Srebrne próby ok. 800 puzderko / tabakiera w funkcji użytkowania na drobne precjoza jubilerskie lub tabakę. Najprawdopodobniej ponad 150-letnie z ok. połowy XIX wieku pochodzące z Londynu (słabo widoczna punca). Głębokie, w kształcie prostokąta. Zamykane na sprawny zatrzask. Brzegi perełkowane, zdobione ornamentami florystycznymi w układzie pasowym. Środek gładki z aplikacją w formie kwiatu. Uroczy, ponadczasowy i praktyczny upominek dla Pani (na precjoza jubilerski) lub Pana (tabaka, tytoń). Ozdoba damskiej toaletki i torebki. Słodki, osobisty, niepowtarzalny, antyczny i luksusowy podarunek / prezent dla Pani Serca lub Ukochanego. Tajemniczy piękny bibelot z ponad 150-letnią nieznaną przeszłością.

Historia:

Tabakiera– pojemnik przeznaczony do przechowywania tabaki.Początkowo (od końca XVI wieku) rolę tę pełniły zwykłe pojemniki adoptowane do przechowywania tabaki. Właściwe tabakiery pojawiły się w drugiej połowie XVII wieku i następnie w wieku XVIII przeżyły swój rozkwit formy. Pierwszą połowę XIX wieku uznaje się za schyłkową dla rozwoju tabakierek.Ze względu na użyty do budowy materiał, tabakierki dzielimy na: drewniane metalowe złote, srebrne, miedziane, aluminiowe, cynowe, stalowe rogowe z kości słoniowej skórzane szklane plastikowe z macicy perłowej. Ze względu na stopień precyzji oraz bogactwo wykonania, tabakiery możemy też podzielić na: królewskie (głównie XVIII wiek) magnackie i szlacheckie mieszczańskie okolicznościowe.

Źródło : Wikipedia

Puzderko – pierwotnie puzdro �skrzynka lub pudło z przegródkami, zwykle z zamkiem, okuciami i uchwytami, używane dawniej do przechowywania różnych przedmiotów, zwłaszcza w czasie podróży. Z biegiem czasu ewaluowało na z początku w proste zamykane małe pudełka na damskie bibeloty dalej przekształciły się w różne użytkowe małe damskie podróżne zamykane pudełka, skrzyneczki, tuby, zawieszki na szyję, szkatułki o różnych kształtach , niejednokrotnie jako małe dzieła sztuki do przechowywania biżuterii, kosztowności, pachnideł, soli trzeźwiących. Często zdobione drogimi kamieniami, monetami, wykonywane w srebrze , złocie. Źródło : Wikipedia, słownik PWN

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).

Źródło : Wikipedia