Srebra próby 800 cukiernica z pokrywką zdejmowaną. Włoski postmodernizm łamiący różne style sztuki z silną nuta barokową. Ze słynnej, prawie 150-letniej i ciągle aktywnej włoskiej pracowni Stancampiano Eugenio z Palermo. Czara wybrzuszona, wsparta na kolistej podstawie. Pokrywka lekko wyniesiona ku górze zwieńczona wygodnym uchwytem w formie pierścienia.

Całość ozdobiona rzędem „płatków” oddzielonych żłobkami. Po bokach dwa wygodne ucha utworzone ze zespolonych ze sobą wolut. Stylizowane na literę S. Delikatna, luksusowa ozdoba stolika kawowego, deserowego. Na cukier i słodkości. Idealna na elegancki i praktyczny i pamiątkowy prezent okolicznościowy.

„Urocza i elegancka pamiątka” dla dzieci i rodziców solenizantów, urodziny, imieniny oraz ceremonie kościelne: chrzciny, Komunie Święte.

Historia:

Stancampiano Eugenio - Palermo – Historia firmy sięga roku 1870, kiedy Francesco Stancampino prowadził niewielki sklep w Palermo. Dzięki wiedzy zaczerpniętej w najlepszych złotniczych szkołach, szybko zaczął przodować wśród rzemieślników w Palermo.

Praca ze srebrem zobowiązuje do ciągłej nauki i doskonalenia umiejętności. Do zawodu złotnika Francesco przyuczał od młodych lat swojego syna - Eugenio, który następnie odziedziczył firmę. W 1955 syn zdecydował się przenieść firmę do Via Messina Marine (siedziba firmy do tej pory) ze względu na lepsze warunki pracy i możliwości rozwoju technologii.

Lata powojenne we Włoszech zwane są "cudem gospodarczym". Również dla Stancampiano, które stało liderem sprzedaży srebra, doskonale znającym potrzeby rynku.

W 1973 założono E. Stancampiano S.p.a. - pracownia prestiżowa, synonim elegancji, znany na całym świecie.

Obecnie firma dąży do jeszcze większego rozwoju ufając doświadczeniu Matteo Stancampiano - prezesowi Krajowej Federacji Złotnictwa oraz energii i entuzjazmowi jego dwóch synów Giancarlo (Sales Manager) i Roberto (Export Manager)

Źródło: www.stancampiano.com

Postmodernizm – lata 60/80-te XX wieku: nazywany powszechnie w Europie postmoderna, narodził się we Włoszech, styl ten opierał się na kwestionowaniu założeń dotyczących logiki, prostoty i porządku. Powszechne było odwoływanie się do symbolizmu, co wynikało z przekonania, że ludzie lepiej odbiorą wzornictwo jeśli przedmioty będą niosły za sobą symboliczną treść. Często forma wyrobów użytkowych nie podążała za ich funkcją. W latach 80-tych postmodernizm włoski przyjął nazwę transavanguardia.

Źródło: Wikipedia

Barok - termin „barok”, którego geneza jest wciąż niewyjaśniona, najprawdopodobniej pochodzi od portugalskiego barroco, które oznacza perłę o nieregularnym kształcie. To główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna. Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej. U jego podstaw leżało twórcze przekształcenie renesansowego klasycyzmu w dążeniu do uzyskania maksymalnego oddziaływania na odbiorcę. Barok jest pojęciem bogatszym od manieryzmu, przede wszystkim dlatego, że konotuje tylko sam styl, ale jak dowodzą niektórzy badacze również procesy historyczne, spory filozoficzne i teologiczne oraz nastroje społeczne. Bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę styl architektoniczny, malarski i literacki baroku z założenia opierał się na ignacjańskiej zasadzie applicatio sensuum, polegającej na wykorzystaniu ludzkiej zmysłowości do przekazania określonych treści (stąd figury świętych w ekstazie czy wyrazy uczuć skierowane do Chrystusa).

Neobarok – nurt w ramach historyzmu nawiązujący formalnie do baroku rozpowszechniony pod koniec XIX w.

Źródło: Wikipedia