Srebrny próby Sterling (950 Ag) komplet 3 sztućców serwingowych, na dziczyznę z angielskiej pracowni Joseph Rodgers & Sons – Dostawcy Dworu Królewskiego w Londynie. 3-elementowy: nóż i dwa dwuzębne widelce z blokiem na mięso na stół myśliwski z dziczyzną. Do widelców zamontowany speckalny blok na mięsa - mechanizm (sprężynująca blaszka) ułatwiającą nabieranie i przytrzymanie potraw. Trzonki z kości słoniowej, walcowate lekko spłaszczone. Zakute w srebrne okutki / obejmy bogato zdobione i cyzelowane.

Na srebrnych nasadach trzonków wykonane w wypukłej rzeźbie dekoracje: stylizowana głowa byka, guzy, palmety oraz wieńce. Królewska dekoracja ujęta w poziome kwatery wydzielone podziałami dekoracyjnych szlaczków. Na trzonkach sztućców wygrawerowany podczerniony monogram wiązany: I (J?) H. litera I lub J pusta, H wypełniona szrafowaniem-zaczerniona. Na ostrzu noża wygrawerowana nazwa firmy: V (przedzielonych koroną) R Joseph Rodgers & Son Culter Stoher Majestry. Oznaczenie „VR” przy nazwie producenta sztućców - Victoria Regina lub Królowa Wiktoria - styl ten był obecny w wytworach na przestrzeni lat: od 1837 do 1901 roku tj. panowania Królowej Wiktorii.

Elegancki, ponadczasowy komplet sztućców serwingowych, myśliwskich do dziczyzny. Wykonany dla Dworu Królowej Wikrorii w połowie XIX wieku do dzisiaj zachwyca mistrzowską ręką Złotnika i perfekcyjnym, najwyższej jakości wykonaniem. Luksusowy, wytworny i ciągle praktyczny użytkowo. Wyjątkowe dzieło sztuki użytkowej, jubilerskiej – Biały Kruk !!!

Adnotacja prawna: Komplet prezentowany na niniejszej stronie może być przedmiotem legalnego handlu na podstawie art. 8 ust. 3 Rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi w związku z art. 62 ust. 3 Rozporządzenia KOMISJI (WE) Nr 865/2006 z dnia 4 maja 2006 r. ustanawiającego przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi, jako zawierający “okaz przetworzony pozyskany ponad 50 lat wcześniej”, czyli przed rokiem 1947. Fakt powstania przedmiotu przed rokiem 1947 jest potwierdzony opinią Historyka Sztuki Biegłego Rzeczoznawcy – cyt.: „… Oznaczenie: „VR” znajdujące się przy nazwie producenta sztućców odnosi się do Victoria Regina lub królowej Wiktorii i ten styl obecny był w wytworach na przestrzeni lat: od 1837 do 1901 roku. Joseph Rodgers zaistniał dzięki …. ”.

Opinia dostępna w Galerii R&R – w przypadku sprzedaży dołączana do certyfikatu pochodzenia.

Historia:

Joseph Rodgers & Sons - to prawdopodobnie jedyna pracownia w Sheffield , która mogła rywalizować z najsłynniejszym angielskim producentem sztućców pracowni George Wostenholm. Rywalizacja oraz jakość wytwarzanych sztućców i noży przyniosła jej sławę na całym świecie. Pomogła rozbudować szerszy asortyment jak słynna sztućce czy podajniki na przyprawy.

Sukces Josepha Rodgersa "jest zaznaczony w powołaniu przedsiębiorstwa jako MISTRZA dostawcy sztućców i noży oraz przedmiotów środka stołu na angielski dwór królewski dla pięciu kolejnych władców - Jerzego IV Wilhelma IV, królowej Wiktorii, Edwarda II i Jerzego V.

W roku 1900 została wydana rzadka książka przez rodzinę Rodgers : „Sztućce Jej Wysokości - Joseph Rodgers & Sons Ltd, z Sheffield pod panowaniem 5 Władców” której można wyczytać dzieje sukcesu rodziny Rodgers i jej biznesu.

Podobnie jak wiele firm wytwarzających sztućce z Sheffield firm, wczesna historia Joseph Rodgers jest trochę niejasna. Mówi się że niejaki Joseph lub John Rodgers pracował przy wytwarzaniu sztućców w XVII w. w budynku na Hawley Croft w pobliżu lokalizacji katedry w Sheffield. W 1730 jego dwaj synowie Maurycy i Joseph przejęli od ojca biznes.

Znak (punca) Krzyża Maltańskiej Gwiazdy i został co prawda zarejestrowany w marcu 1682 przez Benjamina Rich. Jednak to dopiero bracia Rodgers zarejestrowali i opłacili ten znak w urzędzie probierczym w roku 1764 jako ich firmowy znak towarzyszący ich działalności.

Wraz ze wzrostem biznesu i rozwoju produkcji ekskluzywnych noży (w tym kieszonkowych) w 1780 firma przeniosła się do większych pomieszczeń a dalej rozszerzyła na cały district przy słynnym Norfolk.

