Srebrny próby 830 elegancki wizytownik gabinetowy ze słynnej niemieckiej pracowni złotniczej M H Wilkens & Sohne. Gustowny, nie nachalny ale jednocześnie dystyngowany i wytworny zarówno męski jak i damski bibelot na biurko w gabinecie. Elegancka, surowa modernistyczna formistyka , w kształcie 8 kątnego wydłużonego owalu do prezentowania własnych wizytówek. Estetyczna tacka pasująca do każdego wystroju biurka i gabinetu. Luksusowy niezobowiązujący upominek, prezent dla Prezesa, Pani, Pana, posługujących się wizytówkami, nie tylko w biznesie.

Historia:

M H Wilkens & Sohne – Pracownia założona przez Martina Heinricha Wilkensa w 1810 roku, w Bremie w Niemczech . Na początku specjalizowała się w naprawie srebra i złota. Po paru latach do współpracy dołączyli synowie założyciela i wspólnie zaczęli produkcje medali i monet.

Rozwój nastąpił w 1859 roku, kiedy pracownia otrzymała zamówienie na sztućce do Królestwa Hannoveru, w przeciągu kolejnych 10 lat fabryka otrzymała w praktyce monopol na dostarczanie całej zastawy królewskiej. W 1869 roku zmarł założyciel pracownia M H Wilkens & Söhne a ówczesna fabryka zatrudniała ponad 100 pracowników.

Po 1995 roku fabryka została wchłonieta przez korporację Zwilling JA Henckels, a następnie w 2006 przejęta przez dwóch członków zarządu, którzy za porozumieniem odrodzili pierwotną pracownię Wilkens & Söhne GmbH i zajęli się produkcją sztućców.

W 1917 pracownię przejął prawnuk założyciela o tym samym imieniu Martin Heinrich Wilkens, który od najmłodszych lat zdobywał praktyki złotnicze. Był także przewodniczącym Stowarzyszenia Producentów Srebra w Niemczech. W 1921 nabył większość udziałów w Bremer Silberwarenfabrik AG (BSF). W 1969 obie firmy połączyły się z tworząc spółkę Wilkens Bremer Silberwaren AG działającą niezależnie do 1995 roku. Warto wspomnieć, że Martin Wilkens był aktywny politycznie, a za swoje zasługi wybrany w 1952 na Wice przewodniczącego Niemieckiej Izby Handlowej.

Pierwsze dzieła wykonane są w panującym w XIX wieku stylu Neo Empire i Biedermeier, a kolejne wraz z coraz bogatszą ornamentyką i zdobnictwem to przedstawiciele Neorokoka, aż po niemiecką secesję – Jugendstil z XX wieku.

Obecnie srebrne przedmioty są łakomym kąskiem w handlu antykami. Obszerny zbiór posiada Muzeum Focke w Bremie.

Źródło: Wikipedia

http://translate.google.pl/translate?hl=pl&sl=de&u=http://de.wikipedia.org/wiki/Wilkens_%2526_S%25C3%25B6hne&prev=search

Źródło : Wikipedia

Modernizm − to ogólne określenie prądów w architekturze światowej rozwijających się w latach ok. 1918-1975, zakładających całkowite odejście nie tylko od stylów historycznych, ale również od wszelkiej stylizacji. Architektura modernistyczna opierała się w założeniu na nowej metodzie twórczej, wywodzącej formę, funkcję i konstrukcję budynku niemal wyłącznie z istniejących uwarunkowań materialnych .To również początek sztuki nowoczesnej okresu powojennego. Jest to czas ożywienia wszelkiej aktywności twórczej. W Europie nastąpił proces odbudowy po wojnach światowych, a Ameryka była na drodze do osiągnięcia potęgi światowej. Produkcja złotnicza nadal pozostała tradycyjna, ale również powstały i rozwinęły się nowe firmy kształcące nowych i wybitnych projektantów. Jednak po II wojnie światowej nadal ogromne wpływy pozostały w rękach burżuazji co sprawiło, że wyroby złotnicze naśladowały wzór klasycystyczny nieraz niemal stanowiły kopię pierwowzoru. Główny okres rozwoju modernizmu to lata międzywojenne, dojrzały okres to lata 50-60 te XX wieku. W Anglii początki datuje się na lata 30-te XX wieku , swoje apogeum stylistyczne osiągnął w latach 50-tych XX wieku.

Źródło: Wikipedia.