Srebrny, XIX wieczny garnitur cruette na przyprawy próby 925/950 (najwyższej możliwej Sterling), słynnej angielskiej pracowni Joseph Rodgers & Sons z Sheffield. 9-elementowy z 6 pojemnikami/karafkami szklanymi na : sól, pieprz, musztardę, ocet, oliwę i miód oraz z dwoma srebrnymi, 2 złoconymi łyżeczkami (miód / musztarda) i z (1) eleganckim chwytem do noszenia. Razem 9 elementów. Mocny, ze stabilną podstawą na 3 łapach drapieżnych ptaków opartych na kulach. Pojemniki szklane osadzone w podstawie okrągłego ażurowego kosza z miejscem dedykowanym dla każdego pojemnika indywidualnie (różne rozmiary). Pojemniki umieszczone promieniście do chwytu głównego, otoczone pięknym zdobnym , srebrnym ażurowym pasem z rokokowymi zdobieniami: dolny i górny ornament perełkowy, centralnie duże aplikacje liści akantu, pomiędzy poszczególnymi pojemnikami na każdej obcej płaszczyźnie aplikacje łączonych żołędzi tak charakterystyczne dla stylu rokoka połączone we wspólnie festony. Centralnie na pasie musztardiery bogaty, wybrzuszony kartusz pod okolicznościową grawerkę. Szklane pojemniki/karafki cięte z grubego szkła, ze wspaniałymi kołnierzami i elementami srebra (sól, pieprz) zwieńczone filigranowymi srebrnymi rzeźbami, srebrna pokrywka na zawiasie na musztardierze z otworem pod kształtną złoconą łyżeczkę zakończoną kryształową gałką, oraz dwoma kryształowymi korkami. W pośrodku pionowa srebrna kolumna (stylizacja gazowego ulicznego lampionu). Całość niesamowicie zgrabna, lekka, finezyjna jednocześnie mechanicznie i ergonomicznie wyważona, stabilna i do natychmiastowego użytkowania. Mistrzowsko wykonana praca jubilerska. Wspaniała, unikalna ozdoba użytkowa środka stołu. Niespotykany bogaty , luksusowy prezent dla eleganckiej Pani domu. Ponadczasowy upominek na każdą okazję i rocznicę. Doskonała lokata kapitału.

Historia:

Joseph Rodgers & Sons - to prawdopodobnie jedyna pracownia w Sheffield , która mogła rywalizować z najsłynniejszym angielskim producentem sztućców pracowni George Wostenholm. Rywalizacja oraz jakość wytwarzanych sztućców i noży przyniosła jej sławę na całym świecie. Pomogła rozbudować szerszy asortyment jak słynna sztućce czy podajniki na przyprawy.

Sukces Josepha Rodgersa "jest zaznaczony w powołaniu przedsiębiorstwa jako MISTRZA dostawcy sztućców i noży oraz przedmiotów środka stołu na angielski dwór królewski dla pięciu kolejnych władców - Jerzego IV Wilhelma IV, królowej Wiktorii, Edwarda II i Jerzego V.

W roku 1900 została wydana rzadka książka przez rodzinę Rodgers : „Sztućce Jej Wysokości - Joseph Rodgers & Sons Ltd, z Sheffield pod panowaniem 5 Władców” której można wyczytać dzieje sukcesu rodziny Rodgers i jej biznesu.

Podobnie jak wiele firm wytwarzających sztućce z Sheffield firm, wczesna historia Joseph Rodgers jest trochę niejasna. Mówi się że niejaki Joseph lub John Rodgers pracował przy wytwarzaniu sztućców w XVII w. w budynku na Hawley Croft w pobliżu lokalizacji katedry w Sheffield. W 1730 jego dwaj synowie Maurycy i Joseph przejęli od ojca biznes.

Znak (punca) Krzyża Maltańskiej Gwiazdy i został co prawda zarejestrowany w marcu 1682 przez Benjamina Rich. Jednak to dopiero bracia Rodgers zarejestrowali i opłacili ten znak w urzędzie probierczym w roku 1764 jako ich firmowy znak towarzyszący ich działalności.

Wraz ze wzrostem biznesu i rozwoju produkcji ekskluzywnych noży (w tym kieszonkowych) w 1780 firma przeniosła się do większych pomieszczeń a dalej rozszerzyła na cały district przy słynnym Norfolk.

Około roku 1800, asortyment pracowni poszerzył się o maszynki do golenia i nożyczki oraz zestawy sztućców stołowych. W 1821 roku firma została zaproszona na dostawy sztućców dla rodziny królewskiej po raz pierwszy – stając się królewskim dostawcą sztućców. Mniej więcej w tym okresie , rodzina Rodgers inspirowana tym prestiżowym tytułem otworzyła pierwszy otwarty, dostępny show room wystawienniczy i handlowy z własnymi wyrobami, rozszerzonymi o całe komplety sztućców, podajniki na przyprawy, inne przedmioty środka stołu. .

Pracownia Rodgers prezentowała tam również dwa najsłynniejsze angielski noże własnego wyrobu:

- The Norfolk Knife (1851 prezentowany na Wielkiej Wystawie) oraz

- The Lear Knife. The Year Knife wykonano w 1822 roku z nowym ostrzem.

