Biały kruk. 100-letni żyrandol z pracowni rodziny Schneider z linii La Verre Francaise, wspaniały reprezentant Francuskiej Secesji. Oryginalny, sygnowany. Posiada 4 punkty świetlne.

Zbudowany z trzech metalowych kutych, plastycznie giętych ramion wychodzących z rozety, a zakończonych obręczą z trzema efektownymi uchwytami, na których zawieszone są klosze.

W obręczy umieszczona ampla o niepowtarzalnym kształcie pieczarki. Ciekawostką jest jej śrubowe mocowanie z obręczą na zacisk ze stożkiem odwróconej pieczarki.

Szkło warstwowe o efektownych żywych barwach w odcieniach zieleni, żółci z elementami jasnej czerwieni. Piękne dobrana kolorystyka i kompozycja żyrandola daje ciekawe, niepowtarzalne ale różne efekty przy zgaszonym i zapalonym świetle, zmieniającym się wraz długością czasu świecenia, jednocześnie oświetlając pomieszczenie i górną część żyrandola wraz z rozetą. Technologia doboru komponentów była najwyższą tajemnicą pracowni. Posiada ciekawą metaloplastykę o motywach kwiatowych i florystycznych. Ze względu na swoją wyjątkowość i stan zachowania stanowi luksusowy element wystroju wnętrz nadający im niepowtarzalny klimat, ciepło i harmonię. Idealnie zdobi dość wysokie pomieszczenia: salonik, gabinet, można stosować w większych salonach w połączeniu z innymi żyrandolami. Piekny, czarujący i niepowtarzalny, buduje atmosferę elegancji i uroku Starej Francji z okresu Art Nouevau a jednocześnie ciągle gotowy do uzytkowania zgodnie z przeznaczeniem. Jedyny taki w Polsce.

Historia:

Pracowania Charles Schneider została założona w 1913 roku przez dwóch braci: Ernesta i Charlesa. Początkowo obaj znaleźli zatrudnienie w pracowni szkła Daum gdzie nabyli praktyki. Po kilku latach wraz z jeszcze jednym pracownikiem otworzyli hutę szkła w Épinay-sur-Seine. Wojna pokrzyżowała plany rozwoju i fabryka została zamknięta.

W 1918 roku bracia ponownie otworzyli fabrykę i zatrudnili byłych pracowników Freres Muller i Daum. Co oczywiście spowodowało, że nowa huta stała się konkurencyjna, ponieważ używano podobnej techniki wypalania szkła jaką głosiła szkoła w Nancy.

Pracownia odróżniała się na tle innych tym, że stworzyła dwie różne techniki i style wytwarzania, które były stosowane równocześnie: Le Verre Francais i Charder. Istnieją również okazy sygnowane obiema liniami. Linia Le Verre Francais była produkowana w latach 1920- 1929 na ogromną skalę. Mimo swojej wysokiej ceny była pożądana na całym świecie jako produkt luksusowy. Pierwsze egzemplarze zostały zrobione ze szkła nieprzezroczystego zmieszanego z kolorowymi pastami i ozdobione secesyjną ornamentyką. Później, w 1928 roku stworzono całą kolekcję żyrandoli ze szkła trawionego kwasem.

Gdy pracownia była w rozkwicie i zatrudniała około 500 pracowników powstała fabryka Degue, która plagiatowała projekty Schneidra. Długi i burzliwy proces sądowy doprowadził do bankructwa i zakończenia działania obu fabryk w 1931 roku.

W 1946 synowie Charlesa podjęli się wznowienia działalności po swoim ojcu i stryju i zaczęli produkować przedmioty codziennego użytku. Fabryka przetrwała do 1981 roku, do momentu przejścia braci na emeryturę. Niestety nie znalazł się godziwy następca tego dorobku, który kontynuowałby dzieło przodków po dziś dzień.

http://www.glass-wiki.net/Schneider.ashx

Secesja we Francji - Głównymi ośrodkami francuskiej secesji były: Paryż i Nancy. W stolicy działał czołowy architekt francuskiego Art Nouveau - Hector Guimard, znany przede wszystkim jako twórca wejść do stacji paryskiego metra. Wykonane fabrycznie z żelaza pomalowanego na zielono, oparte są na bujnych, płynnych liniach. Wznosił także kamienice i pałace (np. Castel Béranger, 1894-8) i budynki publiczne (np. sala w Humbert de Romans, 1902, z wyeksponowaną stalową konstrukcją). W Paryżu działał również najwybitniejszy złotnik i jubiler secesyjny, René Lalique. Okres secesji przyniósł szczególny rozkwit sztuki plakatu. Jednym z ojców współczesnego plakatu był Jules Chéret, operujący żywą kolorystyką, niezwykłymi krojami pisma i uproszczonym rysunkiem, drugim - Henri de Toulouse-Lautrec. Natomiast w Nancy tworzył Émile Gallé, działający na polu meblarstwa i szklarstwa. Szczególnym zainteresowaniem darzył przyrodę, a zwłaszcza rośliny. Zbierał je i hodował, czerpiąc z nich inspirację do tworzonych dzieł. W swoich wyrobach szklarskich stosował różne techniki i kształty naczyń. Dzięki własnym metodom barwienia szkła uzyskał szeroką gamą kolorów, stosując przede wszystkim odcienie mleczne i matowe.