Biały Kruk !!! Srebrny próby 835 Ag, ponad 150-letni świecznik. Z jednej z najsłynniejszej niemieckiej pracowni srebra artystyczno-użytkowego Hermann Bauer, dostarczającej piękne, srebrne przedmioty na dwory książęce i królewskie. Jednoświecowy. Wspaniały neobarokowy design. Świecznik osadzony na kwadratowej podstawie wyniesionej ku górze. Brzeg podstawy nieregularny dekorowany półplastycznymi muszlami. Wsparty na czterech przestrzennie ułożonych nóżkach. Ramię fantazyjnie profilowane. Uchwyt na świecę w formie kielicha. Nakryty ruchomą, zdobną profitką - okapnikiem. Całość dekorowana puklami i półplastycznymi muszlami.

Wyjątkowa i ponadczasowa ozdoba salonu i stołu. Uroczy, luksusowy i wyjątkowy prezent zarówno dla Pani jak i Pana Domu. Idealny do salonu oraz gabinetu. Nadaje czar, urok i elegancję. Wyjątkowy ponad 150-letni przedmiot o tajemniczej historii.

Historia:

Hermann Bauer - urodził się w 1833 roku w Heilbronn. Jako młody chłopiec z powodu wczesnej śmierci ojca musiał utrzymać rodzinę. Praktykował w warsztacie złotniczym, gdzie odkryto jego talent. Wkrótce otrzymał pierwsze poważne zlecenie zaprojektowania kolumn dla "Villa Berg" w Stuttgarcie. Swoje umiejętności i wiedzę pogłębił podczas pobytu za granicą - w Holandii, Londynie i Paryżu.

Po powrocie do Niemiec w 1863 roku założył warsztat złotniczy.

Wizyta w South Kensington Museum w Londynie zainspirowała go do zdobycia dodatkowych umiejętności w artystycznym zdobnictwie srebra i złota. Jako działacz społeczny przyczynił się do otwarcia i założenia "Fachhochschule für Gestaltung" ( szkołę designu i projektowania) w Schwäbisch Gmünd.

Z początku ręcznie, tradycyjnymi metodami wykonywał biżuterię. Przez ciągle zmieniającą się modę był zmuszony do poszerzenia asortymentu o wysokiej jakości zastawę stołową zdobioną w klasycznym, ponadczasowym designie. Jego wyroby były chętnie noszone przez Olgę - Królową Wirtembergii przez co otrzymał przydomek „chłopa renesansu”. Pracownia istnieje do dziś.

Źródło: www.hermann-bauer.com

Barok - termin „barok”, którego geneza jest wciąż niewyjaśniona, najprawdopodobniej pochodzi od portugalskiego barroco, które oznacza perłę o nieregularnym kształcie. To główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna. Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej. U jego podstaw leżało twórcze przekształcenie renesansowego klasycyzmu w dążeniu do uzyskania maksymalnego oddziaływania na odbiorcę. Barok jest pojęciem bogatszym od manieryzmu, przede wszystkim dlatego, że konotuje tylko sam styl, ale jak dowodzą niektórzy badacze również procesy historyczne, spory filozoficzne i teologiczne oraz nastroje społeczne. Bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę styl architektoniczny, malarski i literacki baroku z założenia opierał się na ignacjańskiej zasadzie applicatio sensuum, polegającej na wykorzystaniu ludzkiej zmysłowości do przekazania określonych treści (stąd figury świętych w ekstazie czy wyrazy uczuć skierowane do Chrystusa).

Neobarok – nurt w ramach historyzmu nawiązujący formalnie do baroku rozpowszechniony pod koniec XIX w.

Źródło: Wikipedia