Dekoracyjna, wysoka, około 130-letnia , dwupoziomowa, patera / plater srebrzony słynnej niemieckiej firmy WMF – w każdym detalu arcydzieło sztuki jubilerskiej i użytkowej – wspaniały reprezentant pełnej niemieckiej secesji (Jugendstil). Osadzona na długiej fantazyjnej nodze na podstawie w kształcie kopuły wspartej na przestrzennie ułożonych czterech nóżkach o motywach roślinnych, z których wychodzą wijące i przeplatające się wokół kopuły liście. Nad dwoma przeciwległymi nóżkami znajdują się aplikacje dużych, rozwiniętych kwiatów. Po przeciwnych stronach zamocowane są plastycznie gięte liście podtrzymujące uchwyty na dwa talerze stylizowane na postacie rozwiniętego kwiatu, w świetle lamp dające piękne refleksy i odblaski świetlne. Na szczególną uwagę zasługuje niezwykle ozdobna i dopieszczona w każdym detalu noga składająca się z kuli, na której stoi duży drapieżny ptak z rozpostartymi skrzydłami a na nim siedzi półnaga długowłosa kobieta trzymająca na plecach kielich, do którego przykręcona jest górna czara w formie pięknego, fantazyjnego, szklanego, matowego talerza ze szkła warstwowego w formie modnej w ówczesnych latach secesyjnej falbany, której brzegi zmieniają kolory na zielone i cieniowane.

Wyjątkowy, niepowtarzalny i cenny prezent okolicznościowy. Arcydzieło sztuki jubilerskiej i użytkowej, ozdoba każdego salonu, bogatego wnętrza, dużego wytwornego stołu. Bogaty i unikalny prezent dla wymagającej Pani Domu. Luksusowa pamiątka ślubna / weselna. Pewna inwestycja kapitałowa na przyszłość i dla kolejnych pokoleń.

Historia:

WMF Niemcy – Württembergische Metallwarenfabrik powstała w 1880 w wyniku fuzji, dwóch fabryk: założone w 1853 fabryki Daniela Strauba, który w kilka lat później wszedł w spółkę z braćmi Friedrichem i Louisem Schweizer przyjmując nazwę Straub & Schweitzer (później Straub & Sohn), oraz cieszącej się dużym uznaniem, często nagradzanej na wystawach (Wiedeń, Monachium, Filadelfia) firmy Ritter & Co. Około 1900 Württembergische Metallwarenfabrik, była już największym na świecie producentem i eksporterem domowych wyrobów metalowych głównie wytwarzanych w stylu secesyjnym. Znakiem firmowym fabryki był struś (znak heraldyczny rodziny Straub). Posiadała kilka przedstawicielstw w Niemczech, Austrii oraz Polsce.

Powszechnie znana z cechowania wyrobów inicjałami WMF, dążyła do stworzenia własnego wyróżniającego ją stylu, poszukiwała własnych proporcji piękna, czego efektem było założenie przy fabryce pracowni sztuki. W 1886 firma przejęła fabrykę Plewkiewicz & Co z Warszawy, a w 1900 firmę Albert Köhler u. Cie z Wiednia, produkującej wyroby WMF pod znakiem AK&Cie. Złoty okres fabryki skończył się wraz z wybuchem wojny 1914, kiedy to zamknięto wszystkie jej oddziały. Firma działa do dnia dzisiejszego jako jedna z najbardziej znanych firm niemieckich w swojej branży.

Źródło: Wikipedia

Secesja w Niemczech (Jugendstil): Niemcy były jednym z ważniejszych ośrodków sztuki secesyjnej, mimo że ten styl dotarł do tego kraju dość późno, po Anglii, Francji czy Belgii. Styl niemieckiej secesji uchodzi za najbardziej eklektyczny.

Za moment początkowy Jugendstil uważa się rok 1896, kiedy to powstało pismo „Jugend”, które było głosem młodzieży oraz ich buntu przeciwko utartym i nudnym formom klasycystycznym. W magazynie ilustrowane były nowe formy i techniki zdobień. Pismo było wydawane w Monachium. W tym samym mieście znajduje się zrekonstruowany budynek zbombardowanego w czasie wojny zakładu fotograficznego „Elvira” – perły niemieckiej secesji, którego główna fasada nawiązuje do motywu fal morskich lub smoka. Jego projektantem był August Endell.

Po Monachium Jugendstil przeniósł się do Berlina - drugiego ośrodka kulturalnego Niemiec.

Nowe idee były uwielbiane przez społeczeństwo i wkrótce dzieła niemieckich twórców secesyjnych stały się widoczne w całym kraju.

Ślady niemieckiej secesji architektonicznej widoczne są także w Polsce: w Trzebiechowie znajduje się sanatorium "fizjoterapeutyczno-dietetyczne", zaprojektowane w malowniczym stylu historyzującym przez architekta z Zwickau Maxa Schindlera z wnętrzami zaplanowanymi przez Henry’ego van de Velde, przebywającego na dworze księcia von Sachsen-Weimar-Eisenach w Weimarze jako eksperta w sprawach sztuk pięknych.

Secesyjny styl w architekturze wkrótce został zaadaptowany również przez ówczesnych niemieckich artystów sztuki zarówno użytkowej jak i wystawienniczej.

Źródło: Wirtualne Muzeum Secesji : http://www.muzeumsecesji.pl/przewodnik55.html