Srebrno-kryształowa, srebro próby 925 (Minerwa), bardzo duża, ponad 150 letnia (połowa XIX wieku), francuska cukiernica ze zdejmowaną pokrywką ze słynnej paryskiej pracowni złotniczej Mistrza Francois-Alphonse Debain. Rewelacyjne, pełne neorokoko. Niezwykły i ciekawy, wręcz dyskusyjny kształt wybrzuszonej beczułki (walca, cylindra) wykonanej ze szkła kryształowego zakutej od góry i dołu w najwyższej klasy eleganckie srebro. Całość wsparta na 4 wspaniale odlanych i rzeźbionych nóżkach zbudowanych ze skręconych i przeplecionych między sobą wolut na których osadzone są liście (fantastyczne typowe rokoko). Nóżki połączone między sobą wolutami podpierają kolistą podstawę cukiernicy nadając jej zdobny rokokowy i smukły wygląd ale również pełną stabilność całej budowie. Dodatkowej estetyki i smukłości cukiernicy nadaje okrągła, stopniowana, zwężająca się i rozszerzająca ku górze podstawa, w którą zakuta jest kryształowa czara. Czara z grubego szkła kryształowego, zdobnie cięta i szlifowana w poziomie i pionie uzyskuje wizualnie eleganckie wybrzuszenie w kształcie beczułki. Górna część czary zakuta w ozdobny srebrny, gładki kołnierz, zwieńczony 5 aplikacjami liści akantu, połączonych miękkim sobą falistym ornamentem ciągłym. Górne i dolne srebrne zakucia połączone są ze sobą dwoma uchami plastycznie giętymi, o miękkich kształtach litery „S” oraz stylizowanymi liśćmi połączonymi razem eleganckimi wolutami. Ucha , grube, masywne mimo miękkich kształtów z aplikacjami typu wypustki (charakterystyczne dla rokoka), liście w formie zdobnych aplikacji. Pokrywka gładka , wybrzuszona o kształcie kopuły, zwieńczona wspaniała aplikacją / rzeźbą wiązki orzechów laskowych wydobywających się z pęków listków osadzonych na bogatej, zdobnej rozecie w postaci rozsypanych liści.

Całość wykonana mistrzowsko i niezwykle gustownie, znakomicie prezentuje się w każdym salonie, gabinecie i na wytwornym stole. Może służyć jako cukiernica do cukru, słodyczy, ale również jako użytkowy środek stołu obiadowego do przystawek i dodatków jednocześnie pełniąc funkcję wspaniałej dekoracji. Unikalny, praktyczny i jednocześnie zdobny prezent dla każdej wymagającej Pani Domu. Idealny prezent rocznicowy również pod okolicznościową grawerkę. Ponadczasowy, klasowy i dystyngowany 150 letni przedmiot codziennego użytku z nutą tęsknoty za starym Paryżem.

Historia:

Flamant & Fils / Debain– słynna i uznana paryska pracownia złotnicza XIX wieku. Początki firmy sięgają roku około 1847 kiedy Francois-Alphonse Debain rozpoczął złotniczą działalność „Silversmith” we Francji rejon Paryża. Charakterystyczna punca (znak probierczy): dwóch mężczyzn na łódce była zarejestrowana w roku 1847 i odnowiona w 1851 i zakończona w 1864. Znak ten używał również jego syn i następca Alphonse Eduard Debain we współpracy z partnerem biznesowym Louis F. Flamant. Utworzyli firmę Debian & Flamant działającą w latach 1864 – 1880. Firma została przejęta przez spadkobierców Flamanta i działała, jako Flamant & Fils w latach 1880 – 1891. Słynęła z oryginalnych wyrobów ze srebra a sklep był ulokowany w Paryżu na 140 Rue du Temple.

Źródło : forum www.925-1000.com

Rokoko - nurt stylistyczny, obecny zwłaszcza w architekturze wnętrz, ornamentyce, rzemiośle artystycznym i malarstwie, występujący w sztuce europejskiej w latach ok. 1720-1790. Nurt rokokowy wyróżnia się także w dziejach literatury. Uważane czasem za końcową fazę baroku, w rzeczywistości zajęło wobec niego pozycję przeciwstawną. Sprzeciwiło się pompatycznemu ceremoniałowi, monumentalizmowi i oficjalnemu charakterowi stylu Ludwika XIV, skłaniając się ku większej kameralności, zmysłowości, wyrafinowaniu i pewnej sentymentalności. Odznaczało się lekkością i dekoracyjnością form, swobodną kompozycją, asymetrią i płynnością linii oraz motywami egzotycznymi (np. chińskimi). Styl rokokowy najsilniej rozwinął się we Francji i związany był głównie z życiem dworskim.

Wstępem do rokoka był okres regencji Filipa Orleańskiego we Francji (1715-1723), podczas której powstawały dzieła charakteryzujące się większą swobodą i dekoracyjnością. Jego rozkwit nastąpił za Ludwika XV; wówczas też rokoko rozpowszechniło się w Europie, zwłaszcza w Bawarii, Prusach, Austrii, Czechach, Saksonii, na Śląsku, w Polsce i w Rosji. Rokoko wyrosło ze sprzeciwu wobec tego, z czym wiązały się rządy Ludwika XIV. Wiek XVII, zwany przez historyków „grand siècle” kończył się pod znakiem zachwiania potęgi Francji, która do niedawna była właściwie arbitrem Europy, mocarstwem dyktującym swą wolę dzięki sile militarnej, ekonomicznej i kulturalnej. Zniesienie edyktu nantejskiego doprowadziło do emigracji z Francji ok. pół miliona hugenotów, a w efekcie do osłabienia gospodarczego kraju; byli to bowiem w dużej mierze rzemieślnicy, bankierzy i specjaliści pracujący w manufakturach. Wydarzenia te oraz kolejne wojny doprowadziły do krytyki Króla-Słońce.

Po okresie wyniszczającej państwo wojnie domowej nastał czas stabilizacji politycznej i gospodarczej, w związku z czym zaczęto większą rolę zwracać na nową sztukę. Za pierwszy przejaw rokoko w Rzeczypospolitej należy uznać zamówienie między rokiem 1732 a 1735 przez Zofię Sieniawską i jej męża Augusta Czartoryskiego u Juste-Aurèle Meissonniera wykonanie dekoracji, plafonu, boazerii, supraportów i mebli do Złotego Salonu w swoim Pałacu w Puławach (zachowane fragmenty są w muzeum w Jędrzejowie).

Źródło: Wikipedia