Srebrna próby 800 włoska łyżeczka do cukru o niespotykanym kształcie szufelki / łopatki częściowo krytej. Rękojeść krótka, prostopadle połączona z łopatką. Zakończona wygodnym, ozdobnym uchwytem w postaci żłobkowanego pierścienia. Ciekawa, wyjątkowa forma czerpaka i nabierki. Dodatkowo możliwość wykonania okolicznościowej grawerki / monogramu. Eleganckie dopełnienie każdej srebrnej cukiernicy zarówno otwartej jak i krytej.

Tradycyjna i ponadczasowa pamiątka, upominek z okazji Chrztu Świętego oraz praktyczny, nietuzinkowy prezent okolicznościowy dla każdej eleganckiej i wytwornej Pani Domu.

Historia:

Petruzzi & Branca – Brescia - pracownia założona przez Luigi Petruzzi w 1701 roku.

Od sześciu pokoleń firma rodzinna. Początkowo specjalizowała się w produkcji sztuki świętej oraz srebrnych łańcuszków. W następnych dekadach produkcja poszerzyła się o zastawy stołowe, tace, a nawet żyrandole. W 1871 otrzymała wyróżnienie od króla Włoch Wiktora Emanuela III stając się dumą włoskiego złotnictwa.

Obecnie rodzinną tradycję kontynuuje Antonio Cesare Pertuzzi. Srebrne kolekcje są nadal wykonywane ręcznie i zdobione według czterech stylów sztuki często ze sobą połączonych: Jerzego V, Królowej Anny ( bardzo wyrafinowany i niezwykle uwielbiany przez ekspertów sztuki), Empire (klasyczne i tradycyjny) oraz francuskim - połączeniu dwóch najbardziej znanych stylów: Ludwika XV i Ludwika Filipa.

Punca, znak towarowy 1BS :

W latach dwudziestych XX wieku weszła ustawa o użyciu punc i znaków towarowych. Dzięki długiej historii firmy otrzymano znak 1 BS, który jest używany do dziś. Obecnie we Włoszech jest niewiele istniejących firm używających „Number 1” w swojej puncy.

W latach 1927 - 1957 pracownia była głównym dostawcą podczas konkursu wyścigowego Mille Miglia. Do dziś można nabyć filiżanki i kubki, które wyglądają identycznie jak te wyprodukowane lata temu na potrzeby konkursu.

Obecne przedmioty są produkowane w próbie srebra 925, zwykle w kolekcjach limitowanych.

Źródło: www.luxgallery.com

Modernizm − to ogólne określenie prądów w architekturze światowej rozwijających się w latach ok. 1918-1975, zakładających całkowite odejście nie tylko od stylów historycznych, ale również od wszelkiej stylizacji. Architektura modernistyczna opierała się w założeniu na nowej metodzie twórczej, wywodzącej formę, funkcję i konstrukcję budynku niemal wyłącznie z istniejących uwarunkowań materialnych .To również początek sztuki nowoczesnej okresu powojennego. Jest to czas ożywienia wszelkiej aktywności twórczej. W Europie nastąpił proces odbudowy po wojnach światowych, a Ameryka była na drodze do osiągnięcia potęgi światowej. Produkcja złotnicza nadal pozostała tradycyjna, ale również powstały i rozwinęły się nowe firmy kształcące nowych i wybitnych projektantów. Jednak po II wojnie światowej nadal ogromne wpływy pozostały w rękach burżuazji co sprawiło, że wyroby złotnicze naśladowały wzór klasycystyczny nieraz niemal stanowiły kopię pierwowzoru. Główny okres rozwoju modernizmu to lata międzywojenne, dojrzały okres to lata 50-60 te XX wieku. W Anglii początki datuje się na lata 30-te XX wieku , swoje apogeum stylistyczne osiągnął w latach 50-tych XX wieku.

Źródło: Wikipedia.