Żardiniera WMF, 2 elementowa, bardzo duża, 100-letnia – plater srebrzony typu gondola wenecka z gondolierem. Duża forma , gładka żłobkowana, spoczywa na grzbiecie fal osadzonych w podstawie typu stopa. Słynny wzór żardiniery WMF o wyjątkowej urodzie i stylistyce, na uwagę zasługuje rzeźba postaci gondoliera zachwycająca szczegółowością wykonania detali. Szkło kryształowe, oryginalne zdobione szlifami i rytami. Wspaniała i luksusowa ozdoba środka stołu pod owoce i na dekorację, ponadczasowy prezent na każdą okazję, pewna lokata kapitału dla przyszłych pokoleń.

Historia:

Żardiniera- (fr. jardinière) – pierwotnie półka lub wydłużony stolik z zagłębionym blatem przeznaczone na rośliny / kwiaty doniczkowe, popularna we Francji od 2. połowy XVIII wieku do połowy XX wieku.

Źródło : Wikipedia

WMF Niemcy – Württembergische Metallwarenfabrik powstała w 1880 w wyniku fuzji, dwóch fabryk: założone w 1853 fabryki Daniela Strauba, który w kilka lat później wszedł w spółkę z braćmi Friedrichem i Louisem Schweizer przyjmując nazwę Straub & Schweitzer (później Straub & Sohn), oraz cieszącej się dużym uznaniem, często nagradzanej na wystawach (Wiedeń, Monachium, Filadelfia) firmy Ritter & Co. Około 1900 Württembergische Metallwarenfabrik, była już największym na świecie producentem i eksporterem domowych wyrobów metalowych głównie wytwarzanych w stylu secesyjnym. Znakiem firmowym fabryki był struś (znak heraldyczny rodziny Straub). Posiadała kilka przedstawicielstw w Niemczech, Austrii oraz Polsce.

Powszechnie znana z cechowania wyrobów inicjałami WMF, dążyła do stworzenia własnego wyróżniającego ją stylu, poszukiwała własnych proporcji piękna, czego efektem było założenie przy fabryce pracowni sztuki. W 1886 firma przejęła fabrykę Plewkiewicz & Co z Warszawy, a w 1900 firmę Albert Köhler u. Cie z Wiednia, produkującej wyroby WMF pod znakiem AK&Cie. Złoty okres fabryki skończył się wraz z wybuchem wojny 1914, kiedy to zamknięto wszystkie jej oddziały. Firma działa do dnia dzisiejszego jako jedna z najbardziej znanych firm niemieckich w swojej branży.

Źródło: Wikipedia

Secesja w Niemczech (Jugendstil): Niemcy były jednym z ważniejszych ośrodków sztuki secesyjnej, mimo że ten styl dotarł do tego kraju dość późno, po Anglii, Francji czy Belgii. Styl niemieckiej secesji uchodzi za najbardziej eklektyczny.

Za moment początkowy Jugendstil uważa się rok 1896, kiedy to powstało pismo „Jugend”, które było głosem młodzieży oraz ich buntu przeciwko utartym i nudnym formom klasycystycznym. W magazynie ilustrowane były nowe formy i techniki zdobień. Pismo było wydawane w Monachium. W tym samym mieście znajduje się zrekonstruowany budynek zbombardowanego w czasie wojny zakładu fotograficznego „Elvira” – perły niemieckiej secesji, którego główna fasada nawiązuje do motywu fal morskich lub smoka. Jego projektantem był August Endell.

Po Monachium Jugendstil przeniósł się do Berlina - drugiego ośrodka kulturalnego Niemiec.

Nowe idee były uwielbiane przez społeczeństwo i wkrótce dzieła niemieckich twórców secesyjnych stały się widoczne w całym kraju.

Ślady niemieckiej secesji architektonicznej widoczne są także w Polsce: w Trzebiechowie znajduje się sanatorium "fizjoterapeutyczno-dietetyczne", zaprojektowane w malowniczym stylu historyzującym przez architekta z Zwickau Maxa Schindlera z wnętrzami zaplanowanymi przez Henry’ego van de Velde, przebywającego na dworze księcia von Sachsen-Weimar-Eisenach w Weimarze jako eksperta w sprawach sztuk pięknych.

Secesyjny styl w architekturze wkrótce został zaadaptowany również przez ówczesnych niemieckich artystów sztuki zarówno użytkowej jak i wystawienniczej.

Źródło: Wirtualne Muzeum Secesji - http://www.muzeumsecesji.pl/przewodnik55.html

Art. Deco - styl ten pojawił się w Europie na przełomie lat 20/30 XX wieku i trwał aż do momentu wybuchu II Wojny Światowej. Nurt Art Deco zapoczątkowała paryska wystawa Międzynarodowa Wystawa Sztuk Dekoracyjnych i Przemysłu Współczesnego (Exposition Internationale des Arts Decoratifs et Industriels Modernes). Zaprezentowano tam bowiem zupełnie nowoczesne projekty w każdej dziedzinie sztuki, które znacznie różniły się od panującej secesji. Głównymi założeniami Art Deco były proste i geometryczne kształty, funkcjonalność w użytkowaniu i kontrastowe kolory. Artyści zaczęli łączyć srebro lub złocony brąz z drewnem (np.: hebanowym) lub kością słoniową. Tendencje te skrajnie odbiegają od bogatego wzornictwa secesyjnego.

Źródło: Wikipedia