Biały kruk !!! Srebrny próby 800 humidor / cygarnica / szkatuła manierystyczna. Około 100/120 letni, duża, ze znanej niemieckiej pracowni Wilhelm Weinranck Hanau. Wnętrze skrzyni 2-komorowe z drewna teakowego, zakute w przebogato zdobione srebrne sceny rodzajowe. Budowa skrzyniowa z zaokrąglonymi bokami. Wsparty na czterech przestrzennie ułożonych nóżkach, zdobionych kwiatowymi aplikacjami. Wieczko dwuskrzydłowe, otwierane za pomocą eleganckich uchwytów. Bogato zdobione scenką rodzajową dwóch tańczących par w ogrodzie pełnym kwiatów, z domem i psem. Cztery kartusze przeznaczone na okolicznościową grawerkę. Wnętrze drewniane z ruchomą przegródką. Spód wyłożony wstawką ze skóry krokodylej. Unikalny, luksusowy prezent dla przyjaciela, konesera cygar / cygaretek. Może służyć jako ozdobna szkatuła manierystyczna na kosztowności. Wspaniała, wytworna, elegancka i użytkowa ozdoba każdego męskiego salonu, gabinetu, eleganckiej palarni cygar. Doskonały na wytworny i ponadczasowy prezent dla Pana, Prezesa i Ukochanego. Doskonały luksusowy upominek biznesowy, jubileuszowy. Pewna i trwała lokata kapitału dla pokoleń i rodziny. Niepowtarzalny, bogaty humidor / szkatuła – unikalne ręcznie cyzelowane i dopieszczane dzieło sztuki użytkowej. Biały Kruk !!!

Adnotacja prawna: Humidor prezentowany na niniejszej stronie może być przedmiotem legalnego handlu na podstawie art. 8 ust. 3 Rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi w związku z art. 62 ust. 3 Rozporządzenia KOMISJI (WE) Nr 865/2006 z dnia 4 maja 2006 r. ustanawiającego przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi, jako zawierający “okaz przetworzony pozyskany ponad 50 lat wcześniej”, czyli przed rokiem 1947. Fakt powstania przedmiotu przed rokiem 1947 jest potwierdzony opinią Historyka Sztuki Rzeczoznawcy Dzieł Sztuki / Kraków z dnia wrzesień.2016 – cyt.: „Szkatuła manierystyczna Niemcy I ćw. XX wieku … na dnie skrzynki znajdują się punce księżyc, korona, 800 (próba) oraz umieszczony w sercu monogram WWH, który jest oznaczeniem jubilera Wilhelma Weinranck działającego na przełomie XIX/XX wieku…”.

Opinia dostępna w Galerii R&R – w przypadku sprzedaży dołączana do certyfikatu pochodzenia.

Historia:

Humidor – pojemnik służąy do zapewnienia odpowiednich warunków do przechowywania cygar. Zwykle wyposażony w nawilżacz do zapewnienia wilgotności ok. 68 – 72 % i temperatury poniżej 20 stopni C. Najczęściej stosuje się drewno cedrowe, mahoń i inne drzewa egzotyczne. Może być również orzech włoski, klon lub wiśnia. Drewno cedrowe i odpowiednia wilgotność, temperatura chronią cygara przed szkodnikami.

Przez laików często nazywany skrzynką, pudełkiem na cygara. Prócz funkcji ochronnych pełni również funkcje estetyczne – efektowne wyposażenie gabinetu, salonu i innych pomieszczeń reprezentacyjnych. Traktowane często jako pudełko / szkatuła na kosztowności.

http://www.sklepcygara.pl/humidor

Pracownia Wilhelm Weinranck & Fritz Schmidt Hanau – powstała prawdopodobnie w 1889 roku w Hanau. Specjalizowała się w ręcznym wykonywaniu przedmiotów ze srebra. Punca w kształcie serca z literami W.S. H. Samodzielne przedmioty znakowane monogramem WWH (Wilhelm Weinranck Hanau) umieszczonym w sercu, najczęściej za próbą srebra. Brak danych dotyczących zakończenia działalności.

