100-letnia taca podająca / podajnikowa / patera sygnowana słynną francuską pracownią, marką Christofle w Paryżu. Christofle - jedna z najbardziej znanych i markowych pracowni świata złotniczego stawiana na równi z Tiffani i Cartier. Przedmiot wykonany z tajemniczego, nieznanego, niepatynującego stopu Gallia (Nowe Srebro), której receptura i technologia zaginęła wraz ze śmiercią Twórcy. Wspaniały reprezentant pełni francuskiej secesji. Solidna, gładka taca mimo filigranowego designu, w formie prostokąta z wydłużonymi narożami. Lekko wgłębiona. Brzeg tacy zdobiony aplikacjami florystycznymi pełnymi dynamizmu i ekspresji. Aplikacje oparte na motywach asymetrycznej, płynnej linii charakterystycznej dla secesji. Unikalna, wspaniała i praktyczna ozdoba środka stołu, tacka podajnikowa na wizytówki do gabinetu Prezesa. Wyrafinowany, luksusowy i niezwykle rzadki prezent. Ponadczasowy design, styl i piękno !!! Biały Kruk !!!

Historia:

GALLIA - Metal Gallia jest stopem miedziowo cynowym opatentowanym przez Félixa Chéron w 1896 roku. Dokładna zwartość chemiczna nie jest do końca znana, ale prawdopodobnie zawierał antymon i bizmut. Nadaje się do odlewania przedmiotów. Głównym celem linii Gallia było zaspokojenie rynku tańszymi wyrobami, podążając jednocześnie za modą. Obecnie cena przedmiotów Gallia bywa o wiele wyższa niż innych "luksusowych" przedmiotów marki Christofle. W 1902 roku Félix Chéron przeszedł na emeryturę, a politykę marki kontynuował Henri Harleux. Doprowadził on do założenia warsztatu Gallia Christofle w pracowni w Saint-Denis, na północ od Paryża. Zakład ten przetrwał do 1933 roku, kiedy to marka Gallia całkowicie straciła swoją autonomię wewnątrz Christofle.

Nazwa stopu Gallia pochodzi prawdopodobnie ze skrótu GALvanoplastie alLIAge" (galwanizacja stopu). Znaki Gallia przez pierwsze 25 lat były oznaczane puncą "coq gaullois" (galijski kogut). Każdy przedmiot Christofle Gallia był oznaczony numerem modelu.

Źródło:http://www.ascasonline.org/windowOTTOB77.html

Christofle – ikona francuskiej sztuki, jest kwintesencją rzemiosła złotniczego, srebro : symbol luksusu i wyrafinowania. Firma założona w roku 1830 przez Charles Christofle (1805 – 1863). Swoja karierę rozpoczął od wystawy paryskiej w roku 1839 zdobywając złoty medal. Interesowały Go nowoczesne metody produkcji. W 1842 roku uzyskał od chemika de Ruolza patenty na srebrzenie galwaniczne. Wykupił również licencje na stosowanie we Francji technologii Ellingtona z Birmingham na 10 lat. Produkcja firmy Christofle obejmowała zatem przedmioty srebrzone, galwaniczne oraz z litego srebra. Katalogi zawierały informację że każdy model mógł być wykonany w dwóch wersjach , przy czym srebrzone kosztowały mniej. Jedna z najwierniejszych Klientek Christofle była cesarzowa Eugenia (żona Napoleona III), która zamówiła u niego kompozycje na środek stołu w swoim ulubionym stylu Ludwiga XVI (żardiniera Galerii R&R w stylu Ludwika XV). Napoleon III zlecił firmie wykonanie zastawy stołowej do pałacu w Tuileries realizacja tego zamówienia zajęła 3 lata. Grono stałych Klientów firmy Christofle powiększył również kuzyn Cesarza , Książe Józef Karol , do swojej wilii w stylu pompejańskim zamówił wspaniałą kompozycje na środek stołu. W 1855 pracownia zatrudniała około 1200 osób. Współpracowała także ze słynnymi projektantami francuskimi. W 1859 C. Christofle otworzył drugi zakład w Karlsruhe a pierwszych latach XX wieku filie w Wiedniu i Brukseli. Po śmierci założyciela , przedsiębiorstwo przejął i rozwinął syn Paul. Aktualnie firma funkcjonuje i należy do największych producentów przedmiotów ze srebra na świecie. Obecnie działa w ponad 70 krajach i jest uważana za nowoczesną i luksusową markę w projektowaniu kolekcji zastaw stołowych , akcesoriów i biżuterii.

Christofle&Cie - Cie z fran. Partnerzy, najprawdopodobniej spółka między Christofe (1805 - 1863), jego synem Paulem (1838 - 1907) i bratankiem Henri Bouilhet (1830-1910).

Źródło: Srebra XV – XX wieku str. 97 , wydawnictwo Amberq

Secesja – kierunek w sztuce ukształtowany na przełomie XIX i XX wieku. Secesja jako styl zrywała z dotychczas panującym historyzmem, uważając, że stanowi on tylko imitację wcześniejszych trendów. Artyści chcieli nowego stylu, którego wpływy widoczne byłyby również w sztuce użytkowej i zdobnictwie.

Za podstawowe cechy secesji uważa się charakterystyczną linię - giętką, płynną i ruchliwą oraz bogatą ornamentykę, zwłaszcza roślinno-zwierzęcą. Artyści secesyjni sięgali też chętnie po elementy typowe dla sztuki orientalnej.

W dziełach zwracała uwagę fantazja, a twórcy prześcigali się z kreowaniu nowych i bardziej wyróżniających się form.

Secesja znalazła podatny grunt w całej Europie, a jej główne ośrodki znajdowały się w Anglii, Francji, Austrii, Niemczech, Hiszpanii i Włoszech.

Źródło: Wikipedia