Unikalny XIX wieczny srebrny, kałamarz, słynnej angielskiej pracowni Henry Wilkinsona. Sygnowany czytelną puncą. Najwyższa próba srebra 925 – Sterling. Klasycystyczny, nieomal ascetyczny jednocześnie elegancki i wytworny.

Zbudowany z prostokątnej podstawy z zaokrąglonymi narożami, wsparty na czterech efektownych narożnych stopkach. Na podstawie dwa kryształowe pojemniki o wyjątkowym i niespotykanym kształcie przypominającym budynki architektury dalekowschodniej. Przeznaczone na atrament i piasek. Osadzone w odlewanej, zamocowanej na stałe formie. Górna część pojemników elegancko oprawiona, zakuta srebrem, połączona za pomocą zawiasu z uchylnym „daszkiem” otwieranym i zamykanym za pomocą uchwytu. Między kryształowymi pojemnikami zamocowane na stałe puzderko na nóżkach, w kształcie wanienki z ruchomą pokrywką zwieńczoną uchwytem w kształcie kielicha (może służyć do odkładania pióra). Wzdłuż podstawy dwa wgłębienia na odkładanie i przechowywanie piór.

Wytworna, luksusowa i oryginalna ozdoba biurka Prezesa, Dyrektora. Bogaty i ponadczasowy prezent gabinetowy dla prezesów, adwokatów, ludzi nauki i pióra. Idealna inwestycja na przyszłość i dla kolejnych pokoleń.

Historia:

Henry Wilkinson – H.W.&Co – pracownia złotnicza założona prawdopodobnie w pierwszej połowie XIX wieku w Sheffield, w tym czasie powstawało tam wiele firm złotniczych.

Znak probierczy został zarejestrowany przez urząd 24 września 1831.

W 1843 jako druga firma w Sheffield uzyskała licencję na korzystanie z systemu galwanicznego.

Wiele z wyrobów zostało wystawione na słynnej Wielkiej Wystawie w Londynie (Great Exhibiton) w 1851. W tym czasie Henry przeniósł pracownię do Londynu i stworzył spółkę z Jamesem Pricem. Nowy znak probierczy został zarejestrowany w Londynie w 1857 roku. W 1872 roku pracownia została przekształcona w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, a zakończyła działalność w 1892 roku i została przejęta przez Walker & Hall.

Źródło: www.silvercollection.it

Kałamarze - historia kałamarzy sięga początków XVIII wieku. Z czasem stały się one niezbędne na dworach wśród przedstawicieli arystokracji i wyższych klas społeczeństwa, bowiem umiejętność pisania listów i spisywania myśli była dość rozpowszechniona. Zazwyczaj kałamarz składał się podstawki na której ustawione były pojemniki na atrament, piasek do osuszania, pieczęcie do zamykania listów i gęsie pióra. Niektóre kałamarze były dodatkowo wzbogacone o dzwonek na służbę i lampkę oliwną lub lichtarz. Z czasem kałamarze przybierały coraz bardziej różnorodne i bogate formy w tym zdobnicze i reprezentacyjne. Często wykorzystywane jako eleganckie prezenty ze srebra i złota.

Źródło: Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 83

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).