Srebrna próby 800 miniaturka kontrabasu / wiolonczeli. Włoski modernizm, sztuka świata. Wierne odzwierciedlenie instrumentu. Zbudowana z dużego pudła „rezonansowego” na nóżce. Po bokach dwa otwory stylizowane na literę ‘f’. Bezprogowa szyjka oraz struny podparte mostku. Szyjka zakończona efektowną główką. Zachwyca niezwykła dokładność Mistrza Złotnika. Do złudzenia przypomina rzeczywisty wygląd wiolonczeli. Subtelny i piękny souvenir dla ludzi świata muzyki. Piękny i luksusowy upominek dla adeptów sztuki muzycznej na rozpoczęcie, zakończenie nauki lub specjalne jubileusze, wydarzenia artystyczne !!!

Historia:

Kontrabas - największy instrument smyczkowy. Posiada 4 struny i transportuje oktawę o kluczu basowym. Gra się na nim w pozycji stojącej lub siedzącej na specjalnym, wysokim stołku. Struny kontrabasu są grube i długie. Rzadko wykonuje się na nim partie solowe.

Wiolonczela - instrument strunowy z grupy smyczkowych. Wiolonczelista grając zawsze siedzi, bez względu na okoliczności.

Źródło: Wikipedia i zapytaj.onet.pl

Modernizm − to ogólne określenie prądów w architekturze światowej rozwijających się w latach ok. 1918-1975, zakładających całkowite odejście nie tylko od stylów historycznych, ale również od wszelkiej stylizacji. Architektura modernistyczna opierała się w założeniu na nowej metodzie twórczej, wywodzącej formę, funkcję i konstrukcję budynku niemal wyłącznie z istniejących uwarunkowań materialnych .To również początek sztuki nowoczesnej okresu powojennego. Jest to czas ożywienia wszelkiej aktywności twórczej. W Europie nastąpił proces odbudowy po wojnach światowych, a Ameryka była na drodze do osiągnięcia potęgi światowej. Produkcja złotnicza nadal pozostała tradycyjna, ale również powstały i rozwinęły się nowe firmy kształcące nowych i wybitnych projektantów. Jednak po II wojnie światowej nadal ogromne wpływy pozostały w rękach burżuazji co sprawiło, że wyroby złotnicze naśladowały wzór klasycystyczny nieraz niemal stanowiły kopię pierwowzoru. Główny okres rozwoju modernizmu to lata międzywojenne, dojrzały okres to lata 50-60 te XX wieku. W Angli początki datuje się na lata 30-te XX wieku , swoje apogeum stylistyczne osiągnął w latach 50-tych XX wieku.

Źródło: Wikipedia.