Biały Kruk. Gerydon, postument, słupek wystawienniczy, wieloelementowy, około 140-letni, bardzo bogato zdobiony, eklektyczny, z twardego drewna barwionego typu np. buk i polichromowanego, inkrustowany kaflami z majoliki. Dekorowany ornamentem florystycznym w formie wypukłych reliefów malowanych w odcieniach zieleni, fioletu, żółci i bursztynu. Pokryty szklistą glazurą. Całość wykonana ręcznie. Niezwykle rzadki przykład zastosowania kilku technik i technologii w bogatym zdobnictwie i konstrukcji jednocześnie. Całość skręcana oryginalnym śrubunkiem.

Gerydon o formie czterobocznej, profilowanej kolumny. Podstawa kwadratowa, kaskadowo wyniesiona ku górze, lekko zwężająca się, zakończona kwadratowym blatem. Dekorowana frezowanym, pasowym, skośnym ornamentem oraz majoliką. Trzon wysoki czteroboczny rozszerzający się ku górze. Ścianki inkrustowane majoliką zakończone kwadratowym blatem. Całość zwieńczona profilowaną głowicą inkrustowaną również majoliką. Zakończona górnym blatem/podstawą wystawienniczą. Głowica, trzon i podstawa połączone śrubunkiem umożliwiającym obracanie gerydonu. Gerydon zadbany i dopracowany w każdym szczególe, dzieło sztuki użytkowej i wystawienniczej. Wspaniałe zdobienia, piękny do ekspozycji rzeźb, kandelabrów, waz, donic …

Biały Kruk w swojej kompozycji !

Historia:

Gerydon, Żerydon – mebel pochodzący z Francji. Pojawił się w połowie XVII wieku ale swoją sławę uzyskał w okresie rokoka. Gerydony stworzone po tym okresie często były stylizowane na styl rokoko. Pierwsze z nich miały formę Murzynka trzymającego tacę na głowie. Stąd może pochodzić ich nazwa – Guerdion to imię jednego z pierwszych niewolników przywiezionych z Afryki. Mebel ten to zwykle drewniany postument służący jako podstawa do wyeksponowania lamp, donic z kwiatami lub rzeźb.

Źródło: Wikipedia,

Majolika – ceramika pokryta nieprzezroczystą polewą stopowo-cynową o bogatej kolorystyce. Rodzaj fajansu produkowanego we Włoszech od XIV w. do XVII w. Z majoliki wyrabiano przede wszystkim bogato zdobione naczynia, gazony, wazony. Produkcja majoliki rozwinęła się pod wpływem ceramiki mauretańsko-hiszpańskiej, importowanej do Włoch przez Majorkę (stąd nazwa). W XV wieku produkcję rozpoczęto także we Florencji (wprowadzono rzeźby z majoliki). Na początku XVI w. rozwinął się styl istoriato (narracyjny), czyli zdobienie scenami mitologicznymi, historycznymi oraz biblijnymi. Malarzami tego stylu byli zazwyczaj wybitni artyści, a inspiracji szukali w dziełach Rafaela i jego uczniów. Znak rozpoznawczy: żywe kolory, etniczne , biblijne stylizacje, bogata ornamentyka, szklista struktura, śródziemnomorskie klimaty.

Źródło: Wikipedia, Ceramika Tubądzin

Inkrustacja: jest to technika zdobienia przedmiotów (sprzętów , mebli , dzieł artystycznych) polegająca na wykonywaniu wgłębień w podłożu i wklejaniu w nie odpowiednio przyciętych płytek z różnych materiałów np. kości słoniowej, drewna, kamieni szlachetnych itp. Najbardziej zbliżone do niej to mozaika i intarsja.

Źródło: Wikipedia

Majolika – ceramika pokryta nieprzezroczystą polewą stopowo-cynową o bogatej kolorystyce. Rodzaj fajansu produkowanego we Włoszech od XIV w. do XVII w. Z majoliki wyrabiano przede wszystkim bogato zdobione naczynia, gazony, wazony. Produkcja majoliki rozwinęła się pod wpływem ceramiki mauretańsko-hiszpańskiej, importowanej do Włoch przez Majorkę (stąd nazwa). W XV wieku produkcję rozpoczęto także we Florencji (wprowadzono rzeźby z majoliki). Na początku XVI w. rozwinął się styl istoriato (narracyjny), czyli zdobienie scenami mitologicznymi, historycznymi oraz biblijnymi. Malarzami tego stylu byli zazwyczaj wybitni artyści, a inspiracji szukali w dziełach Rafaela i jego uczniów. Znak rozpoznawczy: żywe kolory, etniczne , biblijne stylizacje, bogata ornamentyka, szklista struktura, śródziemnomorskie klimaty.

Źródło: Wikipedia, Ceramika Tubądzin

Eklektyzm - W sztuce to twórczość kompilacyjna, łącząca różne elementy i treści z różnych stylów, epok i kierunków artystycznych, nie prowadząca do nowej syntezy, nieoryginalna; w architekturze eklektyzm oznacza jeden z odłamów historyzmu (zob. eklektyzm w architekturze)

W filozofii to łączenie różnych teorii, pojęć, koncepcji i tez w jedną całość, zwłaszcza eklektyzm starożytny i eklektyzm niemiecki z XVIII wieku.

Źródło: Wikipedia