Około 130-letni z końca XIX wieku komplet pałacowy kominkowo-stołowy składający się z zegara stojącego i dwóch kandelabrów. Zrealizowany najprawdopodobniej na indywidualne zamówienie. Wspaniały przedstawiciel secesji, wykonany ze szlachetnych materiałów: majolika szkliwiona z aplikacjami z brązu miejscami złoconymi 24 karatowym złotem, metaloplastyka: brąz ręcznie lany i polerowany, mosiądz ręcznie cyzelowany. Zegar w pełni sprawny na kluczyk – oryginalny. Pięknie wykonany komplet pałacowy, stołowo-kominkowy w stylu miękkiej secesji bogato zdobionej aplikacjami florystycznymi z brązu i miedzi. Zdobnictwo malowane i aplikacyjne na majolice – kwiatowe w 24 karatowym złocie miękko nakładane.

Kandelabry zbudowane z wysokiej, smukłej i lekko wklęsłej kolumny, zakutej w cokół z brązu polerowanego. Wspartej na zdobnej, kwadratowej, z lekko zaokrąglonymi narożami podstawie. Całość osadzona na czterech wysokich odlewanych nóżkach, stylizowanych na liście akantu. Kolumna z majoliki zdobiona nakładanymi kwiatowymi aplikacjami ze złota. Po bokach dwa uchwyty z brązu lanego służące do przenoszenia kandelabrów. Górna część kolumny zwieńczona elegancką, wyoblaną kopułą osadzoną w zdobnym kołnierzu.

Część świetlną stanowią 4 ramiona plastycznie gięte o ciekawym, secesyjnym designie, przestrzennie ułożone. Środkiem wyniesione ku górze ramię piąte - proste. Uchwyty na świece w postaci kielichów osadzone na zdobnych profitkach.

Zegar w tym samym stylu, co kandelabry. Kolumna z majoliki, wybrzuszona z centralnie umieszczonym zegarem i werkiem (mechanizmem zegara) w pięknie zdobnej metaloplastyce. Po bokach dwa zdobne uchwyty z brązu lanego służące do przenoszenia zegara. Góra zwieńczona kopułą z majoliki, z aplikacjami ze złota. Kopułę zdobi odlewana aplikacja na wzór kosza obfitości. Zegar w pełni sprawny i czynny na kluczyk mosiężny, z otwieraną szybką na cyferblat, cyferblat zdobiony kołnierzem z aplikacji z brązu polerowanego o motywach roślinnych. Od góry w sercu / kartuszu cyzelowany herb (być może pałacowy) Cyferblat mosiężny pozłacany powierzchniowo. Piękne i kształtne, stylowe metalowe wskazówki miękko gięte. Całość zegara oparta na podobnych jak kandelabry 4 połączonych nóżkach z brązu polerowanego o tym samym designie. Wszystkie 3 elementy zestawu wspaniale spasowane ze sobą nadające elegancję, styl i rozmach pomieszczeniu. Wyjątkowa, detaliczna praca Mistrza Złotnika i Zegarmistrza. Bogaty komplet zdobniczy i wystawienniczy ale jednocześnie do codziennego użytkowania w eleganckich, przestronnych wnętrzach stołowo-kominkowych. Niezwykle rzadki, oryginalny i nie uszkodzony przedstawiciel bogatej secesji, ręczne dzieło sztuki ekspozycyjnej i użytkowej.

Historia:

Secesja – kierunek w sztuce ukształtowany na przełomie XIX i XX wieku. Secesja jako styl zrywała z dotychczas panującym historyzmem, uważając, że stanowi on tylko imitację wcześniejszych trendów. Artyści chcieli nowego stylu, którego wpływy widoczne byłyby również w sztuce użytkowej i zdobnictwie.

Za podstawowe cechy secesji uważa się charakterystyczną linię - giętką, płynną i ruchliwą oraz bogatą ornamentykę, zwłaszcza roślinno-zwierzęcą. Artyści secesyjni sięgali też chętnie po elementy typowe dla sztuki orientalnej.

W dziełach zwracała uwagę fantazja, a twórcy prześcigali się z kreowaniu nowych i bardziej wyróżniających się form.

Secesja znalazła podatny grunt w całej Europie, a jej główne ośrodki znajdowały się w Anglii, Francji, Austrii, Niemczech, Hiszpanii i Włoszech.

Źródło: Wikipedia

Secesja w Niemczech (Jugendstil): Niemcy były jednym z ważniejszych ośrodków sztuki secesyjnej, mimo że ten styl dotarł do tego kraju dość późno, po Anglii, Francji czy Belgii. Styl niemieckiej secesji uchodzi za najbardziej eklektyczny.

Za moment początkowy Jugendstil uważa się rok 1896, kiedy to powstało pismo „Jugend”, które było głosem młodzieży oraz ich buntu przeciwko utartym i nudnym formom klasycystycznym. W magazynie ilustrowane były nowe formy i techniki zdobień. Pismo było wydawane w Monachium. W tym samym mieście znajduje się zrekonstruowany budynek zbombardowanego w czasie wojny zakładu fotograficznego „Elvira” – perły niemieckiej secesji, którego główna fasada nawiązuje do motywu fal morskich lub smoka. Jego projektantem był August Endell.

Po Monachium Jugendstil przeniósł się do Berlina - drugiego ośrodka kulturalnego Niemiec. Nowe idee były uwielbiane przez społeczeństwo i wkrótce dzieła niemieckich twórców secesyjnych stały się widoczne w całym kraju. Ślady niemieckiej secesji architektonicznej widoczne są także w Polsce: w Trzebiechowie znajduje się sanatorium "fizjoterapeutyczno-dietetyczne", zaprojektowane w malowniczym stylu historyzującym przez architekta z Zwickau Maxa Schindlera z wnętrzami zaplanowanymi przez Henry’ego van de Velde, przebywającego na dworze księcia von Sachsen-Weimar-Eisenach w Weimarze jako eksperta w sprawach sztuk pięknych.

Secesyjny styl w architekturze wkrótce został zaadaptowany również przez ówczesnych niemieckich artystów sztuki zarówno użytkowej jak i wystawienniczej.

Źródło: Wirtualne Muzeum Secesji : http://www.muzeumsecesji.pl/przewodnik55.html

Majolika – ceramika pokryta nieprzezroczystą polewą stopowo-cynową o bogatej kolorystyce. Rodzaj fajansu produkowanego we Włoszech od XIV w. do XVII w. Z majoliki wyrabiano przede wszystkim bogato zdobione naczynia, gazony, wazony. Produkcja majoliki rozwinęła się pod wpływem ceramiki mauretańsko-hiszpańskiej, importowanej do Włoch przez Majorkę (stąd nazwa). W XV wieku produkcję rozpoczęto także we Florencji (wprowadzono rzeźby z majoliki). Na początku XVI w. rozwinął się styl istoriato (narracyjny), czyli zdobienie scenami mitologicznymi, historycznymi oraz biblijnymi. Malarzami tego stylu byli zazwyczaj wybitni artyści, a inspiracji szukali w dziełach Rafaela i jego uczniów. Znak rozpoznawczy: żywe kolory, etniczne , biblijne stylizacje, bogata ornamentyka, szklista struktura, śródziemnomorskie klimaty.

Źródło: Wikipedia, Ceramika Tubądzin