Dwuelementowa, wizualnie lekka ale ponad 352 g srebrna cukiernica próby 800 ze zdejmowaną pokrywką. Kreacyjnie charakterystyczna dla włoskiej postmoderny łamiącej różne style sztuki. Czara główna w kształcie dzbana, wsparta na 4 giętych rokokowych (zwierzęcych) nóżkach w formie aplikacji zdobionych twarzami maszkaronów umieszczonych w ornamencie wolut. Ucha odlewane, bardzo bogate i ciekawie zdobione w rokokowe zwinięte liście akantu również w formie aplikacji. Pokrywka gładka (jak i czara główna), o kształcie wybrzuszonej kopuły, zwieńczona rokokowym zdobieniem z dwóch zwiniętych liści akantu, osadzonych w ozdobnej rozecie wykonanej z ażurowego ornamentu połączonych wolut.

Kształt całości dyskusyjny ale z pewnością zbliżony stylem do empirowego.

Bardzo elegancka ozdoba stolika kawowego, salonu wypoczynkowego, natychmiast rzucająca się w oczy gości. Bogato zdobiona, doskonała na prezent okolicznościowy dla wymagającej Pani Domu. Wytworny i praktyczny prezent, urocza pamiątka dla dzieci i rodziców solenizantów na urodziny, imieniny.

Historia:

FABBRICA ARGENTERIA F. LLI BORZONI FU LUIGI – pracownia powstała w Vercelli (prowincja Piemont) w połowie XX wieku. Usytuowana była w centrum miasta przy Via Alfieri 21. Punca 29 VC została zarejestrowana 9 września 1955, a wygasła z dniem 31 grudnia 1971. Punce używane we Włoszech w latach 1944 – 1970 miały kształt wieloboku i zawierały numer identyfikujący złotnika oraz nazwę prowincji, oznaczoną dwoma literami..

Źródło: www.silvercollection.it

Postmodernizm – lata 60/80-te XX wieku: nazywany powszechnie w Europie postmoderna, narodził się we Włoszech, styl ten opierał się na kwestionowaniu założeń dotyczących logiki, prostoty i porządku. Powszechne było odwoływanie się do symbolizmu, co wynikało z przekonania, że ludzie lepiej odbiorą wzornictwo jeśli przedmioty będą niosły za sobą symboliczną treść. Często forma wyrobów użytkowych nie podążała za ich funkcją. W latach 80-tych postmodernizm włoski przyjął nazwę transavanguardia.

Źródło: Wikipedia

Neo Empire – styl , który wywodzi się z pierwotnie z kierunku Empire: (styl cesarstwa) – odmiana późnego klasycyzmu powstała we Francji w latach 1800-1815, występująca w modzie, architekturze, malarstwie i sztuce użytkowej podczas panowania Napoleona w Europie, zwłaszcza na terenach obecnej Polski (Księstwo Warszawskie) i w Rosji). W Niemczech i Austrii empire współistniał ze stylem Biedermeier. Styl wzorował się na sztuce starożytnej Grecji, Rzymu i Egiptu. Twórcami stylu empire byli francuscy architekci Charles Percier oraz Pierre François Louis Fontaine zaprojektowali meble i wystrój wnętrz cesarza. Wydali oni również „Palaise maisons et autres edifices de Rome moderne” (1802, Paryż) oraz „Residences des souverains” (1833, Paryż), w których to zawarli założenia stylu. Przykładem zastosowania stylu empire są wnętrza pałacowe Luwru, Wersalu, Rueil-Malmaison i Fontainebleau, kościół La Madeleine oraz łuk triumfalny na Placu du Carrousel. Wielki powrót do tradycji antyku dał również Italii niezwykle korzystną pozycję ponieważ w tym właśnie kraju było największe skupisko zabytków architektury klasycznej oraz wykopaliska archeologiczne w Pompejach. W połowie wieku XX we Włoszech zapanował powtórnie styl empirowy w sztuce użytkowej potocznie zwany Neo Empir. Źródło: Wikipedia, Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 96

Maszkaron – element dekoracyjny w formie ludzkiej twarzy, przeważnie o rysach groteskowych lub monstrualnych.

Źródło: Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 188-189

Groteska jest to ornament złożony ze stylizowanych motywów roślinnych oraz fantastycznych postaciach ludzkich i zwierzęcych stosowany w sztuce rzymskiej, odkryty i naśladowany w epoce renesansu.

Maszkaron - (z wł. mascherone, w fr. mascaron) – rzeźbiarski detal architektoniczny w formie ludzkiej, zwierzęcej lub fantazyjnej głowy, często o groteskowych rysach i fantazyjnej fryzurze. Stosowany był jako ozdoba np. kapitelu, wspornika, kolumny, zwornika, głównie w okresie gotyku, renesansu oraz baroku. Najbardziej znane w Polsce są maszkarony na krakowskich Sukiennicach, a w Europie – na katedrze Notre-Dame w Paryżu

Źródło: Wikipedia