Około 100-letni francuski żyrandol z okresu przełomu nurtu rrancuskiej secesji i art deco. Uroczy, niezwykle wybalansowany, z jednej strony: designem końca secesji – mocna i silna winorośl wijąca się wokół ampli i zdobne liście winobluszczu na ramionach a z drugiej strony początkiem mocno podkreślonego art deco – charakterystyczny design chłodnych i mrożonych, matowych szkieł kloszy i ampli geometrycznie ciętych na powierzchni. Nieznany Twórca, brak sygnatury najprawdopodobniej z jednej z uznanych pracowni tamtego okresu. Można domniemywać, iż chciał uniknąć dyskusji i komentarzy lekko eklektycznego stylu żyrandola. Jakość pracy, szkieł i metaloplastyki wskazują że wyrób był cyzelowany i dopieszczany w każdym calu. Jest też bardzo prawdopodobne że może to być egzemplarz jednego z wielu uczni ówczesnych pracowni wykonywany w tajemnicy przed właścicielem pracowni. 4 punkty świetlne, zbudowany z wielkiej zdobnej ciętej na powierzchni ampli i 3 kloszy o podobnym florystyczno-geometrycznym designie , zamocowanych na ręcznie kutych giętych żelaznych uchwytach zawieszonych na 3 sztywnych podwójnych ramionach.

Efektownie prezentuje się przy zgaszonym i zapalonym świetle. Zarówno dzięki wyjątkowemu designowi szkła i metaloplastyce nie stworzono dwóch identycznych wyrobów. Bogaty emocjonalnie żyrandol, nieznany Twórca wykorzystał najlepsze motywy zdobnicze zarówno francuskiej secesji jak i art deco idealnie balansując je wzajemnie. Doskonały do bogato zdobionych salonów, gabinetów, wtapia się w ich wnętrza i otoczenie nie burząc ich stylu i oryginalnego designu,

jednocześnie tworząc pełną elegancji i wytworności przestrzeń.

Historia:

Secesja we Francji - Głównymi ośrodkami francuskiej secesji były: Paryż i Nancy. W stolicy działał czołowy architekt francuskiego Art Nouveau - Hector Guimard, znany przede wszystkim jako twórca wejść do stacji paryskiego metra. Wykonane fabrycznie z żelaza pomalowanego na zielono, oparte są na bujnych, płynnych liniach. Wznosił także kamienice i pałace (np. Castel Béranger, 1894-8) i budynki publiczne (np. sala w Humbert de Romans, 1902, z wyeksponowaną stalową konstrukcją). W Paryżu działał również najwybitniejszy złotnik i jubiler secesyjny, René Lalique. Okres secesji przyniósł szczególny rozkwit sztuki plakatu. Jednym z ojców współczesnego plakatu był Jules Chéret, operujący żywą kolorystyką, niezwykłymi krojami pisma i uproszczonym rysunkiem, drugim - Henri de Toulouse-Lautrec. Natomiast w Nancy tworzył Émile Gallé, działający na polu meblarstwa i szklarstwa. Szczególnym zainteresowaniem darzył przyrodę, a zwłaszcza rośliny. Zbierał je i hodował, czerpiąc z nich inspirację do tworzonych dzieł. W swoich wyrobach szklarskich stosował różne techniki i kształty naczyń. Dzięki własnym metodom barwienia szkła uzyskał szeroką gamą kolorów, stosując przede wszystkim odcienie mleczne i matowe.

Źródło: Wikipedia

Art Deco - styl ten pojawił się w Europie na przełomie lat 20/30 XX wieku i trwał aż do momentu wybuchu II Wojny Światowej. Nurt Art Deco zapoczątkowała paryska wystawa Międzynarodowa Wystawa Sztuk Dekoracyjnych i Przemysłu Współczesnego (Exposition Internationale des Arts Decoratifs et Industriels Modernes). Zaprezentowano tam bowiem zupełnie nowoczesne projekty w każdej dziedzinie sztuki, które znacznie różniły się od panującej secesji. Głównymi założeniami Art Deco były proste i geometryczne kształty, funkcjonalność w użytkowaniu i kontrastowe kolory. Artyści zaczęli łączyć srebro lub złocony brąz z drewnem (np.: hebanowym) lub kością słoniową. Tendencje te skrajnie odbiegają od bogatego wzornictwa secesyjnego.

Źródło: Wikipedia