Srebrny, próby 800 , ważący ponad 1,65 kg, wspaniały XIX wieczny kałamarz z Faunem. Arcydzieło sztuki złotniczej i jubilerskiej. Jedno komorowy o kształcie kulistym z ruchomą pokrywą (3 elementowy). Połączony za pomocą trzech zwierzęcych łap z trójkątną podstawą o zaokrąglonych kątach. Uchwyt pokrywy - postać siedzącego fauna trzymającego trąbkę. Kałamarz bogato zdobiony odlewanymi formami: czterech figur skrzydlatych smoków z wężowymi głowami i czterech twarzy maszkaronów połączonych ze sobą kwiatowymi festonami. Na wieczku odlane są formy trzech maszkaronów i skarabeuszy połączonych girlandami. Wyjątkowa praca jubilerska, złotnicza i rzeźbiarska, perfekcyjna w każdym szczególe. Detaliczna cyzelka, wspaniałe impresje postaci, twarzy, płaskorzeźb i całości rzeźby.

Niezwykły unikalny egzemplarz w srebrze ( z reguły dostępne były prace Mistrza A. Pandiani w brązie) . Bogata, luksusowa i unikalna męska ozdoba gabinetu, prezent z charakterem na biurko Prezesa, ludzi nauki i pióra.Wspaniała ponad 100 letnia inwestycja kapitału. SREBRNY BIAŁY KRUK !!!

Historia:

Antonio Pandiani (1838-1928) – urodzony w Mediolanie w rodzinie przemysłowców , jego dziadek Giuseppe Pandiani i ojciec Agostino założyli pracownię około 1828 roku. Zasłynęli na wystawie w Pallaco di Brera i otrzymali srebrny medal za pracę konkursową. W 1861 brali udział w kolejnej wystawie we Florencji a w 1886 w Londynie. Słynęli z wyrobów z brązu.

Antonio przejął biznes w 1886 roku od rodziny. Galeria of Modern Art. W Mediolanie ma popiersie z brązu wykonane przez A. Pandianiego.

Źródło: internet

Kałamarz - Historia kałamarzy sięga początków XVIII wieku. Z czasem stały się one niezbędne na dworach wśród przedstawicieli arystokracji i wyższych klas społeczeństwa, bowiem umiejętność pisania listów i spisywania myśli była dość rozpowszechniona. Zazwyczaj kałamarz składał się podstawki na której ustawione były pojemniki na atrament, piasek do osuszania, pieczęcie do zamykania listów i gęsie pióra. Niektóre kałamarze były dodatkowo wzbogacone o dzwonek na służbę i lampkę oliwną lub lichtarz. Z czasem kałamarze przybierały coraz bardziej inne formy.

Faun _ Pan (gr. � άν Pán, łac. Pan, Faun, Faunus) – wywodzący się z Arkadiigrecki bóg opiekuńczy lasów i pól, strzegący pasterzy oraz ich trzód. W rzymskim panteonie bogów Pan utożsamiany był z Faunem (Faunusem) lub z bogiem lasów Silvanusem . Pan był przedstawiany w postaci pół człowieka, pół zwierzęcia. Miał tułów i twarz mężczyzny, był cały owłosiony, o kozich nogach, ogonie, brodzie i rogach. Wyglądem przypominał satyra, stąd zwano ich czasem panami. Ponadto był bardzo zwinny i słynął z umiejętności tanecznych. Przebywał głównie w górach i gajach, w pobliżu źródeł i zaciszu drzew. Przypisywano mu dużą aktywność seksualną, a obiektami jego zalotów były zarówno nimfy jak i młodzi chłopcy oraz zwierzęta. Pan stał się bogiem popularnym w całej antycznej Grecji i wraz z upływem czasu przypisywano mu nowe funkcje, np. lekarza i wieszcza, a pod wpływem neoplatonizmu uznano go za wcielenie płodności. Atrybutami Pana była syringa, kij pasterski, wieniec jodłowy lub jodła w ręce. Poświęcona była mu świątynia w Atenach.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Pan_(mitologia)

Maszkaron – element dekoracyjny w formie ludzkiej twarzy, przeważnie o rysach groteskowych lub monstrualnych.

Źródło: Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 188-189

Groteska jest to ornament złożony ze stylizowanych motywów roślinnych oraz fantastycznych postaciach ludzkich i zwierzęcych stosowany w sztuce rzymskiej, odkryty i naśladowany w epoce renesansu.

Maszkaron - (z wł. mascherone, w fr. mascaron) – rzeźbiarski detal architektoniczny w formie ludzkiej, zwierzęcej lub fantazyjnej głowy, często o groteskowych rysach i fantazyjnej fryzurze.Stosowany był jako ozdoba np. kapitelu, wspornika, kolumny, zwornika, głównie w okresie gotyku, renesansu oraz baroku. Najbardziej znane w Polsce są maszkarony na krakowskich Sukiennicach, a w Europie – na katedrze Notre-Dame w Paryżu

Źródło: Wikipedia