100-letnia filigranowa figuralna lampka i pozytywka jednocześnie, stojąca Św. Rosiczka – Objawienie się Matki Boskiej. Całość w kształcie rozwiniętego kwiatu z jednym punktem świetlnym umieszczonym w kielichu centralnego kwiatu. U podstawy scenka rodzajowa cudu z De Loudres - Objawienie się Matki Boskiej przed klęczącą Wierną. Wyposażona w sprawną pozytywkę. Pięknie stylizowane figury we wspaniałej secesji francuskiej, całość elegancko srebrzona. Spełnia rolę praktyczną i ozdobną. Wspaniale zdobi każde wnętrze. Ponadczasowa pamiątka. Dawniej pamiątka dla Wiernych i Pielgrzymów – dzisiaj małe dzieło sztuki wśród dewocjonaliów. Luksusowy i unikalny prezent dla Szefa, Przyjaciół, Pani / Pana.

Historia:

Historia Cudu w De Lourdes –

Bernadeta Soubirous - właśc. fr. Bernarde-Marie Soubirous, Maria Bernada Sobirós (ur. 7 stycznia 1844 w Lourdes, zm. 16 kwietnia 1879 jako siostra zakonna Zgromadzenia Sióstr Miłości w Nevers (Soeurs de la Charité et de l'Instruction Chrétienne de Nevers)) – francuska święta Kościoła katolickiego, wizjonerka.

La noticia de las apariciones se corrió por toda la comarca, y muchos acudían a la gruta creyendo en el suceso, otros se burlaban.

Bernadeta - była najstarszą córką z dziewięciorga dzieci ubogiego młynarza Franciszka Soubirous i Luizy Casterot. W wieku 14 lat, w 1858 r., osiemnastokrotnie ujrzała Matkę Bożą w grocie Massabielle w Lourdes. Cel objawień został ukazany przez samą Maryję, gdy przedstawiła się Bernadecie w miejscowej odmianie dialektu gaskońskiego języka oksytańskiego: „Que soy era Immaculada Councepciou”– �Jestem Niepokalane Poczęcie �. Było to cztery lata po uroczystym ogłoszeniu przez Papieża Piusa IX dogmatu o zachowaniu Matki Chrystusa od zmazy grzechu pierworodnego. Matka Boża miała poprosić Bernadetę, by odgarnęła nieco ziemi pod skałą i odkryła źródło, które zaczęło wypływać coraz obficie. Źródło to istnieje do dziś i jest miejscem pielgrzymek milionów chorych, z których wielu daje świadectwo duchowego i fizycznego uzdrowienia po kąpieli w nim. Maryja poleciła też, by dziewczyna modliła się na różańcu.

Bernadeta była chorowitym dzieckiem; przez większość życia cierpiała na astmę. Przez jej współczesnych była uważana za osobę naiwną i prostoduszną, a pomimo surowych przesłuchań, zarówno przez oficjeli Kościoła katolickiego, jak i rządu francuskiego, konsekwentnie obstawała przy swojej historii.

W 1866 roku wstąpiła do klasztoru Notre Dame de Nevers, unikając w ten sposób powszechnego zainteresowania, jakie budziła z powodu otrzymanych objawień. Spędziła w Nevers resztę swojego krótkiego życia. Zmarła w wieku 35 lat na gruźlicę. Do końca życia nie była świadoma tego, że Lourdes staje się miejscem pielgrzymek, ani nie była też obecna przy konsekracji bazyliki w 1876 r

Beatyfikacja i kanonizacja - w czasie procesu kanonizacyjnego w 1919 roku stwierdzono że ciało Bernadety mimo upływu czasu pozostało nienaruszone. W 1925 roku Pius XI ogłosił Bernadetę-Marię błogosławioną w obecności ostatniego z jej braci, a w roku 1933 tenże papież zaliczył ją uroczyście w poczet świętych.

Kanonizowano ją w 1933, nie tyle z racji jej wizji, co prostoty i świętości jej życia.

Żródło : Wikipedia

Secesja we Francji - Głównymi ośrodkami francuskiej secesji były: Paryż i Nancy. W stolicy działał czołowy architekt francuskiego Art Nouveau - Hector Guimard, znany przede wszystkim jako twórca wejść do stacji paryskiego metra. Wykonane fabrycznie z żelaza pomalowanego na zielono, oparte są na bujnych, płynnych liniach. Wznosił także kamienice i pałace (np. Castel Béranger, 1894-8) i budynki publiczne (np. sala w Humbert de Romans, 1902, z wyeksponowaną stalową konstrukcją). W Paryżu działał również najwybitniejszy złotnik i jubiler secesyjny, René Lalique. Okres secesji przyniósł szczególny rozkwit sztuki plakatu. Jednym z ojców współczesnego plakatu był Jules Chéret, operujący żywą kolorystyką, niezwykłymi krojami pisma i uproszczonym rysunkiem, drugim - Henri de Toulouse-Lautrec. Natomiast w Nancy tworzył Émile Gallé, działający na polu meblarstwa i szklarstwa. Szczególnym zainteresowaniem darzył przyrodę, a zwłaszcza rośliny. Zbierał je i hodował, czerpiąc z nich inspirację do tworzonych dzieł. W swoich wyrobach szklarskich stosował różne techniki i kształty naczyń. Dzięki własnym metodom barwienia szkła uzyskał szeroką gamą kolorów, stosując przede wszystkim odcienie mleczne i matowe.

Źródło: Wikipedia