Srebrna próby 925 Minerwa, ponad 200-letnia z ok. 1800 roku (czasów Napoleona Bonapartego), francuska oryginalna empirowa cukiernica z pokrywką i srebrnym wsadem. Czara w kształcie kopuły, ruchoma, wymienna. Osadzona w niezwykłe rzadko spotykanej podstawie w formie koszyczka. Zwieńczona pierścieniem zdobionym lilijkami w ornamencie pasowym.

Pierścień podtrzymują głowy Meduz, wsparte na trzech długich, giętych nóżkach zakończonych formą zwierzęcych łap. Pokrywka, zdejmowana, kopulasta. Zwieńczona efektowną, okazałą, odlewaną aplikacją dużego, napoleońskiego sokoła, siedzącego na repusowanej motywami liści rozecie. Wspaniała mistrzowska praca złotnika. Bogaty cesarki design z charakterystycznym ptakiem cesarskim – w owych czasach wolno było używać tego godła wyłącznie na przedmiotach należących do rodziny cesarskiej. Delikatna i luksusowa ozdoba stolika kawowego, deserowego i saloniku wypoczynkowego. Na cukier i słodkości. Idealna na elegancki, ponadczasowy prezent okolicznościowy dla wymagającej Pani domu. Inwestycja na przyszłość. Wyjątkowa i piękna pamiętająca czasy Napoleona Bonapartego. Przetrwała zawieruchy dziejowe w doskonałym stanie. Przepiękna i unikalna. Biały kruk – który byc może stał na stole Cesarza Napoleona I Bonaparte .......

Historia:

Empire (styl cesarstwa) – odmiana późnego klasycyzmu powstała we Francji w latach 1800-1815, występująca w modzie, architekturze, malarstwie i sztuce użytkowej podczas panowania Napoleona w Europie, zwłaszcza na terenach obecnej Polski (Księstwo Warszawskie) i w Rosji). W Niemczech i Austrii empire współistniał ze stylem Biedermeier. Styl wzorował się na sztuce starożytnej Grecji, Rzymu i Egiptu. Twórcami stylu empire byli francuscy architekci Charles Percier oraz Pierre François Louis Fontaine zaprojektowali meble i wystrój wnętrz cesarza. Wydali oni również „Palaise maisons et autres edifices de Rome moderne” (1802, Paryż) oraz „Residences des souverains” (1833, Paryż), w których to zawarli założenia stylu. Przykładem zastosowania stylu empire są wnętrza pałacowe Luwru, Wersalu, Rueil-Malmaison i Fontainebleau, kościół La Madeleine oraz łuk triumfalny na Placu du Carrousel. Wielki powrót do tradycji antyku dał również Italii niezwykle korzystną pozycję ponieważ w tym właśnie kraju było największe skupisko zabytków architektury klasycznej oraz wykopaliska archeologiczne w Pompejach. W połowie wieku XX we Włoszech zapanował powtórnie styl empirowy w sztuce użytkowej potocznie zwany Neo Empir.

Źródło: Wikipedia, Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 96