Srebrny próby 800 Ag serwetnik z międzywojennej Czechosłowacji. Reprezentacyjny. Zbudowany z prostokątnej podstawy wyniesionej na 4 kulowych nóżkach. Na dłuższych bokach podstawy zdobne ścianki, parawany zdobione repusowanym ornamentem. Niezwykła elegancja i precyzja. Harmonijna i symetryczna. Wspaniała i praktyczna ozdoba środka stołu. Małe secesyjne dzieło sztuki w srebrze wytworne w każdym szczególe i detalu !!!

Historia:

Serwetnik – element zastawy stołowej, służący do przechowywania serwetek stołowych pełniący również funkcję dekoracyjną. Zasadniczo wyróżnia się dwa rodzaje serwetników: serwetniki pierścienie i serwetniki zwykłe.

• Serwetniki pierścienie

[ang. napkin rings] służą wyłącznie do eleganckich serwetek z tkaniny. Podkreślają indywidualny styl i elegancję stołu. Do jednego pierścienia wkłada się wyłącznie jedną serwetkę. Serwetniki - pierścienie pojawiły się po raz pierwszy wśród francuskiej burżuazji na początku XIX wieku. Szczególnie popularne były w latach 1869 do około 1900. Wykonywane bywają często ze srebra, plateru, porcelany, drewna, kości słoniowej i innych materiałów. Serwetniki - pierścienie są produkowane do dziś i przybierają różne formy a ilość użytych do produkcji materiałów radykalnie się zwiększyła.

Obecnie serwetniki, szczególnie te bogato zdobione i wykonane z cennych materiałów, cieszą się ogromną popularnością wśród kolekcjonerów a cena jednego serwetnika przekraczać może wiele tysięcy funtów szterlingów. Organizowane są też wystawy poświęcone specjalnie tym przedmiotom.

• Serwetniki zwykłe

główną funkcją serwetnika jest podtrzymywanie wielu serwetek, głównie papierowych. Jeszcze do 1950 serwetniki miały podobną budowę 1,5-4 cm oddalone od siebie ściany wykonane z różnych materiałów przytrzymywały serwetki, tak, że nie wypadały. Podobnie jak serwetniki-pierścienie produkowane są z różnych materiałów.

Źródło: Wikipedia

Secesja – kierunek w sztuce ukształtowany na przełomie XIX i XX wieku. Secesja jako styl zrywała z dotychczas panującym historyzmem, uważając, że stanowi on tylko imitację wcześniejszych trendów. Artyści chcieli nowego stylu, którego wpływy widoczne byłyby również w sztuce użytkowej i zdobnictwie.

Za podstawowe cechy secesji uważa się charakterystyczną linię - giętką, płynną i ruchliwą oraz bogatą ornamentykę, zwłaszcza roślinno-zwierzęcą. Artyści secesyjni sięgali też chętnie po elementy typowe dla sztuki orientalnej.

W dziełach zwracała uwagę fantazja, a twórcy prześcigali się z kreowaniu nowych i bardziej wyróżniających się form.

Secesja znalazła podatny grunt w całej Europie, a jej główne ośrodki znajdowały się w Anglii, Francji, Austrii, Niemczech, Hiszpanii i Włoszech.

Źródło: Wikipedia