Biały kruk !!! Kryształowe 202-letnie, stojące lustro buduarowe zakute w srebro Sterling pr. 925/950 z ręki słynnego londyńskiego złotnika Mistrza Williama Chawnera z jego początkowego okresu pracy twórczej (1813) jeszcze przed założeniem własnej pracowni / firmy (znanej docelowo jako Chawner & Co). Wspaniale i perfekcyjne jubilerskie zdobnictwo barokowe. Lustro kryształowe okute w najwyższej próby srebro, w kształcie serca wyłożone aksamitem i okute w bogato zdobioną, srebrną ramę z sześcioma cherubinkami i ażurowymi motywami roślinnymi. Wyjątkowa i niespotykana cyzelka jubilerska. W środkowej górnej części miejsce na okolicznościową grawerkę. U dołu pośrodku otwarty pysk maszkarona.

Całość zapiera dech w piersiach. Unikalny i jedyny taki prezent na toaletkę Pani Serca. Luksusowy, czarujący ale zarazem praktyczny, wspaniały prezent również do codziennego używania. Buduje atmosferę piękna, luksusu i przepychu ale także nostalgii za Londynem czasów królowej Wiktorii i Sherlocka Holmesa.

Historia:

CHAWNER & CO (GEORGE WILLIAM ADAMS) – następcy to William Chawner II, Mary Chawner I finalnie Mary Chawner & Co.

Firma została założona w 1815 roku przez Williama Chawner II, który od 1797 roku był uczniem Williama Fearn.

Praktykę zakończył w 1804 roku, rozpoczął własną działalność a w 1808 roku we współpracy z Williamem Eley i Williamem Fearn i już jako wytwórca łyżeczek wystąpił o swój pierwszy znak cechowy-towarowy.

Partnerstwo biznesowe zostało zakończone w 1814 a William Chawner II po raz pierwszy w 1815 roku wprowadził swój własny znak cechowo-towarowy. Po jego śmierci (1834) firma była dalej zarządzana przez wdowę Marię (z domu Burwash).

W kolejnych latach Mary Chawner wzięła do spółki (1840) swojego zięcia George William Adams (mąż córki Mary Ann), który po przejściu Mary na emeryturę (lub po jej śmierci) zarządzał całym biznesem już jako firma Chawner & Co i co ciekawe pozostał jedynym wspólnikiem aż do 1883 . W 1883 roku pracownia Chawner & Co została sprzedana do Holandii, firmie Aldwinkle & Slater (1883-1922), a następnie została wchłonięta przez Francis Higgins & Son Ltd.

Chawner & Co była najważniejszym producentem łyżek i widelców (sztućcy) w Londynie i brała udział w roku 1851 w Wielkiej Wystawie a w 1862 na słynnej Międzynarodowej Wystawie. Ich książka/ wzór użytkowy (1875) stanowi wzorzec nazewnictwa i deklaratywności (odniesienia) do nazywania wielu przedmiotów i wyrobów srebrnych wytwarzanych w epoce wiktoriańskiej.

Pracownia Chawner & Co była dostawcą ważnych domów handlowych jak Hunt & Roskell, R. i S. Garrard & Co, Elkington & Co w większości przypadków z własnym znakiem cechowym i Brandem.

CHRONOLOGIA:

1815 – 1834 - William Chawner II

1834 – 1840 - Mary Chawner

1840 - Mary Chawner & Co

1840 – 1883 - Chawner & Co

1883 – Chawner & Co sprzedany do Holandii, Aldwinkle & Slater

1922 – firma wchłonięta przez Francis Higgins & Son Ltd

Źródło : http://www.silvercollection.it/ENGLACHAWNER.html

Lustra - były bardzo modne w XVIII i XIX wieku jako uzupełnienie damskiej toaletki. Zaczęto oprawiać je w eleganckie srebrne ramy a całość sprawiała wrażenie przepychu. Produkt był bardzo ceniony wśród arystokracji. Lustra z XIX wieku cechuje bardzo bogate zdobnictwo zgodne z panującą secesją.

