Srebrny kufel z pokrywą próby 84 (ca 875 Ag). Ponad 185-letni, wykonany w pracowni Moskiewskiej Pavla Sazikova jednego z najsłynniejszych rosyjskich pracowni złotniczych dworu carskiego, mistrzem najzdolniejszego z rodziny Ignatiy. Wnętrze złocone 24 karatowym złotem.

Forma cylindra. Osadzony na okrągłej, profilowanej, gładkiej stopie. Korpus naczynia bogato zdobiony 4 różnymi scenkami rodzajowymi o orgiastycznych barokowych motywach morskich – nagie kobiety uwodzące i uwodzone przez półludzkie / półrybie postacie Centaurów w odmętach kipieli morskiej. Bajeczna i niepowtarzalna scena, ornamentyka oraz kunszt Mistrza złotnika.

Pokrywa na zawiasie, kaskadowo wyniesiona ku górze, zdobiona klasycystycznym ornamentem geometrycznym. Zwieńczona kopułą dekorowaną promieniście ułożonymi puklami i wygodnym uchwytem. Na pokrywie duży „wyskakujący” koń – charakterystyczny dla maniery twórczej Sazikova.

Po przeciwnej stronie trzonek w formie muszli pozwalający kciukiem ręki trzymającej kufel odchylać wieczko.

Ucho duże, w kształcie „przecinka” zdobione trytonem - figuralną postacią pół mężczyzny i pół ryby.

Niezwykły szał złotniczy i jubilerski Mistrza Sazikova. Biały kruk srebrnej sztuki użytkowej. Budząca zachwyt misterna praca dekoracyjna i zdobnicza. Luksusowy, antyczny i ponadczasowy ciągle użytkowy prezent na każdą okazję. Pewna wartość inwestycyjna na lata dla pokoleń.

Historia:

Pavel Sazikov i jego pracownia – jeszcze przed okresem panowania słynnego Piotra Karla Fabergé's kiedy to jego ojciec Gustav (1814-1893), założył w roku 1842 sklep ze srebrami w St. Petersburgu, Rosja słynęła z wielkiej ilości ważnych i znamienitych firm srebrniczych. Wśród nich pracownia Pavel Sazikov była jedną z najwcześniej powstałych. Pavel Sazikov założył w 1793 roku warsztat w Moskwie w opisie jako : pracownia i handel pod nazwą Pavel Sazikov (sam Pavel Sazikov czynny i aktywny 1793-1830). Firma w roku 1810 nazywana była już “fabryką” wskazując na gwałtowny wzrost i rozwój pracowni. Dalej jednak prowadzona była jako biznes rodzinny. Po śmierci Pavla, jego syn Ignatiy (1796-1868), odziedziczył po nim pracownię (najprawdopodobniej w 1831) i otworzył oddział pracowni w 1842 roku w St. Petersburgu. W roku 1846 pracownia uzyskała tytuł oficjalnego / znamienitego dostawcy dworu carskiego oraz zgodę na używanie słynnego znaku firmowego „carskiego podwójnego orła”. Po śmierci Ignatyi-ego w roku 1868, pracownia była prowadzona przez jego 3 synów, braci: Sergeya i Pavla w Moskwie, i Valentina w St. Petersburgu. Pomimo zamknięcia oddziału firmy w St. Petersburgu, źródła podają dwie daty: rok 1877 lub 1880, moskiewska część biznesu kontynuowała swoją działalność jeszcze przez kolejnych 10 lat, aż do momentu przejęcia firmy przez relatywnie młodą inną firmę Ivan Khlebnikov.

Podczas długoletniej kariery pracowni Pavel Sazikov, wytwarzała ona wysokiej najwyższej jakości srebrne przedmioty użytkowe i wystawiennicze ale również piękne zdobienia w zamkniętych sylwetkach / rzeźbach srebrnych odzwierciedlających ówczesne trendy francuskich smaków zdobniczych i designerskiej ery Aleksandra I (1801-1825) , nawiązujące do popularnych motywów florystycznych, morskich, postaciowych połowy XIX wieku i lat późniejszych.

http://www.themagazineantiques.com/articles/faberge/

Barok - termin „barok”, którego geneza jest wciąż niewyjaśniona, najprawdopodobniej pochodzi od portugalskiego barroco, które oznacza perłę o nieregularnym kształcie. To główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna. Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej. U jego podstaw leżało twórcze przekształcenie renesansowego klasycyzmu w dążeniu do uzyskania maksymalnego oddziaływania na odbiorcę. Barok jest pojęciem bogatszym od manieryzmu, przede wszystkim dlatego, że konotuje tylko sam styl, ale jak dowodzą niektórzy badacze również procesy historyczne, spory filozoficzne i teologiczne oraz nastroje społeczne. Bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę styl architektoniczny, malarski i literacki baroku z założenia opierał się na ignacjańskiej zasadzie applicatio sensuum, polegającej na wykorzystaniu ludzkiej zmysłowości do przekazania określonych treści (stąd figury świętych w ekstazie czy wyrazy uczuć skierowane do Chrystusa).

Neobarok – nurt w ramach historyzmu nawiązujący formalnie do baroku rozpowszechniony pod koniec XIX w.

Źródło: Wikipedia