Ok. 100-letni żyrandol ze słynnej francuskiej pracowni Braci Muller z 3 punktami świetlnymi, o niezwykle lekkiej i urokliwej konstrukcji. Ciekawe połączenie przełomu secesyjnej stylizacji kloszy i art decowskiej figuralnej konstrukcji. Zbudowany z trzech odlewanych plastycznie giętych ramion rozszerzających się ku dołowi, do których zamocowane są gięte uchwyty z trzema kloszami w postaci kielichów. Niezwykle efektowna i finezyjna wykonana metaloplastyka przedstawiająca swobodne, rozwiązłe, siedzące panie z koszami obfitości.

Klosze ze szkła warstwowego barwione w odcieniach granatu poprzez fioletowy aż do pomarańczowego i żółtego. Technologia doboru komponentów była najwyższą tajemnicą pracowni i twórców. Pięknie dobrana kolorystyka i kompozycja żyrandola daje ciekawe, niepowtarzalne efekty przy zgaszonym i zapalonym świetle, zmieniającym odcienie pod wpływem czasu świecenia, jednocześnie oświetlając pomieszczenie i górną część żyrandola wraz z rozetą. Ze względu na swoją pełną uroku wyjątkowość i niepowtarzalne piękno żyrandol zdobi salony, gabinety nadając im klimat, ciepło i nastrój. Jest też unikalnym egzemplarzem harmonii chłodnego art deco i gorącej secesji. Żyrandol „pachnący” przedwojenną radosną Francją.

Historia:

Pracowania Frères Muller (Braci Muller) istniała od 1895 roku aż do pierwszej wojny światowej. Zanim jednak powstała, cała rodzina Mullerów składająca się z dziewięciu braci i jednej siostry znalazła zatrudnienie w pracowniach szkła w okolicach Luneville. Dwóch braci: Desirè i Eugene pracowali u Emilla Galle, gdzie zdobyli fach i poznali największe tajniki słynnego Twórcy przy wspólnym tworzeniu jego dzieł. Jako, że byli równie utalentowani, zdobyli się na otwarcie swojej własnej pracowni w Luneville i opracowanie podobnej a zarazem innej techniki obróbki szkła. Ich nowatorskie jak na tamten czas eksperymenty pozwoliły przerodzić się tej rodzinnej wytwórni w pracownię produkującą wysokiej jakości wazony i lampy. Każdy klosz był robiony ręcznie i sygnowany co obecnie znacznie podnosi jego wartość. Niestety czas wojny spowodował zamknięcie fabryki. Rodzeństwo rozproszyło się po Francji a cześć zginęła. Jednak w roku 1920 rodzeństwo powróciło do pomysłu wspólnej pracy. Przejęli wytwórnię szkła w Luneville i ją rozbudowali. W tym okresie tworzone były wyroby szklane na bardziej przemysłową skalę i głównie w stylu Art Deco, choć wyroby secesyjne również się zdarzały, jednak w mniejszych ilościach. Ostatecznie wielki kryzys ekonomiczny w Ameryce w latach 30. XX wieku zmusił Mullerów do zamknięcia rodzinnego biznesu. Pozostałe obecnie żyrandole stanowią ważny eksponat dla miłośników sztuki i antyków.

Źródło: http://www.glass-wiki.net/Muller-Freres.ashx

Art Deco - styl ten pojawił się w Europie na przełomie lat 20/30 XX wieku i trwał aż do momentu wybuchu II Wojny Światowej. Nurt Art Deco zapoczątkowała paryska wystawa Międzynarodowa Wystawa Sztuk Dekoracyjnych i Przemysłu Współczesnego (Exposition Internationale des Arts Decoratifs et Industriels Modernes). Zaprezentowano tam bowiem zupełnie nowoczesne projekty w każdej dziedzinie sztuki, które znacznie różniły się od panującej secesji. Głównymi założeniami Art Deco były proste i geometryczne kształty, funkcjonalność w użytkowaniu i kontrastowe kolory. Artyści zaczęli łączyć srebro lub złocony brąz z drewnem (np.: hebanowym) lub kością słoniową. Tendencje te skrajnie odbiegają od bogatego wzornictwa secesyjnego.

Źródło: Wikipedia

Secesja – kierunek w sztuce ukształtowany na przełomie XIX i XX wieku. Secesja jako styl zrywała z dotychczas panującym historyzmem, uważając, że stanowi on tylko imitację wcześniejszych trendów. Artyści chcieli nowego stylu, którego wpływy widoczne byłyby również w sztuce użytkowej i zdobnictwie.

Za podstawowe cechy secesji uważa się charakterystyczną linię - giętką, płynną i ruchliwą oraz bogatą ornamentykę, zwłaszcza roślinno-zwierzęcą. Artyści secesyjni sięgali też chętnie po elementy typowe dla sztuki orientalnej.

W dziełach zwracała uwagę fantazja, a twórcy prześcigali się z kreowaniu nowych i bardziej wyróżniających się form.

Secesja znalazła podatny grunt w całej Europie, a jej główne ośrodki znajdowały się w Anglii, Francji, Austrii, Niemczech, Hiszpanii i Włoszech.

Źródło: Wikipedia

Secesja we Francji - Głównymi ośrodkami francuskiej secesji były: Paryż i Nancy. W stolicy działał czołowy architekt francuskiego Art Nouveau - Hector Guimard, znany przede wszystkim jako twórca wejść do stacji paryskiego metra. Wykonane fabrycznie z żelaza pomalowanego na zielono, oparte są na bujnych, płynnych liniach. Wznosił także kamienice i pałace (np. Castel Béranger, 1894-8) i budynki publiczne (np. sala w Humbert de Romans, 1902, z wyeksponowaną stalową konstrukcją). W Paryżu działał również najwybitniejszy złotnik i jubiler secesyjny, René Lalique. Okres secesji przyniósł szczególny rozkwit sztuki plakatu. Jednym z ojców współczesnego plakatu był Jules Chéret, operujący żywą kolorystyką, niezwykłymi krojami pisma i uproszczonym rysunkiem, drugim - Henri de Toulouse-Lautrec. Natomiast w Nancy tworzył Émile Gallé, działający na polu meblarstwa i szklarstwa. Szczególnym zainteresowaniem darzył przyrodę, a zwłaszcza rośliny. Zbierał je i hodował, czerpiąc z nich inspirację do tworzonych dzieł. W swoich wyrobach szklarskich stosował różne techniki i kształty naczyń. Dzięki własnym metodom barwienia szkła uzyskał szeroką gamą kolorów, stosując przede wszystkim odcienie mleczne i matowe.

Źródło: Wikipedia