Srebrna próby 800, filigranowa cukiernica z pokrywką na nóżce i kolistej podstawie. Pokrywkę wieńczy efektowny żołądź z liśćmi. Na nóżce i pokrywce zastosowano żłobkowany ornament. Na uwagę zasługują dwa bardzo ozdobne ucha, w których występuje kwiatowa rozeta o motywach roślinnych, jednocześnie technicznie tak opracowana aby palce trzymające nie ulegały ślizganiu się. Całość wizualnie charakterystyczna dla pucharu empirowego. Ważąca 185 g (czego nie widać wizualnie), sprawia wrażenie lekkiej ale jednocześnie o stabilnej i mocnej budowie. Wyjątkowa , nietuzinkowa ozdoba każdego stolika i saloniku kawowego. Wspaniała na luksusowy, elegancki i szykowny , praktyczny prezent dla wymagającej Pani domu. „Urocza i elegancka pamiątka” dla dzieci i rodziców solenizantów, urodziny, imieniny oraz ceremonie kościelne: chrzciny, Komunie Święte

Historia:

ARGENTERIA BORELLA - pracownia powstała w Bassano del Grappa (prowincja Vicenza) w XX wieku. Usytuowana była w centrum miasta przy Via Tobacco 10. Punca 475 VI została zarejestrowana 6 lipca 1966, a wygasła z dniem 31 grudnia 1971. Punce używane we Włoszech w latach 1944 – 1970 miały kształt wieloboku i zawierały numer identyfikujący złotnika oraz nazwę prowincji, oznaczoną dwoma literami.

Źródło: www.silvercollection.it

Neo Empire – styl , który wywodzi się z pierwotnie z kierunku Empire: (styl cesarstwa) – odmiana późnego klasycyzmu powstała we Francji w latach 1800-1815, występująca w modzie, architekturze, malarstwie i sztuce użytkowej podczas panowania Napoleona w Europie, zwłaszcza na terenach obecnej Polski (Księstwo Warszawskie) i w Rosji). W Niemczech i Austrii empire współistniał ze stylem Biedermeier. Styl wzorował się na sztuce starożytnej Grecji, Rzymu i Egiptu. Twórcami stylu empire byli francuscy architekci Charles Percier oraz Pierre François Louis Fontaine zaprojektowali meble i wystrój wnętrz cesarza. Wydali oni również „Palaise maisons et autres edifices de Rome moderne” (1802, Paryż) oraz „Residences des souverains” (1833, Paryż), w których to zawarli założenia stylu. Przykładem zastosowania stylu empire są wnętrza pałacowe Luwru, Wersalu, Rueil-Malmaison i Fontainebleau, kościół La Madeleine oraz łuk triumfalny na Placu du Carrousel. Wielki powrót do tradycji antyku dał również Italii niezwykle korzystną pozycję ponieważ w tym właśnie kraju było największe skupisko zabytków architektury klasycznej oraz wykopaliska archeologiczne w Pompejach. W połowie wieku XX we Włoszech zapanował powtórnie styl empirowy w sztuce użytkowej potocznie zwany Neo Empir. Źródło: Wikipedia, Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 96