Kategorie E-Sklepu

Łyżeczka do cukru, duża, rękojeść neorokokowa, włoska, srebrna–sztuka świata.

We have CMS-provided images

Łyżeczka do cukru, duża, rękojeść neorokokowa,   włoska, srebrna–sztuka świata.

Łyżeczka do cukru, duża, rękojeść neorokokowa, włoska, srebrna–sztuka świata.

Srebrna pr.800 włoska łyżeczka do cukru. Rękojeść ażurowa w stylu rokoko, czerpak w kształcie łopatki. Możliwość wykonania okolicznościowej grawerki. Urocza i elegancka pamiątka dla dzieci, solenizantów, urodziny, imieniny oraz chrzciny, Komunie Świętej.

3-00264-06

Przedmiot sprzedany

KARTA PRZEDMIOTU

Nazwa przedmiotuŁyżeczka do cukru, duża, rękojeść neorokokowa, włoska, srebrna–sztuka świata.
Numer katalogowy3-00264-06
KategorieSrebra Antyczne; Sztućce
Ocena użytkowaSztuka użytkowa – do natychmiastowego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem
Krótka charakterystykaSrebrna pr.800 włoska łyżeczka do cukru. Rękojeść ażurowa w stylu rokoko, czerpak w kształcie łopatki. Możliwość wykonania okolicznościowej grawerki. Urocza i elegancka pamiątka dla dzieci, solenizantów, urodziny, imieniny oraz chrzciny, Komunie Świętej.
Pracownia / TwórcaSORO Vandogiusto
Kraj wytworzeniaWłochy
Valenza
Okres w sztuceSztuka świata
Sztuka świata – stylizacja w bogate rokoko.
Data wytworzenia1935
Lata (1935 – 1949) – lata działalności pracowni
Okres / WiekXX wiek
Pierwsza połowa XX wieku
MateriałSrebro, punca próba 800
Grawer z tyłu czerpaka A. P.
Technika kreacjiSrebro ręcznie odlewane, cyzelowane, ażurowane, perełkowane.
Stan zachowaniaBardzo dobry. Srebro zostało oczyszczone z patyny.
Wysokość2 cm
Szerokość12 cm
Głębokość3 cm
Waga18 g

OPIS PRZEDMIOTU

Srebrna, próby 800, sprzed 1939 roku, włoska łyżeczka do cukru. Niezwykle zdobna. Bogata zdobiona wolutami rokokowa, ażurowa rękojeść. Czerpak w kształcie łopatki (szufelki). Piękna, misterna, ręczna praca mistrza złotnika. Wspaniałe artystyczne uzupełnienie cukiernicy. Możliwość okolicznościowej grawerki. Na odwrocie czerpaka monogram A.P. na życzenie do spolerowania.

Urocza i elegancka pamiątka dla dzieci i rodziców, urodziny, imieniny. Idealny luksusowy prezent na ceremonie kościelne: chrzciny, Komunie Święte.

Historia:

Dekoracja ażurowa - sposób powstawania: na srebrnej blasze rysowany jest ornament, który następnie wycinany jest przy pomocy specjalnych narzędzi. Ważne, aby przy wycinaniu powstały prześwity. Jednym ze sposobów dekoracji ażurowej jest umieszczenie wyciętego fragmentu na gładkim tle co przypomina metalową koronkę. Najtrudniejszym elementem tej techniki jest obróbka krawędzi. Ornament należy otoczyć metalową taśmą. Tak przygotowaną formę można również umieścić na powierzchni danego przedmiotu, aby ażur odcinał się od tła.

Źródło: Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 83

Rokoko - nurt stylistyczny, obecny zwłaszcza w architekturze wnętrz, ornamentyce, rzemiośle artystycznym i malarstwie, występujący w sztuce europejskiej w latach ok. 1720-1790. Nurt rokokowy wyróżnia się także w dziejach literatury. Uważane czasem za końcową fazę baroku, w rzeczywistości zajęło wobec niego pozycję przeciwstawną. Sprzeciwiło się pompatycznemu ceremoniałowi, monumentalizmowi i oficjalnemu charakterowi stylu Ludwika XIV, skłaniając się ku większej kameralności, zmysłowości, wyrafinowaniu i pewnej sentymentalności. Odznaczało się lekkością i dekoracyjnością form, swobodną kompozycją, asymetrią i płynnością linii oraz motywami egzotycznymi (np. chińskimi). Styl rokokowy najsilniej rozwinął się we Francji i związany był głównie z życiem dworskim.

Wstępem do rokoka był okres regencji Filipa Orleańskiego we Francji (1715-1723), podczas której powstawały dzieła charakteryzujące się większą swobodą i dekoracyjnością. Jego rozkwit nastąpił za Ludwika XV; wówczas też rokoko rozpowszechniło się w Europie, zwłaszcza w Bawarii, Prusach, Austrii, Czechach, Saksonii, na Śląsku, w Polsce i w Rosji. Rokoko wyrosło ze sprzeciwu wobec tego, z czym wiązały się rządy Ludwika XIV. Wiek XVII, zwany przez historyków „grand siècle” kończył się pod znakiem zachwiania potęgi Francji, która do niedawna była właściwie arbitrem Europy, mocarstwem dyktującym swą wolę dzięki sile militarnej, ekonomicznej i kulturalnej. Zniesienie edyktu nantejskiego doprowadziło do emigracji z Francji ok. pół miliona hugenotów, a w efekcie do osłabienia gospodarczego kraju; byli to bowiem w dużej mierze rzemieślnicy, bankierzy i specjaliści pracujący w manufakturach. Wydarzenia te oraz kolejne wojny doprowadziły do krytyki Króla-Słońce.

Po okresie wyniszczającej państwo wojnie domowej nastał czas stabilizacji politycznej i gospodarczej, w związku z czym zaczęto większą rolę zwracać na nową sztukę. Za pierwszy przejaw rokoko w Rzeczypospolitej należy uznać zamówienie między rokiem 1732 a 1735 przez Zofię Sieniawską i jej męża Augusta Czartoryskiego u Juste-Aurèle Meissonniera wykonanie dekoracji, plafonu, boazerii, supraportów i mebli do Złotego Salonu w swoim Pałacu w Puławach (zachowane fragmenty są w muzeum w Jędrzejowie).

Źródło: Wikipedia