Srebrny próby 800 Ag zestaw wg. oryginalnego zakupu: cukiernica ze zdejmowaną pokrywką wraz z fantazyjnie zawieszoną łyżeczką. Cukiernica neorokokowa, łyżeczka klasycystyczna. Cukiernica z lat około wojennych Pierwszej Wojny Światowej 1918, łyżeczka z lat okresu 91957-1971).

Czara cukiernicy okrągła dołem zwężona, górą wybrzuszona o designie gruszki. Zwieńczona otokiem. Unikalny uchwyt w formie trzech zespolonych liści akantu. Po przeciwnej stronie uchwytu pozioma ażurowa aplikacja dekorowana liśćmi akantu i wolutami, dodatkowo podparta aplikacją liścia akantu tworzy ciekawą formę zawiesia łyżeczki. Pokrywka z rantem, środkiem lekko wysklepiona. Uchwyt o formie dużej, odlewanej rzeźby przedstawiającej walkę Św. Jerzego ze Smokiem. Całość wsparta na czterech odlewanych, giętych nóżkach w formie liści akantu. Wspaniałe zdobienia rokokowe.

Łyżeczka srebrna próby 800 Ag z włoskiej pracowni Schiavon Angelo z Treviso. Rękojeść długa, smukła, nabierak w formie łopatki.

Bardzo elegancka, niepowtarzalna o unikatowej formie i zdobieniach. Znakomita, luksusowa i wytworna ozdoba środka stołu. Wspaniały souvenir z okazji Ślubu, Jubileuszu bądź innych uroczystości. Przedmiot wykonany prawdopodobnie na indywidualne zamówienie.

Historia:

Schiavon Angelo - pracownia powstała w Treviso we Włoszech. Miejsciła się przy Via Zezzos 5. Punca została zarejestrowana 18 marca 1957 roku, a wygasła z dniem 31 grudnia 1971. Punce używane we Włoszech w latach (1944 – 1970) miały kształt wieloboku i zawierały numer identyfikujący złotnika oraz nazwę prowincji, oznaczoną dwoma literami.

źródło: silvercollection.it

Św. Jerzy oraz Św. Jerzy Walczący Ze Smokiem

Święty Jerzy (ur. w III wieku w Kapadocji, zm. 23 kwietnia około 303 w Liddzie) – święty Kościoła katolickiego, jeden z Czternastu Świętych Wspomożycieli; jako Jerzy Zwycięzca uznany wielkim męczennikiem przez Kościół prawosławny.

Żywot świętego i legenda - Święty Jerzy może być traktowany jako postać historyczna czego dowodzą źródła naukowe.

Tradycyjna legenda o świętym Jerzym opowiada o jego starciu ze smokiem (zobacz poniżej „Święty Jerzy i smok”). Nowsza wersja jest syntezą wcześniejszych i późniejszych źródeł hagiograficznych. Omija wątki fantastyczne i przedstawia karierę militarną człowieka w bliższej zgodności z oczekiwaną obecnie realnością.

Najważniejszą pośród późniejszych źródeł jest „Złota Legenda”, której najbardziej znane fragmenty przetłumaczył na angielski w XV wieku William Caxton.

Współczesna legenda – Święty Jerzy urodził się w chrześcijańskiej rodzinie w drugiej połowie III wieku. Źródła podają dwie wersje miejsca urodzenia:Coventry w Anglii oraz Kapadocję, dawną krainę leżącą w Turcji, stamtąd właśnie pochodził jego ojciec. Materiały archiwalne Biblioteki Brytyjskiej wspierają wersję o jego narodzinach w regionie Levand, prawdopodobnie w Ramleh. Jego matka była Żydówką z Lyddi (obecnie Lod w Izraelu). Wróciła do swojego miasta jako wdowa z młodym synem, gdzie zapewniła mu edukację.

Chłopak podążył za przykładem ojca wstępując do armii rzymskiej zaraz po osiągnięciu pełnoletności. Był dobrym żołnierzem i jego pozycja w wojsku stale wzrastała. Został trybunem ludowym oraz otrzymał tytuł hrabiego. Podczas postoju cezara Dioklecjana w Nikomedii należał do jego osobistej ochrony.

W 303 Dioklecjan wydał edykt zezwalający na prześladowania chrześcijan na terenie Imperium. Cezar Galeriusz był prawdopodobnym inicjatorem wydania tej decyzji i kontynuował prześladowania podczas swojego panowania (305 – 311). Jerzy był zmuszony do uczestnictwa w prześladowaniach, chociaż sam był chrześcijaninem i krytykował tę decyzję. Rozwścieczony Dioklecjan nakazał torturować go i zabić.

