Biały Kruk !!! Żyrandol Art Deco ze słynnej francuskiej pracowni Degue. Co ciekawe na metaloplastyce widoczne wyraźne wpływy francuskiej secesji, żyrandol musi pochodzić z wczesnego okresu działalności pracowni. 5 punktów świetlnych, 4 klosze i ampla osadzona w pierścieniu. Jakość i design grubo formowanych wspaniałych kloszy i ampli przykuwają wzrok i budzą najwyższy podziw dla pracy Twórcy.

Klosze zamocowane na ręcznie kutych giętych uchwytach zawieszonych na czterech podwójnych sztywnych ramionach. Szkła białe, mleczne, mrożone w geometrycznym oryginalnym designie, sygnowane.

wokół ampli i na ramionach rzadka, niezwykle ciekawa i nietypowa metaloplastyka łącząca elementy secesji z art deco. Częste zdobienia metalu o różnych geometrycznych wzorach.

Efektownie prezentuje się przy zgaszonym i zapalonym świetle. Zarówno dzięki wyjątkowemu designowi szkła jak i metaloplastyce nie stworzono dwóch identycznych wyrobów. Swoim wyglądem, urodą i chłodną dystynkcją kreuje indywidualne wrażenia i oceny. Niezwykle rzadki w tym wydaniu. Idealnie nadaje się do salonu, gabinetu i innych pomieszczeń tworząc niepowtarzalną, pełną elegancji i wytworności przestrzeń. Pomimo chłodnego i białego designu ma w sobie wiele ciepła i harmonii.

Historia:

Pracownia Degue - znana jako Verrerie D’ Art Degue. Została założona w 1926 roku w Paryżu przez Davida Guerona, a nazwa Degue nawiązuje do pierwszych liter imienia i nazwiska założyciela. Początkowo Gueron zaangażowany był w działalność polityczną ze względu na swoje tureckie pochodzenie, ale po 1926 w pełni poświęcił się pracy twórczej i budowaniu swojej pracowni. Produkował wazony, lampy i żyrandole. Szkła zyskały sławę dzięki intensywnej kolorystyce (głównie odcienie pomarańczowe, żółte, czerwone i zielone). Degue kopiował wzory uznanych rzemieślników, a zarazem swoich nauczycieli: Emila Galle, Charlesa Schneidera, braci Daum i Muller. Schneider pozwał Degue do sądu za plagiat i niestety przyczyniło się to prawie do bankructwa obu pracowni. Wybuch wojny zmusił Degue do finalnego zamknięcia fabryki.

Źródło: Wikipedia

Art Deco - styl ten pojawił się w Europie na przełomie lat 20/30 XX wieku i trwał aż do momentu wybuchu II Wojny Światowej. Nurt Art Deco zapoczątkowała paryska wystawa Międzynarodowa Wystawa Sztuk Dekoracyjnych i Przemysłu Współczesnego (Exposition Internationale des Arts Decoratifs et Industriels Modernes). Zaprezentowano tam bowiem zupełnie nowoczesne projekty w każdej dziedzinie sztuki, które znacznie różniły się od panującej secesji. Głównymi założeniami Art Deco były proste i geometryczne kształty, funkcjonalność w użytkowaniu i kontrastowe kolory. Artyści zaczęli łączyć srebro lub złocony brąz z drewnem (np.: hebanowym) lub kością słoniową. Tendencje te skrajnie odbiegają od bogatego wzornictwa secesyjnego.

Źródło: Wikipedia

Secesja we Francji - Głównymi ośrodkami francuskiej secesji były: Paryż i Nancy. W stolicy działał czołowy architekt francuskiego Art Nouveau - Hector Guimard, znany przede wszystkim jako twórca wejść do stacji paryskiego metra. Wykonane fabrycznie z żelaza pomalowanego na zielono, oparte są na bujnych, płynnych liniach. Wznosił także kamienice i pałace (np. Castel Béranger, 1894-8) i budynki publiczne (np. sala w Humbert de Romans, 1902, z wyeksponowaną stalową konstrukcją). W Paryżu działał również najwybitniejszy złotnik i jubiler secesyjny, René Lalique. Okres secesji przyniósł szczególny rozkwit sztuki plakatu. Jednym z ojców współczesnego plakatu był Jules Chéret, operujący żywą kolorystyką, niezwykłymi krojami pisma i uproszczonym rysunkiem, drugim - Henri de Toulouse-Lautrec. Natomiast w Nancy tworzył Émile Gallé, działający na polu meblarstwa i szklarstwa. Szczególnym zainteresowaniem darzył przyrodę, a zwłaszcza rośliny. Zbierał je i hodował, czerpiąc z nich inspirację do tworzonych dzieł. W swoich wyrobach szklarskich stosował różne techniki i kształty naczyń. Dzięki własnym metodom barwienia szkła uzyskał szeroką gamą kolorów, stosując przede wszystkim odcienie mleczne i matowe.

Źródło: Wikipedia