Srebrny próby 925 Sterling, luksusowy serwis kawowo-herbaciany, arcydzieło słynnej rzymskiej rodziny jubilerskiej Fornari i jej założyciela Alberto. Składa się z 6 unikalnych olbrzymich elementów: dzbanka do kawy, dzbanka do herbaty, cukiernicy krytej na cukier, mlecznika, cukiernicy otwartej na słodkości oraz ogromnej tacy do serwowania. Całość ponad 9 kg srebra najwyższej próby 925. Serwis wykonany z rozmachem, przygotowany technicznie do bezpiecznego nalewania gorących płynów – kawa, herbata, o dużych pojemnościach dla dużej liczby gości. Całość serwisu o kształtach neobarokowych, korpulentnych i silnie wybrzuszonym korpusie. Bogato zdobiony ornamentyką z regularnych owali na przemian zdobionych motywami roślinnymi i gładkich. Wszystkie elementy serwisu wsparte na 4 efektownych nóżkach zdobionych liśćmi akantu opierających się na korpusie zdobionym ornamentem florystycznym. Na każdym przedmiocie wyeksponowane od 2 do 4 owali z kartuszami na okolicznościowe grawerki, kartusze takie również pojawiają się na pokrywkach dzbanków. Pokrywki dzbanków i cukiernicy krytej zwieńczone efektownymi uchwytami w formie odlewanych stylizacji roślinnych. Jako ciekawostka pokrywki dzbanków otwierane bocznie dzięki czemu nie ma ryzyka wylania się napojów podczas nalewania. Uchwyty, rączki niezwykle bogate z liśćmi akantu , przekładkami termicznymi i ergonomicznym trzymaniem. Okazała taca stanowi wspaniałą i elegancką podstawę całości podkreślając wielkość i rozmach serwisu. Spód tacy gładki z grawerowaną ornamentyką o motywach roślinno-kwiatowych, obrzeże tacy w kontraście moletowane wklęsłe z niezwykle bogatym trójwymiarowym ornamentem zwieńczającym brzeg i krawędzie tacy. Uchwyty, uszy tacy pięknie odlane w stylistyce roślinnej i muszli. W podobnym wzornictwie wykonane uchwyty cukiernicy. Dodatkowo cukiernica, mlecznik i cukierniczka złocone od wewnątrz.

Całość wykwintna, zadbana, niepowtarzalna , arcydzieło pracy jubilerskiej i użytkowej. Zestaw , któremu nie można się oprzeć podejmując decyzje zakupowe. Jedyna taka, pewna inwestycja na lata i dla kolejnych pokoleń rodziny.

Historia:

Alberto Fornari – historia pracowni i rodziny Fornari - Alberto Fornari rozpoczął swoją działalność w 1896 roku i szybko zdobył przydomek "Olbrzymi" tworząc i sprzedając duże przedmioty srebrne przypominające bryły srebra.

Thus, the history of Rome's earlier silversmiths began. W 1905 roku Alberto Fornari otworzył swój pierwszy sklep na 49 via della Scrofa. A large sign over the main entrance bore the proprietor's name and wording "we buy and sell furniture, beds, apparel and copper", while the windows were full of flatware, trays and silver objects. Duży znak nad głównym wejściem nosił nazwę właściciela i sformułowanie "kupujemy i sprzedajemy meble, łóżka, ubrania i miedź", a okna były pełne talerzy, tac i przedmiotów srebrnych. Business boomed, and the store, by now famous, was moved to 29 via del Gambero corner via Frattina. Firma bardzo się rozwinęła, a sklep, coraz bardziej sławny, został przeniesiony na 29 via del Gambero na rogu Frattina. During that time Romans referred to the Fornari family as "the Silversmiths", and it wasn't uncommon for somebody to invite a group of friends to meet "in front of the Silversmiths". W tym czasie Rzymianie odnosili się do rodziny Fornarich jako "kowali srebra a później złotników srebra" i stało się powszechnym spędzanie czasu przy kawie z przyjaciółmi korzystając z olbrzymich srebrnych serwisów i zastaw stołowych „z przodu srebra – wyrobów Fornari".