Źródło: www.925-1000.com

Srebro z Hanau:

Od połowy do końca XIX wieku w Europie i Stanach Zjednoczonych zaczęła panować moda na kopiowanie wzorów starych, antycznych przedmiotów. Takie przedmioty stały się najbardziej pożądane przez klientów, dlatego ponownie zaczęto łączyć ze sobą dawne, historyczne wzorce. Produkcja kopii była zgodna z prawem, ponieważ przedmioty były cechowane obowiązującymi puncami. Jednak środowisko złotnicze w Hanau zdecydowało się oznaczać swoje przedmioty ciekawymi, „fantazyjnymi puncami”. Mówi się, że było to zamierzone działanie. Np.: reprodukcja przedmiotu z oryginalnego francuskiego rokoko była cechowana dokładanie tak samo jak oryginał. To co praktykowano w Hanau byłoby całkowicie nielegalne we Francji lub Anglii czy nawet innym niemieckim mieście. Jednak Hanau słynęło z wolnego handlu. Ciekawostką jest, że nie zachowały się żadne księgi wyjaśniające panujący wówczas system cechowania przedmiotów, tak więc dzisiejsza identyfikacja jest bardzo trudna.

Hanau znalazło niszę na rynku złotniczym i idealnie ją wypełniło swoimi „antycznymi” wyrobami. Ojcem tego przemysłu był August Schleissner, a zaraz po nim Neresheimer (pracownia założona w 1890 roku jako spółka Augusta i Ludwika Neresheimera z Jeanem Schlingloffem).

Srebro z Hanau było popularne i eksportowano je na cały świat, głównie jednak do Afryki i Chin. Z czasem Mistrzowie z Hanau zaczęli przyjmować zlecenia od innych zagranicznych pracowni na znane kopie lub nawet własne przedmioty do ich zarobkowego powielania dokładając swoje własne autorskie punce do znakowań złotników z Hanau – stąd często podwójne znakowanie na przedmiotach z Hanau – własne punce oraz zagranicznych pracowni. Z biegiem lat Hanau zaczęło słynąć z wysokiej jakości i szerokiej listy przedmiotów i pracowni które tę ofertę systematycznie poszerzały, zyskując międzynarodowy rozgłos i rozpoznanie. I tak miasto przebyło drogę od kopiowania do sławy i własnego wizerunku „Zagłębia Srebrnego Hanau”.

Źródło: silvercollection.it oraz inne notatki ze stron o „Srebrnym Hanau

Eklektyzm - W sztuce to twórczość kompilacyjna, łącząca różne elementy i treści z różnych stylów, epok i kierunków artystycznych, nie prowadząca do nowej syntezy, nieoryginalna; w architekturze eklektyzm oznacza jeden z odłamów historyzmu (zob. eklektyzm w architekturze)

W filozofii to łączenie różnych teorii, pojęć, koncepcji i tez w jedną całość, zwłaszcza eklektyzm starożytny i eklektyzm niemiecki z XVIII wieku.

Źródło: Wikipedia

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).

Źródło : Wikipedia

Barok - termin „barok”, którego geneza jest wciąż niewyjaśniona, najprawdopodobniej pochodzi od portugalskiego barroco, które oznacza perłę o nieregularnym kształcie. To główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna. Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej. U jego podstaw leżało twórcze przekształcenie renesansowego klasycyzmu w dążeniu do uzyskania maksymalnego oddziaływania na odbiorcę. Barok jest pojęciem bogatszym od manieryzmu, przede wszystkim dlatego, że konotuje tylko sam styl, ale jak dowodzą niektórzy badacze również procesy historyczne, spory filozoficzne i teologiczne oraz nastroje społeczne. Bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę styl architektoniczny, malarski i literacki baroku z założenia opierał się na ignacjańskiej zasadzie applicatio sensuum, polegającej na wykorzystaniu ludzkiej zmysłowości do przekazania określonych treści (stąd figury świętych w ekstazie czy wyrazy uczuć skierowane do Chrystusa).

Neobarok – nurt w ramach historyzmu nawiązujący formalnie do baroku rozpowszechniony pod koniec XIX w.

Źródło: Wikipedia