Plater, komplet śniadaniowy na 4 jajka gotowane w mundurkach z łyżeczkami. Sygnowany puncą słynnej angielskiej pracowni platerów Harrison Brothers & Howson z Sheffield. 9-elementowy: taca, 4 kieliszki na gotowane jajka w skorupkach, 4 łyżeczki na zawiesiach.

Taca okrągła, gładka, ścianki wyniesione ku górze, lekko rozszerzające się. Dekorowane poziomymi i pionowymi żłobkami. Krawędź zdobiona gordonami. Na tacy 4 trzpienie z dedykowanymi miejscami na kieliszek. Na środku długie, eleganckie ramię zwieńczone zgrabnym uchwytem do przenoszenia i podawania kompletu. Poniżej uchwytu talerzyk z formie czterolistnej koniczynki z wyżłobionymi miejscami/zawiesiami do zawieszenia łyżeczek. Kieliszki na długiej nóżce, w formie pucharu. Brzeg dekorowany gordonami. Łyżeczki filigranowe, gładkie. Nabierak w formie połówki orzecha. Rękojeść długa, smukła górą rozszerzająca się. Taca wsparta na czterech nóżkach, dekorowanych ornamentem roślinnym. Całość wspaniale zgrabna, lekka, finezyjna. Gładka, lśniąca. Stabilna, doskonale wyważona w proporcjach. Ponadczasowy, elegancki upominek dla Pani i Pana Domu, piękny i unikalny prezent ślubny i okolicznościowy !

Historia:

Harrison Brothers & Howson – na początku XX wieku pracownia była największą w Sheffield, która produkowała sztućce. Historię rozpoczął Thomas Sansom, złotnik pracujący przy Norfolk Street w Sheffield. Swoją puncę zarejestrował w Urzędzie Probierczym w 1808 roku. Działalność założył wspólnie ze swoim synami: Abrahamen, Johnem i Williamem. George Howson, który w 1803 roku pracował jako płatnerz i ostatecznie stał się partnerem w firmie Thomas Sansom & Sons. George zmarł w 1847 roku i jego cześć została nabyta przez dwóch braci Harrison - James William i Henry. Razem z synem Georga - Williamem stworzyli Harrison Brothers and Howson.

Każdy w firmie odpowiedzialny był za coś innego. Henry Harrison wyjechał do Ameryki, by tam reklamować firmę. William Howson również odpowiedzialny był za zagraniczne interesy jednak zrezygnował z partnerstwa w 1875 roku, zmarł w 1884.

Harrisonowie kontynuowali rozszerzanie biznesu uzyskując gwarancję królewską Królowej Wiktorii a następnie króla Edwarda VIII. Jednakże, pod koniec wieku większość Harrisonów odeszła od działalności.

Firmę przejął George Howson (syn Williama), który w 1875 roku wstąpił w rolę partnera. W 1896 roku firma zarejestrowała nową puncę „GH”.

Firma miała biura w Nowym Jorku, San Francisco, Londynie. Zaczęto używać korony z napisem "ALPHA" jako korporacyjny znak towarowy. Używali też znaku "Stag's Head" firmy William Webster, firmy, którą nabyli w 1895 roku. Następnie przejęli firmę Charles Ibbotson, producenta noży kieszonkowych, którego znakiem towarowym był "SLASH". Na tym etapie byli uważani za jednego z sześciu największych producentów sztućców w Sheffield, zatrudniając w roku 1911 około 600 pracowników.

Rodzina Howson nadal prowadziła prywatną spółkę, ale w 1959 r. została sprzedana Viners.

Źródło: www.harrison-howson.com

Srebro a zdrowie ! - zdrowotne działanie srebra na organizm ludzki doskonale obrazuje stary angielski zwyczaj obdarowywania nowo narodzonych dzieci srebrną łyżeczką. Korzenie tej tradycji sięgają XIV wieku kiedy to podczas epidemii dżumy odkryto, że liczba zgonów wśród ludzi zamożnych jest znacznie niższa niż wśród ubogich. Okazało się, że używanie srebrnej zastawy stołowej powoduje przenikanie do organizmu cząsteczek srebra niszczących ewentualne zarazki dżumy, chroniąc tym samym przed zakażeniem. Srebrne łyżeczki stały się zatem antidotum na epidemię – rodzice, których tylko było na to stać, kupowali je swoim dzieciom jako swego rodzaju antybiotyk. Dziś epidemia dżumy nam nie grozi, ale pamięć tamtych wydarzeń przetrwała w tradycji kupowania srebrnych łyżeczek jako prezentu na chrzest i w angielskim powiedzeniu „born with a silver spoon in your mouth” / “urodzony ze srebrną łyżeczką w ustach”, ale nie tylko. Całe zastawy i sprzęty środka stołu miały i mają lecznicze i odkażające znaczenie dla jedzenia i zdrowia ich użytkowników. Słynna angielska czarna herbata “5 o’clock” podawana obowiązkowo w srebrnych dzbankach / czajniczkach / bulierach zawsze inaczej smakowała i smakuje do dzisiaj, aniżeli w zwykłym metalu, warto się o tym przekonać.

W XIX wieku rozpowszechniła się metoda zakraplania oczu noworodków roztworem azotanu srebra, co zapobiegało zapaleniu spojówek i rozwojowi trwałej ślepoty u dzieci. O skuteczności tej metody świadczy fakt, że wkrótce po jej pierwszym zastosowaniu została ona wprowadzona, jako obowiązek ustawowy.

Źródło: wypisy z różnych stron internetowych oraz przekazów pisemnych książkowych o srebrze

Neo Empire – styl , który wywodzi się z pierwotnie z kierunku Empire: (styl cesarstwa) – odmiana późnego klasycyzmu powstała we Francji w latach 1800-1815, występująca w modzie, architekturze, malarstwie i sztuce użytkowej podczas panowania Napoleona w Europie, zwłaszcza na terenach obecnej Polski (Księstwo Warszawskie) i w Rosji). W Niemczech i Austrii empire współistniał ze stylem Biedermeier. Styl wzorował się na sztuce starożytnej Grecji, Rzymu i Egiptu. Twórcami stylu empire byli francuscy architekci Charles Percier oraz Pierre François Louis Fontaine zaprojektowali meble i wystrój wnętrz cesarza. Wydali oni również „Palaise maisons et autres edifices de Rome moderne” (1802, Paryż) oraz „Residences des souverains” (1833, Paryż), w których to zawarli założenia stylu. Przykładem zastosowania stylu empire są wnętrza pałacowe Luwru, Wersalu, Rueil-Malmaison i Fontainebleau, kościół La Madeleine oraz łuk triumfalny na Placu du Carrousel. Wielki powrót do tradycji antyku dał również Italii niezwykle korzystną pozycję ponieważ w tym właśnie kraju było największe skupisko zabytków architektury klasycznej oraz bwykopaliska archeologiczne w Pompejach. W połowie wieku XX we Włoszech zapanował powtórnie styl empirowy w sztuce użytkowej potocznie zwany Neo Empire.

Źródło: Wikipedia, Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 96