Wydarzenia roku 1938 we Włoszech i wojna 1939 zmusiła rodzinę do ucieczki do Stanów Zjednoczonych. Po wojnie w roku 1950 działalność została wznowiona, rodzina Fornarich wróciła do WłochThen in 1938 everything screeched to a sudden stop with the passing in Italy of anti-Semitic laws and the beginning of WW II. The Fornaris returned to Italy and re-opened on via Frattina, also thanks to the help of their old suppliers, who made available to them unlimited credit simply on the basis of their confidence in the family's professionalism and in the prestige enjoyed by their name in the silver trade.i ponownie otworzyła sklep na Frattina, głównie dzięki pomocy swoich dawnych dostawców srebra, którzy mieli nieograniczony kredyt zaufania do Alberto, jego profesjonalizmu i prestiżu. W ciągu kilku lat udało się rodzinie Fornari uzyskać zamówienia na ponad 65.000 kg wyrobów srebrnychof silver and transformed the store into a sleek and modern boutique specializing in gift items and decorative objects for the home and for the kitchen.. In 1994 a part of the family chose to quit the business and in October of that year Alberto Fornari and his son Ralph decided to keep alive the tradition which for three generations had linked their name to the silver and gift item trade: thus, they started a new by moving the store to one of the most prestigious addresses in Rome, via Frattina 133. W 1994 roku część rodziny zdecydowała się opuścić biznes ale w październiku 1994 następcy Alberto Fornari i jego syn Ralph postanowili podtrzymać tradycję, trwającą od ponad trzech pokoleń. Przenieśli sklep pod jeden z najbardziej prestiżowych adresów Rzymu na Frattina 133. Sklep pracowni Fratina działa i jest czynny do dzisiaj.

Źródło: strona www. Pracowni Fornari

Eklektyzm - W sztuce to twórczość kompilacyjna, łącząca różne elementy i treści z różnych stylów, epok i kierunków artystycznych, nie prowadząca do nowej syntezy, nieoryginalna; w architekturze eklektyzm oznacza jeden z odłamów historyzmu (zob. eklektyzm w architekturze)

W filozofii to łączenie różnych teorii, pojęć, koncepcji i tez w jedną całość, zwłaszcza eklektyzm starożytny i eklektyzm niemiecki z XVIII wieku.

Źródło: Wikipedia

Barok - termin „barok”, którego geneza jest wciąż niewyjaśniona, najprawdopodobniej pochodzi od portugalskiego barroco, które oznacza perłę o nieregularnym kształcie. To główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna. Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej. U jego podstaw leżało twórcze przekształcenie renesansowego klasycyzmu w dążeniu do uzyskania maksymalnego oddziaływania na odbiorcę. Barok jest pojęciem bogatszym od manieryzmu, przede wszystkim dlatego, że konotuje tylko sam styl, ale jak dowodzą niektórzy badacze również procesy historyczne, spory filozoficzne i teologiczne oraz nastroje społeczne. Bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę styl architektoniczny, malarski i literacki baroku z założenia opierał się na ignacjańskiej zasadzie applicatio sensuum, polegającej na wykorzystaniu ludzkiej zmysłowości do przekazania określonych treści (stąd figury świętych w ekstazie czy wyrazy uczuć skierowane do Chrystusa).

Neobarok – nurt w ramach historyzmu nawiązujący formalnie do baroku rozpowszechniony pod koniec XIX w.

Źródło: Wikipedia

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).

Źródło : Wikipedia

Neo Empire – styl , który wywodzi się z pierwotnie z kierunku Empire: (styl cesarstwa) – odmiana późnego klasycyzmu powstała we Francji w latach 1800-1815, występująca w modzie, architekturze, malarstwie i sztuce użytkowej podczas panowania Napoleona w Europie, zwłaszcza na terenach obecnej Polski (Księstwo Warszawskie) i w Rosji). W Niemczech i Austrii empire współistniał ze stylem Biedermeier. Styl wzorował się na sztuce starożytnej Grecji, Rzymu i Egiptu. Twórcami stylu empire byli francuscy architekci Charles Percier oraz Pierre François Louis Fontaine zaprojektowali meble i wystrój wnętrz cesarza. Wydali oni również „Palaise maisons et autres edifices de Rome moderne” (1802, Paryż) oraz „Residences des souverains” (1833, Paryż), w których to zawarli założenia stylu. Przykładem zastosowania stylu empire są wnętrza pałacowe Luwru, Wersalu, Rueil-Malmaison i Fontainebleau, kościół La Madeleine oraz łuk triumfalny na Placu du Carrousel. Wielki powrót do tradycji antyku dał również Italii niezwykle korzystną pozycję ponieważ w tym właśnie kraju było największe skupisko zabytków architektury klasycznej oraz wykopaliska archeologiczne w Pompejach. W połowie wieku XX we Włoszech zapanował powtórnie styl empirowy w sztuce użytkowej potocznie zwany Neo Empir. Źródło: Wikipedia, Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 96