Srebrna próby 900 hiszpańska, luksusowa żardiniera kolonialna. Eklektyczna z wpływami barokowo-secesyjnymi. Bogato zdobiona motywami florystycznymi i ornamentem perełkowym. Całość w kształcie gondoli wsparta na czterech nóżkach. Uchwyty w kształcie litery S, na których osadzona jest głowa kobiety z włosami upiętymi w kok. Pełni ona również funkcję zabezpieczenia chwytu przy przenoszeniu żardiniery. Uchwyty z paterą łączy kiść winogron. Patera może być wykorzystana jako misa na owoce, słodycze, orzechy. Niepowtarzalny i efektowny wygląd środka stołu. Wystawna jako elegancka i ponadczasowa ozdoba salonu i każdego posiłku. Pewna trwała lokata kapitału dla pokoleń. Piękny i jedyny taki prezent okolicznościowy, jubileuszowy i wystawienniczy. Natychmiast rzucająca się w oczy wytworna ozdoba otoczenia. Nie w sposób nie podziwiać tego dzieła kunsztu złotniczego.

Historia:

Żardiniera - (fr. jardinière) – pierwotnie półka lub wydłużony stolik z zagłębionym blatem przeznaczone na rośliny / kwiaty doniczkowe, popularna we Francji od 2. połowy XVIII wieku do połowy XX wieku.

Źródło : Wikipedia

Eklektyzm - W sztuce to twórczość kompilacyjna, łącząca różne elementy i treści z różnych stylów, epok i kierunków artystycznych, nie prowadząca do nowej syntezy, nieoryginalna; w architekturze eklektyzm oznacza jeden z odłamów historyzmu (zob. eklektyzm w architekturze). W filozofii to łączenie różnych teorii, pojęć, koncepcji i tez w jedną całość, zwłaszcza eklektyzm starożytny i eklektyzm niemiecki z XVIII wieku.

Źródło: Wikipedia

Secesja – kierunek w sztuce ukształtowany na przełomie XIX i XX wieku. Secesja jako styl zrywała z dotychczas panującym historyzmem, uważając, że stanowi on tylko imitację wcześniejszych trendów. Artyści chcieli nowego stylu, którego wpływy widoczne byłyby również w sztuce użytkowej i zdobnictwie.

Za podstawowe cechy secesji uważa się charakterystyczną linię - giętką, płynną i ruchliwą oraz bogatą ornamentykę, zwłaszcza roślinno-zwierzęcą. Artyści secesyjni sięgali też chętnie po elementy typowe dla sztuki orientalnej.

W dziełach zwracała uwagę fantazja, a twórcy prześcigali się z kreowaniu nowych i bardziej wyróżniających się form.

Secesja znalazła podatny grunt w całej Europie, a jej główne ośrodki znajdowały się w Anglii, Francji, Austrii, Niemczech, Hiszpanii i Włoszech.

Źródło: Wikipedia

Barok - termin „barok”, którego geneza jest wciąż niewyjaśniona, najprawdopodobniej pochodzi od portugalskiego barroco, które oznacza perłę o nieregularnym kształcie. To główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna. Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej. U jego podstaw leżało twórcze przekształcenie renesansowego klasycyzmu w dążeniu do uzyskania maksymalnego oddziaływania na odbiorcę. Barok jest pojęciem bogatszym od manieryzmu, przede wszystkim dlatego, że konotuje tylko sam styl, ale jak dowodzą niektórzy badacze również procesy historyczne, spory filozoficzne i teologiczne oraz nastroje społeczne. Bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę styl architektoniczny, malarski i literacki baroku z założenia opierał się na ignacjańskiej zasadzie applicatio sensuum, polegającej na wykorzystaniu ludzkiej zmysłowości do przekazania określonych treści (stąd figury świętych w ekstazie czy wyrazy uczuć skierowane do Chrystusa).

Neobarok – nurt w ramach historyzmu nawiązujący formalnie do baroku rozpowszechniony pod koniec XIX w.

Źródło: Wikipedia