Srebrna próby 800 filigranowa cukiernica / puzdro z pokrywką ze słynnej mediolańskiej pracowni R. Miracoli.

Czara na nóżce w formie kopuły. Osadzona na kolistej podstawie, lekko wyniesionej ku górze. Pokrywka zdejmowana, wysklepiona. Zwieńczona wygodnym uchwytem stylizowanym na owoc. Całość gładka. Na czarze grawerowane drukowane inicjały: G.N. – możliwość spolerowania lub/i nadania własnej okolicznościowej grawerki. Brzeg podstawy i pokrywki zdobią płatki kwiatów o szerokim pasowym ornamencie. Na czarze i podstawie ornament perełkowy. Delikatna, a zarazem luksusowa i elegancka ozdoba stolika kawowego, saloniku deserowego. Znakomity prezent wizytowy dla Pani Domu. Na cukier, słodkości bądź inne drobiazgi. „Urocza i elegancka pamiątka” dla dzieci i rodziców solenizantów, urodziny, imieniny oraz ceremonie kościelne: chrzciny, Komunie Święte.

Historia:

Miracoli - to najstarsza aktualnie ciągle działająca pracownia złotnicza w Mediolanie. Punca z numerem 6 została zarejestrowana w 1912 roku. Od zawsze przekazywana z pokolenia na pokolenie.

Założycielem pracowni był Romeo. Do dziś zachowały się oryginalne metody i procedury w projektowaniu i tworzeniu srebrnych przedmiotów. Zapewniając ciągłość kulturową i jakość, która jest znana na całym świecie.

Wyroby pracowni Miracoli były pożądane na dworach królewskich: włoskim, francuskim, rosyjskim oraz wśród chińskich biznesmenów i włoskich sportowców.

Obecnie tradycja pracowni jest kontynuowana przez Roberto i Renato Miracoli w oryginalnym sklepie i laboratorium mieszczących się w sercu Mediolanu.

Źródło: www.romeomiracoli.com

Neo Empire – styl , który wywodzi się z pierwotnie z kierunku Empire: (styl cesarstwa) – odmiana późnego klasycyzmu powstała we Francji w latach 1800-1815, występująca w modzie, architekturze, malarstwie i sztuce użytkowej podczas panowania Napoleona w Europie, zwłaszcza na terenach obecnej Polski (Księstwo Warszawskie) i w Rosji). W Niemczech i Austrii empire współistniał ze stylem Biedermeier. Styl wzorował się na sztuce starożytnej Grecji, Rzymu i Egiptu. Twórcami stylu empire byli francuscy architekci Charles Percier oraz Pierre François Louis Fontaine zaprojektowali meble i wystrój wnętrz cesarza. Wydali oni również „Palaise maisons et autres edifices de Rome moderne” (1802, Paryż) oraz „Residences des souverains” (1833, Paryż), w których to zawarli założenia stylu. Przykładem zastosowania stylu empire są wnętrza pałacowe Luwru, Wersalu, Rueil-Malmaison i Fontainebleau, kościół La Madeleine oraz łuk triumfalny na Placu du Carrousel. Wielki powrót do tradycji antyku dał również Italii niezwykle korzystną pozycję ponieważ w tym właśnie kraju było największe skupisko zabytków architektury klasycznej oraz wykopaliska archeologiczne w Pompejach. W połowie wieku XX we Włoszech zapanował powtórnie styl empirowy w sztuce użytkowej potocznie zwany Neo Empir. Źródło: Wikipedia, Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 96