Srebrna próby 925 Minerwa, ponad 120-letnia, francuska żardiniera 2-elementowa zdobiona i stylizowana w stylu neobarokowym z wkładem mosiężnym złoconym wewnątrz. Całość o zmiennym, miękkim i owalnym kształcie. Dekoracyjny brzeg, wystylizowany z eleganckich zdobień i motywów roślinnych. Całość wsparta na czterech nóżkach przypominjących gałązki liści, podtrzymywane przez stopki.

Na ściankach żardiniery dwa eleganckie kartusze w oprawie roślinnej pod okolicznościowe grawerki, połączone z delikatną ażurową dekoracją o motywach kwiatowych. Co ciekawe Twórca zastosował dwa różne ażury w dwóch różnych designach florystycznych. Na uwagę zasługują dwa uchwyty, zbudowane z dwóch przeplatających się gałązek każdy.

Mosiężny wkład żardiniery jednostronnie złocony z delikatnymi uchwytami służącymi do jego wkładania i wyjmowania.

Wspaniała i unikalna ozdoba środka stołu i eleganckiego salonu / saloniku wypoczynkowego. Jedyny. Luksusowy prezent okolicznościowy i jubileuszowy. Wspaniała i pewna lokata kapitału dla pokoleń i rodziny. Francuski, antyczny ale praktyczny przedmiot luksusu, któremu trudno się oprzeć !!!

Historia:

Żardiniera- (fr. jardinière) – pierwotnie półka lub wydłużony stolik z zagłębionym blatem przeznaczone na rośliny / kwiaty doniczkowe, popularna we Francji od 2. połowy XVIII wieku do połowy XX wieku.

Źródło : Wikipedia

Dekoracja ażurowa - sposób powstawania: na srebrnej blasze rysowany jest ornament, który następnie wycinany jest przy pomocy specjalnych narzędzi. Ważne, aby przy wycinaniu powstały prześwity. Jednym ze sposobów dekoracji ażurowej jest umieszczenie wyciętego fragmentu na gładkim tle co przypomina metalową koronkę. Najtrudniejszym elementem tej techniki jest obróbka krawędzi. Ornament należy otoczyć metalową taśmą. Tak przygotowaną formę można również umieścić na powierzchni danego przedmiotu, aby ażur odcinał się od tła.

Źródło: Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 83

Barok - termin „barok”, którego geneza jest wciąż niewyjaśniona, najprawdopodobniej pochodzi od portugalskiego barroco, które oznacza perłę o nieregularnym kształcie. To główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna. Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej. U jego podstaw leżało twórcze przekształcenie renesansowego klasycyzmu w dążeniu do uzyskania maksymalnego oddziaływania na odbiorcę. Barok jest pojęciem bogatszym od manieryzmu, przede wszystkim dlatego, że konotuje tylko sam styl, ale jak dowodzą niektórzy badacze również procesy historyczne, spory filozoficzne i teologiczne oraz nastroje społeczne. Bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę styl architektoniczny, malarski i literacki baroku z założenia opierał się na ignacjańskiej zasadzie applicatio sensuum, polegającej na wykorzystaniu ludzkiej zmysłowości do przekazania określonych treści (stąd figury świętych w ekstazie czy wyrazy uczuć skierowane do Chrystusa).

Neobarok – nurt w ramach historyzmu nawiązujący formalnie do baroku rozpowszechniony pod koniec XIX w.

Źródło: Wikipedia