Ok. 100-letnia stojąca lampka gabinetowa, salonowa słynnej francuskiej pracowni Carlier. Rzeźba „Tancerki z bańką” - ikona stylu Art Deco. W pełni sprawna, 1 punkt świetlny, klosz kula – bańka, szkło matowione, ręcznie marmurkowane.

Przedstawia rzeźbę tańczącej Kobiety w pełnej dynamiki pozie balansującej na jednej nodze na podstawie. Druga noga podniesiona i z gracją zgięta w kolanie. Ręce lekko wyciągnięte przed siebie, na dłoniach unoszące bańkę. Cała sylwetka lekka i majestatycznie wygięta do tyłu. Tancerka odziana w zwiewną, krótką sukienkę przepasaną szarfą i przerzuconą przez lewe ramię. Włosy krótkie, upięte.

Podstawa z pasiastego marmuru, kolory kremowo grafitowe z zielonym żyłkowaniem. Geometryczny kształt graniastosłupa ściętego (ściętej piramidy). WSPANIAŁA I UNIKALNA !!!

Reprezentacyjna, stylowa, nietuzinkowa ozdoba salonów i gabinetów. Prawdziwa i oryginalna, sygnowana lampka Carlier – ikona stylu Art Deco. Luksusowy prezent gabinetu i biurka Prezesa. Pewna lokata kapitału, wieloletnia inwestycja , która może tylko rosnąć w cenie.

Historia:

Emile Joseph Nestor Carlier: (1848-1927) - Wielki rzeźbiarz francuski . Niezwykle barwna postać francuskiej kultury i sztuki przełomu wieków.

Urodzony w Cambrai , 3 stycznia 1849 roku. Jego dom rodzinny znajdował się w pobliżu ratusza. Ojciec muzyk – obawiający się o przyszłość syna jako artysty i posyła młodego Jospha na ucznia do szkoły mnichów, a następnie na zajęcia do Szkoły Miejskiej, gdzie również przypadkowo uczy się rysunku a jego nauczycielem w tej dziedzinie zostaje Bergers. W wieku 15 lat z pomocą swojej matki wstępuje do pracowni rzeźbiarza dzieł ozdobnych w Cambrai Lecaron. Zaczyna pracę przy rzeźbach kamiennych katedry Cambrai. Po krótkim czasie wyjeżdża do Paryża, i zwiedza słynną wystawę Universal Exhibition 1867. Ostatecznie potwierdza to jego powołanie na artystę. Nie otrzymuje jednak wsparcia finansowego od rodziców, ima się różnych drobnych prac w tym prac w znanej paryskiej pracowni mebli Faubourg Saint-Antoine. Wraca do Cambrai i zaczyna przygotowywać się do studiów akademickich w warsztacie René Fache . Jako oddany i pilny uczeń uzyskuje wsparcie nauczyciela, który przekonuje rodziców Carliera do studiowania w słynnej paryskiej École des Beaux-Arts. W 1869 roku otrzymuje stypendium miasta Cambrai, jego szkolenie przyspiesza. Wstepuje do słynnej pracowni Pierre-Jules Cavelier .

Jego nauczyciel daje mu rygorystycznie akademickie wykształcenie. Początki są niezwykle trudne młodego Emile, od chwil euforii do zniechęcenia. Wojna 1870 przerywa studia. Zwolniony ze służby wojskowej, wyjeżdża z rodzicami do domu, a następnie wstępuje do wolontariuszy Montrouge . Zostaje 3-krotnie postrzelony omal nie tracąc ramienia i ręki.

Po powrocie cały czas pilnie szkoli swój warsztat rzeźbiarski i rozwój umiejętności oraz wiedzy o sztuce.

W 1874 roku wystawia się po raz pierwszy na słynnym Salonie Artystów Francuskich, gdzie otrzymuje swoją pierwszą nagrodę. W dowód wdzięczności za pomoc finansową ofiaruje swoją pierwszą poważną pracę – rzeźbę/statuę mieście Cambrai. Jest to kamienna statua Cambrai kronikarza Enguerrand de Monstrelet, która zostaje postawiona w ogrodzie publicznym Cambrai. W 1877 roku wznosi pomnik Zmartwychwstania na grobie rodziców na cmentarzu Père Lachaise. Wystawienie „Gilliat walczy z ośmiornicą”, przynosi mu drugą nagrodę na Salonie w 1879 .

W 1889 roku otrzymuje Złoty Medal zwyciężając bezapelacynie na Wystawie Powszechnej w Paryżu. Gilliat, którego wystawia na Salonie w 1890 roku oraz jego dalsze prace zostają zakupione przez państwo do Musée du Luxembourg . Staje się jednym z najbardziej znanych i cenionych artystów francuskich. Uwieńczeniem kariery zostaje powołanie Carliera na członka jury Salonu Artystów Francuskich. Jest jednym z propagatorów i motorem zmian regulaminu konkursu Salonu Artystów Francuskich.

Dalsze życie to liczne dzieła i pomniki oraz sukcesy twórcze.

W 1912 roku przebywa w Algierze , gdzie tworzy rzeźby, tablice pamiątkowe i medale wizerunkowe dla Gubernatora Francji.

Podczas I wojny światowej poświęca się pomocy uchodźcom z Północy, równolegle otrzymuje zaszczytne stanowisko Prezesa przyjaciół Cambrai.

Umiera w Paryżu w dniu 11 kwietnia 1927 roku. Na jego pogrzebie na cmentarzu Père Lachaise pochwałę pośmiertną Carlier adresują znani francuscy poeci i burmistrz Paryża.

Jego pełną biografię napisał Fernand Créteur.

Źródło: Wikipedia

Art Deco - styl ten pojawił się w Europie na przełomie lat 20/30 XX wieku i trwał aż do momentu wybuchu II Wojny Światowej. Nurt Art Deco zapoczątkowała paryska wystawa Międzynarodowa Wystawa Sztuk Dekoracyjnych i Przemysłu Współczesnego (Exposition Internationale des Arts Decoratifs et Industriels Modernes). Zaprezentowano tam bowiem zupełnie nowoczesne projekty w każdej dziedzinie sztuki, które znacznie różniły się od panującej secesji. Głównymi założeniami Art Deco były proste i geometryczne kształty, funkcjonalność w użytkowaniu i kontrastowe kolory. Artyści zaczęli łączyć srebro lub złocony brąz z drewnem (np.: hebanowym) lub kością słoniową. Tendencje te skrajnie odbiegają od bogatego wzornictwa secesyjnego.

Źródło: Wikipedia