Srebra, dzieje wyrobów ze srebra od Starożytności do lat pięćdziesiątych XX wieku, Arkady strona 151

Buduar - Pomieszczenia buduarowe mogą wydawać się zamierzchłą przeszłością. Jednak wiele współczesnych wnętrz inspiruje się ich estetyką. Buduar był niewielkim pomieszczeniem we francuskich pałacach osiemnastowiecznych, zamieszkiwanym przez panią domu. Pokój ten znajdował się zazwyczaj między salonem a sypialnią. Wytwornie urządzony, w stylu znamiennym dla epoki, sprawiał wrażenie miejsca bardzo przytulnego, w którym widoczne były cechy kobiecej estetyki. Uosabiał piękno i wrażliwość - może właśnie dlatego szczególną popularność zyskał w epoce romantyzmu. - Pierwotnie pełnił on rolę garderoby czy też pokoju kąpielowego. Głównym jego założeniem było odnalezienie przestrzeni, w której kobiety będą mogły rozkoszować się ciszą i spokojem oraz rozwijać swoje pasje. Coraz częściej zdarza się, że całe mieszkania urządzamy w stylu buduarowym. To nic innego, jak wnętrza, w których czuć kobiecą rękę, gdzie możemy odnaleźć dużo pięknych dodatków, delikatnych materiałów oraz mebli o tradycyjnych kształtach oraz stylu vintage.

Źródło:http://deluxe.trojmiasto.pl/Buduar-czyli-troche-romantyzmu-w-naszych-wnetrzach-n73593.html#tri

Tekst: Beata Bielawska

Maszkaron – element dekoracyjny w formie ludzkiej twarzy, przeważnie o rysach groteskowych lub monstrualnych.

Źródło: Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 188-189

Groteska jest to ornament złożony ze stylizowanych motywów roślinnych oraz fantastycznych postaciach ludzkich i zwierzęcych stosowany w sztuce rzymskiej, odkryty i naśladowany w epoce renesansu.

Maszkaron - (z wł. mascherone, w fr. mascaron) – rzeźbiarski detal architektoniczny w formie ludzkiej, zwierzęcej lub fantazyjnej głowy, często o groteskowych rysach i fantazyjnej fryzurze.

Stosowany był jako ozdoba np. kapitelu, wspornika, kolumny, zwornika, głównie w okresie gotyku, renesansu oraz baroku. Najbardziej znane w Polsce są maszkarony na krakowskich Sukiennicach, a w Europie – na katedrze Notre-Dame w Paryżu

Źródło: Wikipedia

Epoka wiktoriańska - okres w dziejach Wielkiej Brytanii od 1837 do 1901 pod panowaniem królowej Wiktorii Hanowerskiej. Był to jeden z najdłuższych nieprzerwanych okresów panowania jednego monarchy. Wielka Brytania była wtedy u szczytu potęgi imperialnej, mówiło się, że nad Imperium Brytyjskim „słońce nigdy nie zachodzi”. W kraju panowała rewolucja przemysłowa niosąca wzrost dobrobytu, złotą erę przeżywał również kolonializm, a Imperium Brytyjskie stało się największym mocarstwem światowym.

Źródło: Wikipedia

Barok - termin „barok”, którego geneza jest wciąż niewyjaśniona, najprawdopodobniej pochodzi od portugalskiego barroco, które oznacza perłę o nieregularnym kształcie. To główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna. Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej. U jego podstaw leżało twórcze przekształcenie renesansowego klasycyzmu w dążeniu do uzyskania maksymalnego oddziaływania na odbiorcę. Barok jest pojęciem bogatszym od manieryzmu, przede wszystkim dlatego, że konotuje tylko sam styl, ale jak dowodzą niektórzy badacze również procesy historyczne, spory filozoficzne i teologiczne oraz nastroje społeczne. Bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę styl architektoniczny, malarski i literacki baroku z założenia opierał się na ignacjańskiej zasadzie applicatio sensuum, polegającej na wykorzystaniu ludzkiej zmysłowości do przekazania określonych treści (stąd figury świętych w ekstazie czy wyrazy uczuć skierowane do Chrystusa).

Neobarok – nurt w ramach historyzmu nawiązujący formalnie do baroku rozpowszechniony pod koniec XIX w.

Źródło: Wikipedia

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).

Źródło : Wikipedia