Srebrna próby 800 włoska cukiernica ze zdejmowana pokrywką z mediolańskiej pracowni R. MIRACOLI & F. Mimo wizualnie lekkiego wyglądu o wadze 192 g. Ciekawy miniaturowy design wazy. Całość gładka minimalistyczna w formie, skoncentrowana na kształcie i prostocie. Czara lekko wybrzuszona osadzona na kolistej podstawie. Pokrywka lekko wyniesiona ku górze, stylizowana na kopułę, zwieńczona delikatnym, wygodnym uchwytem.

Elegancka nieskomplikowana modernistyczna forma, a jednocześnie urocza, słodka ozdoba stolika kawowego i salonu deserowego lub gabinetu. „Urocza i elegancka pamiątka” dla dzieci i rodziców solenizantów, urodziny, imieniny oraz ceremonie kościelne: chrzciny, Komunie Święte. Wytworny prezent urodzinowy, imieninowy, rocznicowy dla Wybranki Serca.

Historia:

Miracoli - to najstarsza pracownia złotnicza w Mediolanie. Punca z numerem 6 została zarejestrowana w 1912 roku. Od zawsze przekazywana z pokolenia na pokolenie.

Założycielem pracowni był Romeo. Do dziś zachowały się oryginalne metody i procedury w projektowaniu i tworzeniu srebrnych przedmiotów. Zapewniając ciągłość kulturową i jakość, która jest znana na całym świecie.

Wyroby pracowni Miracoli były pożądane na dworach królewskich: włoskim, francuskim, rosyjskim oraz wśród chińskich biznesmenów i włoskich sportowców.

Obecnie tradycja pracowni jest kontynuowana przez Roberto i Renato Miracoli w oryginalnym sklepie i laboratorium mieszczących się w sercu Mediolanu.

Źródło: www.romeomiracoli.com

Wyoblanie – rodzaj plastycznej obróbki blachy. Dawniej nazywane "drykowanie" – jest to germanizm od niemieckiego drücken. Ta metoda obróbki plastycznej wykorzystuje podatność materiałów do odkształceń (po przekroczeniu granicy plastyczności), bez przerwania ciągłości kształtowanej blachy. W efekcie uzyskujemy z materiału wyjściowego (np. krążka blachy) cienkościenną bryłę obrotową nieraz o bardzo skomplikowanym kształcie.

Źródło - http://pl.wikipedia.org/wiki/Wyoblanie

Modernizm − to ogólne określenie prądów w architekturze światowej rozwijających się w latach ok. 1918-1975, zakładających całkowite odejście nie tylko od stylów historycznych, ale również od wszelkiej stylizacji. Architektura modernistyczna opierała się w założeniu na nowej metodzie twórczej, wywodzącej formę, funkcję i konstrukcję budynku niemal wyłącznie z istniejących uwarunkowań materialnych .To również początek sztuki nowoczesnej okresu powojennego. Jest to czas ożywienia wszelkiej aktywności twórczej. W Europie nastąpił proces odbudowy po wojnach światowych, a Ameryka była na drodze do osiągnięcia potęgi światowej. Produkcja złotnicza nadal pozostała tradycyjna, ale również powstały i rozwinęły się nowe firmy kształcące nowych i wybitnych projektantów. Jednak po II wojnie światowej nadal ogromne wpływy pozostały w rękach burżuazji co sprawiło, że wyroby złotnicze naśladowały wzór klasycystyczny nieraz niemal stanowiły kopię pierwowzoru. Główny okres rozwoju modernizmu to lata międzywojenne, dojrzały okres to lata 50-60 te XX wieku. W Angli początki datuje się na lata 30-te XX wieku , swoje apogeum stylistyczne osiągnął w latach 50-tych XX wieku.

Źródło: Wikipedia.