Biały Kruk !!! Żyrandol ze słynnej francuskiej pracowni rodziny Charlesa Schneidera z Nancy. Styl bogatej francuskiej secesji (wspaniała metaloplastyka i wzornictwo szklanych kloszy) złamany chłodnymi elementami art deco (prosta konstrukcja, lekko zdobna rozeta , wzornictwo na szkle secesyjne z motywami art deco). Niespotykany miękki, ciepły różany kolor kloszy i ampli połączony z mrożonym i tłoczonym szkle o pięknej stylistyce nadają wyjątkowość i elegancję żyrandola. Zbudowany z 6 punktów świetlnych, 3 kloszy i ampli i metalowej giętej konstrukcji. Zawieszony na dość prostej rozecie przechodzącej ku dołowi w trzyelementowe ramię rozszerzające się ku dołowi, finalnie łączące się ze wspaniale zdobnym w liście i kiście wijącego się winogrona oplatając ażurowy pierścień do którego zamocowana jest ampla. Klosze połączone z ramieniem za pomocą plastycznie kutych uchwytów.

Szkło mrożone barwione w odcieniu lekkiego różu o wyjątkowych wzorach florystycznych i geometrycznych.

Na uwagę zasługuje ciekawa metaloplastyka w formie bujnej winorośli z kiściami winogron.

Pięknie dobrana kolorystyka i kompozycja żyrandola daje różne efekty przy zgaszonym i zapalonym świetle.

Ze względu na swoją wyjątkowość i stan zachowania stanowi luksusowy element wystroju wnętrz nadając im wytworność i elegancję. Może być przeznaczony do salonów, gabinetów, eleganckich aneksów kuchennych, garderoby. Żyrandol pełen uroku i niepowtarzalnego piękna zdobi każde eleganckie wnętrze. Oczarowuje precyzją i mistrzostwem wykonania. Buduje klimaty tęsknoty za Starą Przedwojenną Francją.

Historia:

Pracownia Charles Schneider - założona w 1913 roku przez dwóch braci: Ernesta i Charlesa. Początkowo obaj znaleźli zatrudnienie w pracowni szkła Daum gdzie nabyli praktyki. Po kilku latach wraz z jeszcze jednym pracownikiem otworzyli hutę szkła w Épinay-sur-Seine. Wojna pokrzyżowała plany rozwoju i fabryka została zamknięta.

W 1918 roku bracia ponownie otworzyli fabrykę i zatrudnili byłych pracowników Freres Muller i Daum. Co oczywiście spowodowało, że nowa huta stała się konkurencyjna, ponieważ używano podobnej techniki wypalania szkła jaką głosiła szkoła w Nancy.

Pracownia odróżniała się na tle innych tym, że stworzyła dwie różne techniki i style wytwarzania, które były stosowane równocześnie: Le Verre Francais i Charder. Istnieją również okazy sygnowane obiema liniami. Linia Le Verre Francais była produkowana w latach 1920- 1929 na ogromną skalę. Mimo swojej wysokiej ceny była pożądana na całym świecie jako produkt luksusowy. Pierwsze egzemplarze zostały zrobione ze szkła nieprzezroczystego zmieszanego z kolorowymi pastami i ozdobione secesyjną ornamentyką. Później, w 1928 roku stworzono całą kolekcję żyrandoli ze szkła trawionego kwasem.

Gdy pracownia była w rozkwicie i zatrudniała około 500 pracowników powstała fabryka Degue, która plagiatowała projekty Schneidra. Długi i burzliwy proces sądowy doprowadził do bankructwa i zakończenia działania obu fabryk w 1931 roku.

W 1946 synowie Charlesa podjęli się wznowienia działalności po swoim ojcu i stryju i zaczęli produkować przedmioty codziennego użytku. Fabryka przetrwała do 1981 roku, do momentu przejścia braci na emeryturę. Niestety nie znalazł się godziwy następca tego dorobku, który kontynuowałby dzieło przodków po dziś dzień.

Źródło: http://www.glass-wiki.net/Schneider.ashx

Secesja we Francji - głównymi ośrodkami francuskiej secesji były: Paryż i Nancy. W stolicy działał czołowy architekt francuskiego Art Nouveau - Hector Guimard, znany przede wszystkim jako twórca wejść do stacji paryskiego metra. Wykonane fabrycznie z żelaza pomalowanego na zielono, oparte są na bujnych, płynnych liniach. Wznosił także kamienice i pałace (np. Castel Béranger, 1894-8) i budynki publiczne (np. sala w Humbert de Romans, 1902, z wyeksponowaną stalową konstrukcją). W Paryżu działał również najwybitniejszy złotnik i jubiler secesyjny, René Lalique. Okres secesji przyniósł szczególny rozkwit sztuki plakatu. Jednym z ojców współczesnego plakatu był Jules Chéret, operujący żywą kolorystyką, niezwykłymi krojami pisma i uproszczonym rysunkiem, drugim - Henri de Toulouse-Lautrec. Natomiast w Nancy tworzył Émile Gallé, działający na polu meblarstwa i szklarstwa. Szczególnym zainteresowaniem darzył przyrodę, a zwłaszcza rośliny. Zbierał je i hodował, czerpiąc z nich inspirację do tworzonych dzieł. W swoich wyrobach szklarskich stosował różne techniki i kształty naczyń. Dzięki własnym metodom barwienia szkła uzyskał szeroką gamą kolorów, stosując przede wszystkim odcienie mleczne i matowe.

Art Deco - styl ten pojawił się w Europie na przełomie lat 20/30 XX wieku i trwał aż do momentu wybuchu II Wojny Światowej. Nurt Art Deco zapoczątkowała paryska wystawa Międzynarodowa Wystawa Sztuk Dekoracyjnych i Przemysłu Współczesnego (Exposition Internationale des Arts Decoratifs et Industriels Modernes). Zaprezentowano tam bowiem zupełnie nowoczesne projekty w każdej dziedzinie sztuki, które znacznie różniły się od panującej secesji. Głównymi założeniami Art Deco były proste i geometryczne kształty, funkcjonalność w użytkowaniu i kontrastowe kolory. Artyści zaczęli łączyć srebro lub złocony brąz z drewnem (np.: hebanowym) lub kością słoniową. Tendencje te skrajnie odbiegają od bogatego wzornictwa secesyjnego.

Źródło: Wikipedia