Srebrna próby 800 łopatka do ciasta ze znanej niemieckiej, nieistniejącej już pracowni Antiko. Nabierak gładki przypominający kroplę wody. U nasady rękojeści zdobiony aplikacjami róż. Rękojeść smukła, ażurowa, o designie gałązki słynnej „Róży z Hildesheim”. Możliwość wykonania okolicznościowej grawerki lub monogramu. Wytworna, elegancka i praktyczna dla każdej Pani Domu. Niezbędne domowe akcesorium. Doskonały luksusowy prezent wizytowy na każdą okazję.

Historia:

Antiko – to nazwa handlowa używana przez Heinz Kohlbecker. Pracownia Kohlbecker Silberwarenfabrik istniała od 1949 do 1977. Od 1959 zaczęto używać nazwy Antiko. Nazwa pochodzi z połączenia słowa „Antique” i „Kohlbecker”.

Jednym z głównych motywów zdobniczych pracowni była Róża z Hildesheim.

Legendarny krzew dzikiej róży rośnie jak mówi legenda już ponad 1000 lat i mimo wojennych zniszczeń zawsze odrastał ze zgliszczy. Uważany za najstarszy krzew różę na świece, symbolizuje siłę i pomyślność. Mówi się, że do 1970 nie było domu w Niemczech, który nie posiadał kompletu sztućców z Różą z Hildesheim.

Źródło: 925-1000.com

Dekoracja ażurowa - sposób powstawania: na srebrnej blasze rysowany jest ornament, który następnie wycinany jest przy pomocy specjalnych narzędzi. Ważne, aby przy wycinaniu powstały prześwity. Jednym ze sposobów dekoracji ażurowej jest umieszczenie wyciętego fragmentu na gładkim tle co przypomina metalową koronkę. Najtrudniejszym elementem tej techniki jest obróbka krawędzi. Ornament należy otoczyć metalową taśmą. Tak przygotowaną formę można również umieścić na powierzchni danego przedmiotu, aby ażur odcinał się od tła.

Źródło: Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 83

Secesja w Niemczech (Jugendstil): Niemcy były jednym z ważniejszych ośrodków sztuki secesyjnej, mimo że ten styl dotarł do tego kraju dość późno, po Anglii, Francji czy Belgii. Styl niemieckiej secesji uchodzi za najbardziej eklektyczny.

Za moment początkowy Jugendstil uważa się rok 1896, kiedy to powstało pismo „Jugend”, które było głosem młodzieży oraz ich buntu przeciwko utartym i nudnym formom klasycystycznym. W magazynie ilustrowane były nowe formy i techniki zdobień. Pismo było wydawane w Monachium. W tym samym mieście znajduje się zrekonstruowany budynek zbombardowanego w czasie wojny zakładu fotograficznego „Elvira” – perły niemieckiej secesji, którego główna fasada nawiązuje do motywu fal morskich lub smoka. Jego projektantem był August Endell.

Po Monachium Jugendstil przeniósł się do Berlina - drugiego ośrodka kulturalnego Niemiec. Nowe idee były uwielbiane przez społeczeństwo i wkrótce dzieła niemieckich twórców secesyjnych stały się widoczne w całym kraju. Ślady niemieckiej secesji architektonicznej widoczne są także w Polsce: w Trzebiechowie znajduje się sanatorium "fizjoterapeutyczno-dietetyczne", zaprojektowane w malowniczym stylu historyzującym przez architekta z Zwickau Maxa Schindlera z wnętrzami zaplanowanymi przez Henry’ego van de Velde, przebywającego na dworze księcia von Sachsen-Weimar-Eisenach w Weimarze jako eksperta w sprawach sztuk pięknych.

Secesyjny styl w architekturze wkrótce został zaadaptowany również przez ówczesnych niemieckich artystów sztuki zarówno użytkowej jak i wystawienniczej.

Źródło: Wirtualne Muzeum Secesji : http://www.muzeumsecesji.pl/przewodnik55.html