Po różnych torturach Święty Jerzy został zabity przez ścięcie pod murami miejskimi Nikomedii, 23 kwietnia 303–305. Ciało Jerzego wróciło do Lyddi, gdzie zostało pochowane. Wkrótce potem chrześcijanie zaczęli modlić się do niego, jako do męczennika.

Święty Jerzy i smok - opowieść o Świętym Jerzym i smoku jest legendą, przybyłą do Europy podczas krucjat i ponownie opowiedziana w formieromansu. Najwcześniejszy znany opis mitu pochodzi z rejonów Kapadocji i powstał na początku XI wieku (w ikonografii kościoła prawosławnego, Jerzy przedstawiany jako żołnierz, od końca VII wieku).

W pełni rozwiniętej wersji zachodniej, smok zrobił swoje gniazdo na źródle, którego woda zaopatrywała miasto „Silene” (prawdopodobnie późniejsza Cyrena) w Libii lub miasto Lod, zależnie od źródeł. W konsekwencji, mieszkańcy musieli wypędzać smoka z jego gniazda, na czas, gdy nabierali wodę. Każdego dnia oferowali smokowi owcę, a jeśli jej nie znaleźli, musieli oddać zamiast niej jedną z dziewczyn. Ofiara była wybierana przez losowanie. Pewnego razu losowanie wskazało księżniczkę (czasem wymieniane jest jej imię Sabra). Monarcha żebrał o jej życie, jednak bez rezultatu. Miała zostać ofiarowana smokowi, lecz na jego drodze pojawił się Święty Jerzy. Stanął twarzą w twarz ze smokiem, obronił się znakiem krzyża, pokonał go i uratował księżniczkę. Wdzięczne miasto porzuciło pogaństwo i przeszło na chrześcijaństwo.

W średniowiecznych romansach broń (lanca lub miecz, w zależności od wersji), którą święty Jerzy pokonał smoka, nazywała się Ascalon.

Kompendium:

- Data urodzenia pomiędzy 256 a 285, Kapadocja

- Data śmierci 23 kwietnia ok. 303, Lidda

- Czczony przez kościół rzymskokatolicki, prawosławny, anglikański

Wspomnienie 23 kwietnia (w Polsce 24 kwietnia) (kat.), 6. maja, 16 i 23 listopada, 9 grudnia (praw. według kal. greg.). Atrybuty: anioł z wieńcem laurowym lub z koroną, baranek, biała chorągiew lub lanca z czerwonym krzyżem, koń, palma męczeństwa. Patron Gruzji, Anglii, Bułgarii,Litwy, Katalonii, Portugalii,Serbii, Czarnogóry i Etiopii, a także: archidiecezji białostockiej, wileńskiejoraz diecezji pińskiej oraz miast: Reffary, Neapolu i Lądka-Zdroju

Źródło: Wikipedia

Srebro a zdrowie! - zdrowotne działanie srebra na organizm ludzki doskonale obrazuje stary angielski zwyczaj obdarowywania nowo narodzonych dzieci srebrną łyżeczką. Korzenie tej tradycji sięgają XIV wieku kiedy to podczas epidemii dżumy odkryto, że liczba zgonów wśród ludzi zamożnych jest znacznie niższa niż wśród ubogich. Okazało się, że używanie srebrnej zastawy stołowej powoduje przenikanie do organizmu cząsteczek srebra niszczących ewentualne zarazki dżumy, chroniąc tym samym przed zakażeniem. Srebrne łyżeczki stały się zatem antidotum na epidemię – rodzice, których tylko było na to stać, kupowali je swoim dzieciom jako swego rodzaju antybiotyk. Dziś epidemia dżumy nam nie grozi, ale pamięć tamtych wydarzeń przetrwała w tradycji kupowania srebrnych łyżeczek jako prezentu na chrzest i w angielskim powiedzeniu „born with a silver spoon in your mouth” / “urodzony ze srebrną łyżeczką w ustach”, ale nie tylko. Całe zastawy i sprzęty środka stołu miały i mają lecznicze i odkażające znaczenie dla jedzenia i zdrowia ich użytkowników. Słynna angielska czarna herbata “5 o’clock” podawana obowiązkowo w srebrnych dzbankach / czajniczkach / bulierach zawsze inaczej smakowała i smakuje do dzisiaj, aniżeli w zwykłym metalu, warto się o tym przekonać.

W XIX wieku rozpowszechniła się metoda zakraplania oczu noworodków roztworem azotanu srebra, co zapobiegało zapaleniu spojówek i rozwojowi trwałej ślepoty u dzieci. O skuteczności tej metody świadczy fakt, że wkrótce po jej pierwszym zastosowaniu została ona wprowadzona, jako obowiązek ustawowy.

Źródło: wypisy z różnych stron internetowych oraz przekazów pisemnych książkowych o srebrze