Srebrna pr.800, filigranowa, 2-elementowa cukiernica z pokrywką, charakterystyczna dla mieszaniny róznych nurtów sztuki włoskiej postmoderny. Mimo wzrokowej lekkości ważąca 222 g.

Kształt czary gruszkowaty o powierzchni podzielonej spiralnie biegnącymi żebrami. Wsparta na czterech giętych nóżkach zakończonych u góry aplikacjami liści akantu. Po bokach dwa wygodne uchwyty zbudowane z dwóch wolut połączonych na kształt serca. Pokrywkę wieńczy uchwyt w formie rozwiniętego kwiatu osadzonego na liściach tworzących rozetę

Elegancka i gustowna ozdoba stolika kawowego, deserowego i saloniku wypoczynkowego. Na cukier i słodkości. Idealna na elegancki i praktyczny prezent okolicznościowy dla każdej Pani domu. Urocza pamiątka dla dzieci i rodziców solenizantów na urodziny, imieniny. Luksusowa chwila zapomnienia.

Historia:

Pietrasanta Gianni & C. – pracownia powstała w Alessandrii w I połowie XX wieku. Usytuowana w centrum miasta przy Sp. Borgoglio, 24. Punca 220 AL została zarejestrowana 12 lipca 1941 i obowiązywała do 31 grudnia 1971. Punce używane we Włoszech w latach (1944 – 1970) miały kształt wieloboku i zawierały numer identyfikujący złotnika oraz nazwę prowincji, oznaczoną dwoma literami. Pracownia istnieje do dzisiaj.

Źródło: www.silvercollection.it

Postmodernizm – lata 60/80-te XX wieku: nazywany powszechnie w Europie postmoderna, narodził się we Włoszech, styl ten opierał się na kwestionowaniu założeń dotyczących logiki, prostoty i porządku. Powszechne było odwoływanie się do symbolizmu, co wynikało z przekonania, że ludzie lepiej odbiorą wzornictwo jeśli przedmioty będą niosły za sobą symboliczną treść. Często forma wyrobów użytkowych nie podążała za ich funkcją. W latach 80-tych postmodernizm włoski przyjął nazwę transavanguardia.

Źródło: Wikipedia

Barok - termin „barok”, którego geneza jest wciąż niewyjaśniona, najprawdopodobniej pochodzi od portugalskiego barroco, które oznacza perłę o nieregularnym kształcie. To główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna. Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej. U jego podstaw leżało twórcze przekształcenie renesansowego klasycyzmu w dążeniu do uzyskania maksymalnego oddziaływania na odbiorcę. Barok jest pojęciem bogatszym od manieryzmu, przede wszystkim dlatego, że konotuje tylko sam styl, ale jak dowodzą niektórzy badacze również procesy historyczne, spory filozoficzne i teologiczne oraz nastroje społeczne. Bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę styl architektoniczny, malarski i literacki baroku z założenia opierał się na ignacjańskiej zasadzie applicatio sensuum, polegającej na wykorzystaniu ludzkiej zmysłowości do przekazania określonych treści (stąd figury świętych w ekstazie czy wyrazy uczuć skierowane do Chrystusa).

Neobarok – nurt w ramach historyzmu nawiązujący formalnie do baroku rozpowszechniony pod koniec XIX w.

Źródło: Wikipedia