Srebrny próby 800 włoski kaganek / świecznik, przenośny na jedną świecę z talerzykiem i zdobnym uchwytem.

Wspaniały, uroczy przedstawiciel włoskiej postmoderny popartej pięknymi zdobieniami barokowymi. Zamocowany na kolistej, lekko wgiętej podstawie / talerzyku do zbierania wosku. Powierzchnia talerzyka rozczłonkowana promieniście rozchodzącymi się żebrami. Brzeg podstawy zdobiony aplikacjami bukietów kwiatów połączonych liśćmi akantu.

Środkiem wyniesiony kielich na jedną świecę. Zakończony zdobną profitką. Wewnątrz srebrny wkład w kształcie tulei na świecę. Z boku elegancko gięty uchwyt w formie liścia akantu zdobiony ornamentem perełkowym.

Uroczy, ponadczasowy i elegancki kaganek / świecznik ciągle praktyczny do użytkowania na co dzień. Misterna praca Mistrza Złotnika.

Stylowa, luksusowa i ponadczasowa ozdoba gabinetów, bibliotek, salonów a kiedyś niezbędnik każdego dworku.

Historia:

Kaganek (lampka oliwna) – niewielkie naczynie gliniane lub metalowe, w kształcie miseczki z dziobkiem, uchwytem i knotem, napełnione tłuszczem (np. olejem roślinnym lub zwierzęcym) albo olejem mineralnym, służące w starożytności do oświetlania.

Ze względu na powiązanie z uprawą oliwek lampka oliwna była początkowo związana z rejonem śródziemnomorskim, zwłaszcza z kulturą starożytnych Greków i Rzymian. Używano oleju oliwkowego niższej jakości (lepsze do celów spożywczych).

Lampka oliwna składa się z pojemnika na oliwę, nóżki, dzióbka z knotem (lub paroma knotami), który zanurzony w paliwie powoli się spala wraz z paliwem.

Dzięki umożliwieniu pracy po zmroku lampka oliwna stała się symbolem światła i oświecenia umysłowego: wiedzy, inteligencji, poznania, rozumu.

Kaganki początkowo produkowano z niepalnych materiałów, głównie ceramicznych (kamień, wypalana glina, terakota), w niektórych rejonach (Armenia) pokrywano kolorową glazurą. W Grecji bogato zdobiono – (malarstwo czarno- i czerwono figurowe). Wraz z postępem technicznym wytwarzano lampki z brązu, mosiądzu, srebra, złota.

Polskie słowo „kaganek” oznacza „naczynie z palącym się wewnątrz ogniem służące do oświetlania”, stąd oprócz typowych lamp oliwnych słowem „kaganek” określane są przenośne świeczniki, niekiedy z rozbudowanym spodkiem na kapiący wosk.

W świątyniach katolickich i prawosławnych lampka stylizowana na lampkę oliwną (wieczna lampka) wskazuje miejsce przechowywania Ciała i Krwi Pańskiej (hostii) – tabernakulum.

Źródło: Wikipedia

Postmodernizm – lata 60/80-te XX wieku: nazywany powszechnie w Europie postmoderna, narodził się we Włoszech, styl ten opierał się na kwestionowaniu założeń dotyczących logiki, prostoty i porządku. Powszechne było odwoływanie się do symbolizmu, co wynikało z przekonania, że ludzie lepiej odbiorą wzornictwo jeśli przedmioty będą niosły za sobą symboliczną treść. Często forma wyrobów użytkowych nie podążała za ich funkcją. W latach 80-tych postmodernizm włoski przyjął nazwę transavanguardia.

Źródło: Wikipedia

Barok - termin „barok”, którego geneza jest wciąż niewyjaśniona, najprawdopodobniej pochodzi od portugalskiego barroco, które oznacza perłę o nieregularnym kształcie. To główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna. Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej. U jego podstaw leżało twórcze przekształcenie renesansowego klasycyzmu w dążeniu do uzyskania maksymalnego oddziaływania na odbiorcę. Barok jest pojęciem bogatszym od manieryzmu, przede wszystkim dlatego, że konotuje tylko sam styl, ale jak dowodzą niektórzy badacze również procesy historyczne, spory filozoficzne i teologiczne oraz nastroje społeczne. Bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę styl architektoniczny, malarski i literacki baroku z założenia opierał się na ignacjańskiej zasadzie applicatio sensuum, polegającej na wykorzystaniu ludzkiej zmysłowości do przekazania określonych treści (stąd figury świętych w ekstazie czy wyrazy uczuć skierowane do Chrystusa).

Neobarok – nurt w ramach historyzmu nawiązujący formalnie do baroku rozpowszechniony pod koniec XIX w.

Źródło: Wikipedia