Około roku 1800, asortyment pracowni poszerzył się o maszynki do golenia i nożyczki oraz zestawy sztućców stołowych. W 1821 roku firma została zaproszona na dostawy sztućców dla rodziny królewskiej po raz pierwszy – stając się królewskim dostawca sztućcy. Mniej więcej w tym okresie , rodzina Rodgers inspirowana tym prestiżowym tytułem otworzyła pierwszy otwarty, dostępny show room wystawienniczy i handlowy z własnymi wyrobami, rozszerzonymi o całe komplety sztućców, podajniki na przyprawy, inne przedmioty srodka stołu. .

Pracownia Rodgers prezentowała tam również dwa najsłynniejsze angielski noże własnego wyrobu:

- The Norfolk Knife (1851 prezentowany na Wielkiej Wystawie) oraz

- The Lear Knife. The Year Knife wykonano w 1822 roku z nowym ostrzem.

Noże te zostały uwiecznione na na akwafortach królowej Wiktorii.

The Year Knife jest aktualnie wystawiany w The Kelham Island Industrial Museum a The Norfolk Knife w The Cutlers Hall w centrum miasta.

Po roku 1860 zbudowane zostały nowe, jeszcze bardziej spektakularne salony wystawiennicze m in w Chinach i USA a wizytowali je najbardziej znani ludzie świata polityki i sztuki. Ich gośćmi byli np. Szach Persji czy król Edward VII.

Bardzo szybko pojawiły się nowe rynki exportowe a biznes gwałtownie się rozrastał. Mówi się że nóż który podarował generał Custer dla Buffalo Bill za zasługi w walce z Siedzącym Bykiem pochodził również z pracowni rodziny Rodgers.

Po wielu burzliwych okresach lat międzywojennych w 1986 Grupa Eddington zakupiła prawa do marki i brandu Joseph Rodgers na wytwarzanie sztućców i przedmiotów środka stołu i kontynuuje ten biznes do dzisiaj.

Źródło:http://www.eggintongroup.co.uk/history/the-history-of-joseph-rodgers.html

Kość słoniowa – pierwotnie kością słoniową nazywano wyłącznie ciosy, czyli siekacze słoni - w tym mamutów, obecnie termin ten bywa czasami odnoszony również do kłów zwierząt zagrożonych wyginięciem jak morsa i hipopotama.

Od wielu lat zgodnie z konwencją CITES handel oraz przewożenie przez granicę kości słoniowej pochodzącej od zwierząt zagrożonych wyginięciem (zwłaszcza słoni oraz nosorożców) jest zabroniony.

Właściwości

• Skład chemiczny: fosforan wapnia (hydroksyapatyt)
• Układ krystalograficzny:
• Twardość: 2-3
• Gęstość: 1,7-2,0
• Rysa: biała
• Barwa: biała, lekko żółta
• Przełam: włóknisty
• Stopień przezroczystości: przeświecający do nieprzezroczystego
• Współczynnik załamania światła: 1,54
• Widmo absorpcyjne: nie interpretuje się
• Luminescencja: niebieska w różnych odcieniach i różnej intensywności

Spotykana jest w odmianie miękkiej (o mlecznej barwie i nieprzejrzystej) i twardej (mało przejrzystej, początkowo żółtawej, czerwonawej lub zielonkawej, żółknącej pod wpływem powietrza).

Historia - od starożytności używana do wytwarzania ozdób i drobnych przedmiotów użytkowych. Stosowanie jej zmalało w okresie renesansu, by powrócić w XVII i XVIII wieku. Wtedy to, obok dotychczasowych zastosowań, zaczęto używać kości słoniowej do inkrustacji i jako podłoże pod malowane miniatury. Od końca XIX wieku stosowano sztuczną kość słoniową - phytelephas - do wyrobu galanterii. W XIX w. i w pierwszych dekadach XX w. dobrze zachowane ciosy mamutów (zwane błędnie kłami) z Syberii pozyskiwano na dużą skalę jako odmianę kości słoniowej. Na przełomie XIX/XX w. w Rosji skupiono przeszło 30 ton kości słoniowej z mamuta. Różniła się ona od kości słoniowej ze współczesnych słoni bardziej białą barwą, z lekkim odcieniem niebieskim.

Miejsca występowania

• Afryka: Kenia, Sudan itp.
• Azja: Mjanma, Tajlandia, Sumatra, Indie.
• Azja: północna Syberia (kość mamucia)

Zastosowanie

• używana w sztuce
• cenny i poszukiwany surowiec jubilerski
• do wyrobu drobnych przedmiotów artystycznych, biżuterii, drobnych rzeźb

• jako zewnętrzna powłoka klawiszy fortepianowych.

Źródło: Wikipedia

Epoka wiktoriańska - okres w dziejach Wielkiej Brytanii od 1837 do 1901 pod panowaniem królowej Wiktorii Hanowerskiej. Był to jeden z najdłuższych nieprzerwanych okresów panowania jednego monarchy. Wielka Brytania była wtedy u szczytu potęgi imperialnej, mówiło się, że nad Imperium Brytyjskim „słońce nigdy nie zachodzi”. W kraju panowała rewolucja przemysłowa niosąca wzrost dobrobytu, złotą erę przeżywał również kolonializm, a Imperium Brytyjskie stało się największym mocarstwem światowym.

Źródło: Wikipedia