję ponieważ w tym właśnie kraju było największe skupisko zabytków architektury klasycznej oraz wykopaliska archeologiczne w Pompejach. W połowie wieku XX we Włoszech zapanował powtórnie styl empirowy w sztuce użytkowej potocznie zwany Neo Empire. Źródło: Wikipedia, Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 96