Demeter – srebrna próby 950 / Minerwa, około 140-letnia statua greckiej bogini urodzaju i płodności na hebanowym postumencie. Unikalna sygnowana słynną paryską pracownią Christofle & Cie. Przedstawia swobodnie stojącą kobietę odzianą w długą, luźną, fałdowaną suknię przepasaną szarfą. W rękach trzyma wiązkę zbóż z kłosami. Włosy długie, upięte w kok z dwoma luźno opadającymi lokami, zdobione wiankiem z kłosów zbóż. Piękna cyzelowana twarz bogini stojącej na srebrnej, okrągłej podstawie, kaskadowo wyniesionej ku górze. Podstawa zdobna, z odlewanymi aplikacjami liści. Całość wsparta na wysokim, gładkim, hebanowym okrągłym postumencie (wtórnym ale antycznym).

Niezwykła i niespotykana staranność i precyzja wykonania. Detaliczna dbałość o najmniejsze szczegóły twarzy, stóp lub kłosów zbóż. Wspaniałe walory plastyczne. Budząca zachwyt misterna praca zdobnicza i dekoracyjna. Fotograficzna praca Mistrza złotnika. Ozdoba salonu, gabinetów i eleganckich wnętrz. Luksusowy, antyczny i ponadczasowy przedmiot figuralny ze słynnej pracowni Christofle (& Cie) Pamiątka dla pokoleń - lokata kapitału. Pomimo wielu prób ciągle nieodgadniona historia pochodzenia, najprawdopodobniej jedyna taka figura na świecie wykonana na specjalne indywidualne, okazjonalne zamówienie – być może wystawę. Bardzo prawdopodobne, że unikalny antyk wystawowy, niezwykle rzadki dla Christofle & Cie cały w srebrze 950 Minerwa. Owiany tajemnicą pochodzenia i unikalnym designem bardzo rzadkim dla marki Christofle.

Historia:

Christofle – ikona francuskiej sztuki, jest kwintesencją rzemiosła złotniczego, srebro : symbol luksusu i wyrafinowania. Firma założona w roku 1830 przez Charles Christofle (1805 – 1863). Swoja karierę rozpoczął od wystawy paryskiej w roku 1839 zdobywając złoty medal. Interesowały Go nowoczesne metody produkcji. W 1842 roku uzyskał od chemika de Ruolza patenty na srebrzenie galwaniczne. Wykupił również licencje na stosowanie we Francji technologii Ellingtona z Birmingham na 10 lat. Produkcja firmy Christofle obejmowała zatem przedmioty srebrzone, galwaniczne oraz z litego srebra. Katalogi zawierały informację że każdy model mógł być wykonany w dwóch wersjach , przy czym srebrzone kosztowały mniej. Jedna z najwierniejszych Klientek Christofle była cesarzowa Eugenia (żona Napoleona III), która zamówiła u niego kompozycje na środek stołu w swoim ulubionym stylu Ludwiga XVI (żardiniera Galerii R&R w stylu Ludwika XV). Napoleon III zlecił firmie wykonanie zastawy stołowej do pałacu w Tuileries realizacja tego zamówienia zajęła 3 lata. Grono stałych Klientów firmy Christofle powiększył również kuzyn Cesarza , Książe Józef Karol , do swojej wilii w stylu pompejańskim zamówił wspaniałą kompozycje na środek stołu. W 1855 pracownia zatrudniała około 1200 osób. Współpracowała także ze słynnymi projektantami francuskimi. W 1859 C. Christofle otworzył drugi zakład w Karlsruhe a pierwszych latach XX wieku filie w Wiedniu i Brukseli. Po śmierci założyciela , przedsiębiorstwo przejął i rozwinął syn Paul. Aktualnie firma funkcjonuje i należy do największych producentów przedmiotów ze srebra na świecie. Obecnie działa w ponad 70 krajach i jest uważana za nowoczesną i luksusową markę w projektowaniu kolekcji zastaw stołowych , akcesoriów i biżuterii.

Cie – Partnerzy / najprawdopodobniej spółka między Christofe (1805 - 1863), jego synem Paulem (1838 - 1907) i bratankiem Henri Bouilhet (1830-1910).

Źródło: Srebra XV – XX wieku str. 97 , wydawnictwo Amber.

Secesja we Francji - Głównymi ośrodkami francuskiej secesji były: Paryż i Nancy. W stolicy działał czołowy architekt francuskiego Art Nouveau - Hector Guimard, znany przede wszystkim jako twórca wejść do stacji paryskiego metra. Wykonane fabrycznie z żelaza pomalowanego na zielono, oparte są na bujnych, płynnych liniach. Wznosił także kamienice i pałace (np. Castel Béranger, 1894-8) i budynki publiczne (np. sala w Humbert de Romans, 1902, z wyeksponowaną stalową konstrukcją). W Paryżu działał również najwybitniejszy złotnik i jubiler secesyjny, René Lalique. Okres secesji przyniósł szczególny rozkwit sztuki plakatu. Jednym z ojców współczesnego plakatu był Jules Chéret, operujący żywą kolorystyką, niezwykłymi krojami pisma i uproszczonym rysunkiem, drugim - Henri de Toulouse-Lautrec. Natomiast w Nancy tworzył Émile Gallé, działający na polu meblarstwa i szklarstwa. Szczególnym zainteresowaniem darzył przyrodę, a zwłaszcza rośliny. Zbierał je i hodował, czerpiąc z nich inspirację do tworzonych dzieł. W swoich wyrobach szklarskich stosował różne techniki i kształty naczyń. Dzięki własnym metodom barwienia szkła uzyskał szeroką gamą kolorów, stosując przede wszystkim odcienie mleczne i matowe.