Srebrna próby 800, najprawdopodobniej przedwojenne Włochy (jednakże nietypowa punca w formie pentagramu), ciężka waza/pokala z pokrywą na nóżce i stabilnej kolistej podstawie. Wspaniała, elegancka empirowa / cesarska stylistyka.

Czara w kształcie kopuły. Całość powierzchni polerowana, gładka.

Brzeg czary i nóżki zdobny grawerowanym, pasowym ornamentem. Wytworności i elegancji nadają wygodne uchwyty, postacie dwóch dużych łabędzi z rozłożystymi skrzydłami i długimi, wygiętymi szyjami.

Pokrywa lekko wyniesiona ku górze, zwieńczona parą mniejszych łabędzi przeżywających gody z ozdobnym pierścieniem w formie cesarskiego wieńca laurowego, będącego jednocześnie praktycznym i wygodnym uchwytem pokrywy.

Dzięki połączeniu gładkiej powierzchni wazy z delikatnym ornamentem i mistrzowsko wykonanymi aplikacjami łabędzi, waza oszałamia swoim ponadczasowym charakterem, szykiem, elegancją i wytwornością. Mistrzowski cesarki empire w każdym detalu wykonania, luksusowa ale jednocześnie praktyczna i użytkowa ozdoba środka stołu i każdej wytwornej uroczystości.

Doskonała i pewna lokata kapitału, pamiątka na lata dla rodziny i kolejnych pokoleń. Jedyny taki prezent jubileuszowy i okolicznościowy.

Historia:

Neo Empire – styl , który wywodzi się z pierwotnie z kierunku Empire: (styl cesarstwa) – odmiana późnego klasycyzmu powstała we Francji w latach 1800-1815, występująca w modzie, architekturze, malarstwie i sztuce użytkowej podczas panowania Napoleona w Europie, zwłaszcza na terenach obecnej Polski (Księstwo Warszawskie) i w Rosji). W Niemczech i Austrii empire współistniał ze stylem Biedermeier. Styl wzorował się na sztuce starożytnej Grecji, Rzymu i Egiptu. Twórcami stylu empire byli francuscy architekci Charles Percier oraz Pierre François Louis Fontaine zaprojektowali meble i wystrój wnętrz cesarza. Wydali oni również „Palaise maisons et autres edifices de Rome moderne” (1802, Paryż) oraz „Residences des souverains” (1833, Paryż), w których to zawarli założenia stylu. Przykładem zastosowania stylu empire są wnętrza pałacowe Luwru, Wersalu, Rueil-Malmaison i Fontainebleau, kościół La Madeleine oraz łuk triumfalny na Placu du Carrousel. Wielki powrót do tradycji antyku dał również Italii niezwykle korzystną pozycję ponieważ w tym właśnie kraju było największe skupisko zabytków architektury klasycznej oraz wykopaliska archeologiczne w Pompejach. W połowie wieku XX we Włoszech zapanował powtórnie styl empirowy w sztuce użytkowej potocznie zwany Neo Empir. Źródło: Wikipedia, Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 96