Srebrna próby Minerwa 950 Ag tacka na wizytówki, słodkości. Filigranowa. Ze słynnej paryskiej pracowni Merite E. Sanner. założonej w 1892 roku. Wspaniała, klasycystyczna forma i dekoracja. Kształt ośmioboku nieforemnego. Lustro gładkie, lśniące, lekko zagłębione. Zwieńczone płaskim, szerokim giloszowanym kołnierzem. Kołnierz dekorowany motywami roślinnymi i meandrami. Krawędź napawana, zdobiona aplikacjami liści przewiązanych wstążką. Na bokach cztery napawane, odlewane aplikacje: dwie w formie maszkaronów, a dwie florystyczne.

Całość osadzona na czterech masywnych, wysokich, giętych nóżkach w formie zwierzęcych łap. Miejsca połączeń nóżek z czarą zdobione liśćmi akantu. Nietuzinkowa, rzadko spotykana paterka / tacka dla domu i do gabinetu. Ponadczasowa ozdoba salonu, biurka i stolika.

Historia:

Emile Sanner – paryska pracownia założona prawdopodobnie w 1892. Następnie połączona z M. Merite. Punca: lwia głowa z wystającym językiem E S. Pracownia mieściła się przy 3 RUE DU 4 SEPTEMBRE.

Źródło: 925-1000.com

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).

Srebro a zdrowie ! - zdrowotne działanie srebra na organizm ludzki doskonale obrazuje stary angielski zwyczaj obdarowywania nowo narodzonych dzieci srebrną łyżeczką. Korzenie tej tradycji sięgają XIV wieku kiedy to podczas epidemii dżumy odkryto, że liczba zgonów wśród ludzi zamożnych jest znacznie niższa niż wśród ubogich. Okazało się, że używanie srebrnej zastawy stołowej powoduje przenikanie do organizmu cząsteczek srebra niszczących ewentualne zarazki dżumy, chroniąc tym samym przed zakażeniem. Srebrne łyżeczki stały się zatem antidotum na epidemię – rodzice, których tylko było na to stać, kupowali je swoim dzieciom jako swego rodzaju antybiotyk. Dziś epidemia dżumy nam nie grozi, ale pamięć tamtych wydarzeń przetrwała w tradycji kupowania srebrnych łyżeczek jako prezentu na chrzest i w angielskim powiedzeniu „born with a silver spoon in your mouth” / “urodzony ze srebrną łyżeczką w ustach”, ale nie tylko. Całe zastawy i sprzęty środka stołu miały i mają lecznicze i odkażające znaczenie dla jedzenia i zdrowia ich użytkowników. Słynna angielska czarna herbata “5 o’clock” podawana obowiązkowo w srebrnych dzbankach / czajniczkach / bulierach zawsze inaczej smakowała i smakuje do dzisiaj, aniżeli w zwykłym metalu, warto się o tym przekonać.

W XIX wieku rozpowszechniła się metoda zakraplania oczu noworodków roztworem azotanu srebra, co zapobiegało zapaleniu spojówek i rozwojowi trwałej ślepoty u dzieci. O skuteczności tej metody świadczy fakt, że wkrótce po jej pierwszym zastosowaniu została ona wprowadzona, jako obowiązek ustawowy.

Źródło: wypisy z różnych stron internetowych oraz przekazów pisemnych książkowych o srebrze