Noże te zostały uwiecznione na na akwafortach królowej Wiktorii.

The Year Knife jest aktualnie wystawiany w The Kelham Island Industrial Museum a The Norfolk Knife w The Cutlers Hall w centrum miasta.

Po roku 1860 zbudowane zostały nowe, jeszcze bardziej spektakularne salony wystawiennicze m in w Chinach i USA a wizytowali je najbardziej znani ludzie świata polityki i sztuki. Ich gośćmi byli np. Szach Persji czy król Edward VII.

Bardzo szybko pojawiły się nowe rynki exportowe a biznes gwałtownie się rozrastał. Mówi się że nóż który podarował generał Custer dla Buffalo Bill za zasługi w walce z Siedzącym Bykiem pochodził również z pracowni rodziny Rodgers.

Po wielu burzliwych okresach lat międzywojennych w 1986 Grupa Eddington zakupiła prawa do marki i brandu Joseph Rodgers na wytwarzanie sztućców i przedmiotów środka stołu i kontynuuje ten biznes do dzisiaj.

Źródło:http://www.eggintongroup.co.uk/history/the-history-of-joseph-rodgers.html

Epoka wiktoriańska - okres w dziejach Wielkiej Brytanii od 1837 do 1901 pod panowaniem królowej Wiktorii Hanowerskiej. Był to jeden z najdłuższych nieprzerwanych okresów panowania jednego monarchy. Wielka Brytania była wtedy u szczytu potęgi imperialnej, mówiło się, że nad Imperium Brytyjskim „słońce nigdy nie zachodzi”. W kraju panowała rewolucja przemysłowa niosąca wzrost dobrobytu, złotą erę przeżywał również kolonializm, a Imperium Brytyjskie stało się największym mocarstwem światowym.

Źródło: Wikipedia

Rokoko - nurt stylistyczny, obecny zwłaszcza w architekturze wnętrz, ornamentyce, rzemiośle artystycznym i malarstwie, występujący w sztuce europejskiej w latach ok. 1720-1790. Nurt rokokowy wyróżnia się także w dziejach literatury. Uważane czasem za końcową fazę baroku, w rzeczywistości zajęło wobec niego pozycję przeciwstawną. Sprzeciwiło się pompatycznemu ceremoniałowi, monumentalizmowi i oficjalnemu charakterowi stylu Ludwika XIV, skłaniając się ku większej kameralności, zmysłowości, wyrafinowaniu i pewnej sentymentalności. Odznaczało się lekkością i dekoracyjnością form, swobodną kompozycją, asymetrią i płynnością linii oraz motywami egzotycznymi (np. chińskimi). Styl rokokowy najsilniej rozwinął się we Francji i związany był głównie z życiem dworskim.

Wstępem do rokoka był okres regencji Filipa Orleańskiego we Francji (1715-1723), podczas której powstawały dzieła charakteryzujące się większą swobodą i dekoracyjnością. Jego rozkwit nastąpił za Ludwika XV; wówczas też rokoko rozpowszechniło się w Europie, zwłaszcza w Bawarii, Prusach, Austrii, Czechach, Saksonii, na Śląsku, w Polsce i w Rosji. Rokoko wyrosło ze sprzeciwu wobec tego, z czym wiązały się rządy Ludwika XIV. Wiek XVII, zwany przez historyków „grand siècle” kończył się pod znakiem zachwiania potęgi Francji, która do niedawna była właściwie arbitrem Europy, mocarstwem dyktującym swą wolę dzięki sile militarnej, ekonomicznej i kulturalnej. Zniesienie edyktu nantejskiego doprowadziło do emigracji z Francji ok. pół miliona hugenotów, a w efekcie do osłabienia gospodarczego kraju; byli to bowiem w dużej mierze rzemieślnicy, bankierzy i specjaliści pracujący w manufakturach. Wydarzenia te oraz kolejne wojny doprowadziły do krytyki Króla-Słońce.

Po okresie wyniszczającej państwo wojnie domowej nastał czas stabilizacji politycznej i gospodarczej, w związku z czym zaczęto większą rolę zwracać na nową sztukę. Za pierwszy przejaw rokoko w Rzeczypospolitej należy uznać zamówienie między rokiem 1732 a 1735 przez Zofię Sieniawską i jej męża Augusta Czartoryskiego u Juste-Aurèle Meissonniera wykonanie dekoracji, plafonu, boazerii, supraportów i mebli do Złotego Salonu w swoim Pałacu w Puławach (zachowane fragmenty są w muzeum w Jędrzejowie).

Źródło: Wikipedia

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).

Źródło : Wikipedia

Dekoracja ażurowa - sposób powstawania: na srebrnej blasze rysowany jest ornament, który następnie wycinany jest przy pomocy specjalnych narzędzi. Ważne, aby przy wycinaniu powstały prześwity. Jednym ze sposobów dekoracji ażurowej jest umieszczenie wyciętego fragmentu na gładkim tle co przypomina metalową koronkę. Najtrudniejszym elementem tej techniki jest obróbka krawędzi. Ornament należy otoczyć metalową taśmą. Tak przygotowaną formę można również umieścić na powierzchni danego przedmiotu, aby ażur odcinał się od tła.

Źródło: Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 83