Srebrna próby 800, cukiernica z pokrywką zdejmowaną charakterystyczna dla włoskiej postmoderny łamiącej różne style sztuki. Ciekawa budowa czary głównej i pokrywki ze skręconych spiralnie i żebrowanych powierzchni. Wizualnie lekka, ale ważąca ponad 200 g.

Wsparta na czterech nóżkach o motywach muszli i wolut. Powierzchnia cukiernicy i pokrywki gładka, lekko wybrzuszona, ozdobiona rzędem „płatków” oddzielonych żłobkami. Na bokach wygodne ucha w formie dwóch połączonych ze sobą wolut. Pokrywka zwieńczona finezyjnym uchwytem z zespojonych ze sobą wolut osadzonych na liściach tworzących rozetę.

Delikatna i luksusowa ozdoba stolika kawowego, deserowego i saloniku wypoczynkowego. Na cukier, miód i słodkości. Idealna na elegancki i praktyczny prezent okolicznościowy dla wymagającej Pani domu. „Urocza, słodka i elegancka pamiątka” dla dzieci i rodziców solenizantów, urodziny, imieniny oraz ceremonie kościelne: chrzciny, Komunie Święte.

Historia:

Goretta – Alessandia w przeszłości była nazywana “stolicą złota”. Początki sięgają przełomu XIX i XX wieku, kiedy lokalne pracownie rzemieślnicze zaczynają się rozwijać i łączyć w rozwojowe europejskie fabryki. Enrico Goretta (1915 – 1999). Pracownia mieściła się przy Via Pisacane 25. W Alessandrii można znaleźć wiele zabytków, które były zdobione ręką Goretta (np.: w Kościele Św. Piusa V). Punca 971 AL.

Źródło: www.silvercollection.it

Postmodernizm – lata 60/80-te XX wieku: nazywany powszechnie w Europie postmoderna, narodził się we Włoszech, styl ten opierał się na kwestionowaniu założeń dotyczących logiki, prostoty i porządku. Powszechne było odwoływanie się do symbolizmu, co wynikało z przekonania, że ludzie lepiej odbiorą wzornictwo jeśli przedmioty będą niosły za sobą symboliczną treść. Często forma wyrobów użytkowych nie podążała za ich funkcją. W latach 80-tych postmodernizm włoski przyjął nazwę transavanguardia.

Źródło: Wikipedia

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).

Źródło : Wikipedia

Barok - termin „barok”, którego geneza jest wciąż niewyjaśniona, najprawdopodobniej pochodzi od portugalskiego barroco, które oznacza perłę o nieregularnym kształcie. To główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna. Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej. U jego podstaw leżało twórcze przekształcenie renesansowego klasycyzmu w dążeniu do uzyskania maksymalnego oddziaływania na odbiorcę. Barok jest pojęciem bogatszym od manieryzmu, przede wszystkim dlatego, że konotuje tylko sam styl, ale jak dowodzą niektórzy badacze również procesy historyczne, spory filozoficzne i teologiczne oraz nastroje społeczne. Bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę styl architektoniczny, malarski i literacki baroku z założenia opierał się na ignacjańskiej zasadzie applicatio sensuum, polegającej na wykorzystaniu ludzkiej zmysłowości do przekazania określonych treści (stąd figury świętych w ekstazie czy wyrazy uczuć skierowane do Chrystusa).

Neobarok – nurt w ramach historyzmu nawiązujący formalnie do baroku rozpowszechniony pod koniec XIX w.

Źródło: Wikipedia